Love On Air 2: Araw Gabi (Completed: Published by PHR, 2015)

Chapter Five

"ATE, PAANO mo malalaman kung may gusto ka sa isang tao?"

Natigilan ang Ate Jaime ni Jammy nang marinig ang tanong niya. Nabitiwan nito ang binabasang libro at tumingin sa kanya.

Lately ay nagkaroon sila ng hindi pagkakaunawaan na magkapatid. Nag-decide kasi siya na mag-transfer ng school nang hindi ito sinasabihan. Ilang linggo rin silang hindi nag-usap. Iyon ang pinakamatagal nilang tampuhang magkapatid. Hindi nagtagal, hindi rin ito nakatiis. Isang ngiti lang at nagkabati na sila. Parang walang nangyari at nagkasundo na silang magkapatid.

Kay Ate Jaime unang sinabi ni Jammy ang pagsali niya sa COCC. Sa una ay labis ang pagtutol nito at sinisi rin ang sarili. Hindi daw niya maiisipang sumali sa COCC kung hindi sila nag-away. She assured her that everything would be all right.

Ang totoo, nag-e-enjoy siya bilang trainee. Marami siyang natututunan sa paglipas ng mga araw. Higit sa lahat, marami siyang nakikilala at naging kaibigan. Hindi niya iyon inasahan. Sa kalaunan ay napahinuhod din niya ang kapatid. Nagbilin ito na mag-quit siya sakaling dumating ang araw na hindi na niya kaya ang training. Siyempre, malaking factor ang allergy niya sa araw. Nakatulong nang malaki na panahon pa rin ng tag-ulan. Hindi siya masyadong nabibilad sa araw.

"Bakit mo tinanong sa akin 'yan? Tell me, sis, may crush ka na ba?"

"Crush? Wala akong crush, Ate! Ang bata ko pa kaya!"

Itinuro ni Ate Jaime ang mukha niya. "Eh, bakit ka namumula? 'Yan ba ang walang crush? Kambal tayo, Jammy. Sa tingin mo, may maitatago ka sa akin?"

Huminga siya nang malalim. Kakambal nga niya ito. Kahit anong pagtatago ang gawin niya, mararamdaman at mararamdaman nito na may itinatago siya.

"So, tell me about your crush?"

"Mabait siya, Ate. Palagi siyang mabait sa akin. Para siyang male version mo. Palagi niya akong tinutulungan at pinoprotektahan."

Napatango ito. "What's his name?"

"Joshua." Napangiti si Jammy. For the first time, inamin din niya sa sarili na crush niya si Joshua. Ang gaan-gaan at ang saya-saya ng pakiramdam niya. Pangalan pa lang ni Joshua ay kinikilig na siya. Bigla niyang naalala ang lahat ng ginawa nitong pagtulong at pagprotekta sa kanya. Kahit hindi niya hilingin, automatic na rito ang maging Prince Charming sa isang damsel in distress na tulad niya. At wala itong palya. Para itong isang karakter na pinilas sa isang fairy tale.

Joshua was indeed the Prince Charming type. Ang tipo ng lalaking minamahal ng mga babae dahil sa magagandang katangian nito. Ito ang pinakamabait, pinakamagaling, pinaka-sweet, at pinaka-thoughtful na lalaking nakilala niya. And he was breathtakingly handsome. Sa lahat ng magagandang qualities nito, mahirap ang hindi ma-in love dito. It was like fighting an inevitable.

"Sana one of these days I will get to know him."

"Punta ka minsan sa school. Ipapakilala kita sa kanya."

"Kapag sinaktan ka niya, sabihin mo sa akin. Ako ang bahalang gumanti sa 'yo."

Natatawang niyakap ni Jammy ang kapatid. "Kaya ka nasasabihang war freak, Ate. Lahat, dinadaan mo sa away. Hindi gano'n si Joshua. Hindi niya ako sasaktan."

"Tama na ang isang sweet sa pamilya. At ikaw 'yon." Natigilan si Ate Jaime na tila may naalala. "Alam mo na ba?" seryosong tanong nito.

Nagtatakang humiwalay siya rito. "Alam ang alin, Ate?"

"Bumalik na raw si Mama. Nasa Maynila siya ngayon. Baka bukas, nandito na siya."

Natigilan si Jammy. Limang taong nagtrabaho sa Australia ang kanilang ina. Pagkapanganak sa kanila, lumuwas ito sa Maynila at iniwan sila sa pangangalaga ng kanilang lolo. Mabibilang sa daliri ang umuwi ito upang bisitahin sila. Mas gusto nitong manatili sa lugar na malayo sa kanilang magkapatid.