Neşeli bir kişi olmasına rağmen dışarıdan soğuk ve durgun bir yapıya sahip olması onu yalnız yapmıştır. Hayatını bilgisayara ait yaşayan Leman Kaya, tam bir yıldır kendini sanal hayat oyununa adamıştır. Ve her şey bu oyunla başlamıştır. Ah pardon he...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
BÖLÜM 5: "GERÇEKLEŞEN DİLEKLER"
🌟🌟🌟 Bilinç altınıza bırakıyoruz skdkdl. Oy ve yorum butonunuuu napıyoruz? Kırıyoruz❣
İYİ OKUMALAR💻🎮
Pozan'nın yüzündeki ifade az önce en fazla ne isteyebilir ki bu veletler dediğine pişman olmuş gibiydi. Gözlerim diğerlerinden sessiz olan ve bir istekte henüz bulunmayan Leyla'ya kaydı. Odanın bir köşesine oturmuş canı sıkkın duruyordu. Çocuk ruhunu çekip almışlardı sanki içinden. Gözlerinin güzelliği, yüzünün masumluğu... Diğerlerinden bağımsızdı sanki. Bir farklılık olduğunu sezebiliyordunuz. Çünkü mutlu değildi. Olduğu ortamdan tedirgin gibiydi. Bir an... Sadece bir an onla aynı olduğumuzu varsaydım. Bende ait olduğum yerde değildim. Ve mutlu değildim. Yanına gidip konuşma kararı aldım. Belki bizden bir şeyler bekliyordu? Ayak ucuna bakan gözleri yanına oturmamla bana kaydı.
"Leyla de mi adın?" Dediğimde burnuma o güzel kokusu dolmuştu. Huzur veren bir koku. Usulca kafasını salladı.
"Sen neden bir istekte bulunmadın güzelim? " Sadece omuz silkti. Sanırım benle konuşmak istemiyordu. Ya da ona göre yabancı olmam onu korkutmuştu. Önüne bağladığı ellerine bakıyordu öylece. Dudakları aralandı önce sonra geri kapandı. Bir şey söylemekten vazgeçmiş gibiydi. Bu biraz canımı sıkarken ağzından kelimeler dökülüverdi.
"Senden birisi bir şey istedi mi?" Sanırım kendisine isteğini gerçekleştirmek için birinin kalmadığını sanıyordu. Halbuki hepimiz onlar için buradaydık.
"Hayır. O yüzden ben senin isteğini gerçekleştirebilirim." Gülümsediğimde bakışlarından anlık bir duygu geçti tabi ben anlayamadım ama şimdi biraz daha renk gelmişti yüzüne. Mutlu olmakla olmamak arası gibi. Farklıydı işte.
"Bunca zaman benim isteğimi kimse gerçekleştirmemişti." Boğazımdaki kelimeler intihar ederken büyük bir çığlık kopardığını hissettim. Dünya adaletsizdi. Fakat adaletsizlik her yerde vardı. İnsanoğlunun elini dokunduğu her yerde... Bu oyunu oynayan bendim. İçine düşeceğimi bilemezdim. Ve böyle şeyler yaşayacağımı da. Ama yüreğimin ve beynimin bildiği bir şey vardı. Bu kızın isteğini kesinlikle yapacaktım. Bu sefer ben kafamı salladığımda bana sokuldu. Daha sonra bir elini bacağıma koydu hafifçe kalkıp kulağıma fısıldadı.
"Saçlarımı keser misin?" O an dondum. Gerçek değil mecaz, gerçeğe çok yakın... Hafifçe yutkundum. Sanki o kelimelerin oradan gitmesini istercesine. Cesaretimi topladım ve güzel gözlerine baktım. Umutla dolu olan değil, umuda yenik olan gözlere...
Söz veriyorum Leyla... O gözlerin bir daha umuda karşı kapı kapatmayacak. Kalbimden söz...
