LAPTÜ × 23

5.7K 355 166
                                    

LAPTÜ'cüler bir gün gecikmeli geldik. Okul işleriyle uğraşıyoruz anca fırsatımız oldu. Ve sizlere gelişi güzel bir bölüm yayımlamak istemiyoruz. Beklettiğimiz için kusurumuza bakmayın❣

Bu arada bilim kurgu ve fantastikte geri sıraya düşmüşüz tüm bölümlere oy verirseniz hızla yükselebiliriz bu bizi aşırı mutlu eder. Ailemizin daha da büyümesine olmasına katkı sağlamış olursunuz. Allah kitap aşkına dkdkdöfkföd oylara yüklenin kuzumlar ❣❣

Duvarda bu duyuru yapmamızla tüm bölümlere oy veren sizlere de ayrı teşekkür ediyoruz. Bu bölüm ithafı sizlere gelsin❣❣❣

brahimKoca2
eftalyaNO2
lionmelek

O kadar çok güzel yorumlar alıyoruz ki minnoş kalbimiz hepinizi etiketlemek istiyor. Diğer bölüm ithafı sizlere neden olmasın ;)

Şimdi size geleliiim

Napıyosunuz bakalım? Keyifler nasıl gidiyo oooo? Okulu, dersleri naptınız? Virüsten illallah ettiniz mi??

Sizlere öyle bir bölümle geldik ki... BOMBAAA💣💣💣

Peki siz patlamaya hazır mısınız?

Fazla söze gerek kendinizi ve ruhunuzu bölüme teslim edin.

💻İyi Okumalar💻





Leman Kaya;

Kalbim, orada mısın?

Beni duyabiliyor musun?

Veya beni biliyor musun?

Ne zamandır senden kaçıyorum, kalbim? Ne zamandır çığlıklarını hapsediyorum içime? Biliyor musun, ben kendimi tam on sekiz yıldır tanıyamamışım. Neden mi?

Kalbine hançer vuran bir insan, bilir miydi tamamen benliğini?

Özür dilerim... hançerimle seni perişan bir meyus hale getirdiğim için yüreğim. Özür dilerim.

Bugün izninle bu hançeri senden söküp atmak istiyorum. Bugün artık seninle birlikte inanç nedir öğrenmek istiyorum. Kaçıncı gündeyim saymadım, kaçıncı aydayım, kaçıncı dakika, kaçıncı sendeyim?

Taşların arasından çıkan o küçük tohumlu çiçeği biliyorum kalbim. Bembeyaz... Ürkek... Yeni bir doğuş...

Çok çabaladım oradan çıkmasın diye. Korktum. Büyüyemez de solar diye, çok korktum. Ama yapamıyorum. Ben artık tüm tutsaklığımı bugün ilk kez özgür bırakıyorum. Ben ilk kez sevdiğim birinin gerçekliğine inanıyorum...

Ciğerlerimde naralar atan havanın gerçekliğinden dahi şüphe etmeye başlamıştım. Bazen aklımı kaybediyorum diye düşündüğüm çok gecelerim olmuştu.

Fakat bir insan akıl sağlığını korumak istiyor ise düşüncelerini sessizce infaz etmeliydi ki infaz olan kendi bedeni olmasındı.

Sessizlik içinde akıp giden dakikalar ilk kez bu kadar sancılı ve yavaştı. Kimseden çıt dahi çıkmıyordu. Salonun ortasına ölümcül bir bomba gibi düşen sözlerimdendi bu durum. Sanal bir karakterin gerçek olduğuna inanma umudu sizce de fazlasıyla ağır değil miydi?

L A P T Ü Where stories live. Discover now