Neşeli bir kişi olmasına rağmen dışarıdan soğuk ve durgun bir yapıya sahip olması onu yalnız yapmıştır. Hayatını bilgisayara ait yaşayan Leman Kaya, tam bir yıldır kendini sanal hayat oyununa adamıştır. Ve her şey bu oyunla başlamıştır. Ah pardon he...
●Önyargılarınızdan sıyrılarak başlayın asıl olaylar birkaç bölüm sonrası başlıyor.Ve lütfen karakterleri gerçekten tanıdıktan sonra yorumlayın.
●Klasik bir kurgu değil çok farklı ve eşsiz kurgudur bundan şüpheniz olmasın.
●Buraya bu kitapla tanıştığınız tarihi yazınız.
Ve Sen! Artık bu kapandan kaçamazsın. Hoşgeldin🎰🎮
Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.
BÖLÜM 1: "LAPTÜ KAPANI"
~~~"Meg & Dia - Monster"
İyi Okumalar🎮💻
Tenime değen rüzgar kısa turuncu saçlarımı dansa kaldırmaya zorlarcasına çekiştirirken yüzümü bir yandan hafifçe okuyordu. Bu durum dudaklarımın yukarı doğru kıvrılmasına neden olurken elimin birisini pembe şapkama götürüp aşağıya doğru indirdim.
O sırada bisikletimin dikbaşlılığı ile dengemi kaybetmek üzereyken zar zor toparlayabilmiştim.
Havanın kasveti içimi karartması gerekirken tam tersini hissediyordum. En sevdiğim ortam güneşin kendini inzivasına çekip bulutların ardından rahat bir şekilde enerjisini yudumlamasıydı. Tanıdık sokağa girerek büyük müstakil evimizin bahçesine girdim. Frene giden parmaklarımla duraklayıp bisikletimden indim. Beyaz renkli garaj kapımızın önüne gelip şifreyi girdiğimde arabamızın olmadığını gördüm.
Büyük ihtimal annem ve babam işten henüz dönmemişti. Bisikletimi koyduktan sonra garajın kapatma tuşuna bastım. Koşarak kapımızın önüne gelip arka cebimde yer alan anahtarımı kilide soktum ve sol doğru iki kez çevirmemin ardından açılan kapıdan içeriye girdim.
Bir saat sonra kardeşim Fırat'ı okulundan almaya gidecektim ve bu esnada elbette en sevdiğim şeyi yapacaktım. Solumdaki merdivenlerden üst kata çıkarak odama girdiğimde çantamı yatağıma doğru savurup masama oturdum. Sanırım çantam yatağıma ulaşamadan zeminle buluşmuştu ve durum çokta umurumda değildi. Annem evde olmadığı sürece dağınık olabilirdim. Babamın geçen yıl aldığı dizüstü bilgisayarımı açarak uzun süredir oynadığım oyuna giriş yaptım.
Ah kendimi şimdi çok daha iyi hissediyordum.
Ama aklıma gelen düşünce ile kaşlarımı çatarak oturduğum sandalyeyi yatağa doğru döndürdüm ve ardından ayaklarımı sürükleyerek yerdeki çantamın yanına ulaştım. Yerdeki pembe çantamı dizlerim üzerine koydum ve en ön gözündeki fermuarı açarak içerisindeki telefonumu aldım. Yarım saat sonraya alarm kurmam gerekiyordu yoksa Fırat'ı unuturdum. Sorumsuz bir abla olmayı elbette istemezdim. Alarmı kurduğum telefonun ekranını kapattım ve dizlerimin üzerindeki sırt çantamı tekrardan yere atarak bilgisayarımın başına geçiş yaptım. Elimdeki telefonu masaya bıraktıktan sonra kendimi oyunuma bıraktım.
