After 2 (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 115

Ik neukte Molly. Ik neukte Molly. Ik neukte Molly. Zijn woorden blijven rondspoken in mijn hoofd terwijl ik mezelf probeer te kalmeren voordat ik naar beneden ga en de anderen daar ontmoet. Na een kleine breakdown, veeg ik mijn tranen weg en zorg ik dat mijn makeup goed zit voor ik mijn tasje pak. Ik had moeten weten dat hij een spelletje met me aan het spelen was, ik had moeten weten dat hij nog steeds aan het kloten was met Molly. Hell, hij ging waarschijnlijk nog met haar naar bed tijdens onze 'relatie'. Hoe kon ik zo dom zijn, na alles wat hij me heeft aangedaan? Ik geloofde hem bijna vannacht, toen hij zei dat hij van me hield, waarom zou hij anders helemaal naar Seattle rijden? Omdat hij Harry is en hij doet die dingen om met me te spelen. Dat heeft hij altijd gedaan en zal hij ook altijd doen. Ik kan het niet helpen om me schuldig te voelen dat ik gezegd heb dat ik die jongen gezoend heb, of dat ik hem de schuld heb gegeven van vannacht terwijl ik het net zo graag wilde als hij. Ik wil dat gewoon niet aan mezelf of aan hem toegeven.

Mijn buik doet pijn als ik denk aan hem en Molly samen. Als ik niet snel iets eet, geef ik over. Niet alleen door mijn kater maar van Harry's bekentenis. Ik weet dat ik niet echt redelijk ben, ik heb een andere man gezoend, een willekeurige man in een club, maar hij heeft met iemand geslapen. Molly, notabene. Ik hat haar. Ik kan haar al voor me zien, met haar stomme grijns, wetend dat opnieuw met Harry slapen mij kapot maakt.

"Tessa!" Hoor ik Trevor vanaf de andere kant van de lobby roepen. Ik weet niet eens meer hoe ik hier ben gekomen, ik ben te afgeleid door mijn gedachten, maar gelukkig ben ik op tijd.

"Goedemorgen." Zegt hij en hij geeft me een kop koffie.

"Dankjewel. Het spijt me voor Harry's gedrag vannacht." Zeg ik stilletjes.

"Het is oké, echt waar. Hij is gewoon een beetje.. gespannen?" Zegt Trevor en ik lach bijna. 

"Uhm ja.. gespannen." Mompel ik en ik neem een slok van mijn koffie.

"Kimberly en Christian komen over een paar minuten, ze loopt achter." Glimlacht hij en hij steekt zijn telefoon terug in zijn zak.

"Is Harry er nog steeds?" Vraagt hij.

"Nee, hij is weggegaan. En hij komt niet meer terug." Ik probeer te klinken alsof het me niets uitmaakt.

"Heb je goed geslapen?" Vraag ik, in een poging van onderwerp te veranderen.

"Jawel, ik maakte me zorgen om je." Zegt hij.

Trevor's ogen gaan naar mijn nek en ik doe mijn haar ervoor om er zeker van te zijn dat hij mijn plekjes niet ziet.

"Zorgen? Waarom?" Vraag ik.

"Mag ik je iets vragen? Ik wil je niet van slag brengen." Vraagt hij voorzichtig.

"Ja.. natuurlijk."

"Heeft hij ooit.. weet je wel.. hij heeft je nog nooit pijn gedaan, toch?" Hij kijkt naar de gront.

"Wat? We hebben vaak ruzie dus ja, hij doet me altijd pijn." Antwoord ik.

"Ik bedoel, lichamelijk." Mompelt hij.

Mijn hoofd schiet opzij om hem aan te kijken. Vroeg hij me nou of Harry me ooit misbruikt heeft?

"Nee! Natuurlijk niet. Hij zou dat nooit doen." 

"Het spijt me.. hij lijkt gewoon zo gewelddadig en boos." Ik kan zien aan de blik op zijn gezicht dat hij me niet wilde beledigen.

"Harry is boos, en soms aggressief, maar hij zou me nooit, nooit pijn doen. Niet lichamelijk, in elk geval." Ik voel een raar gevoel van boosheid naar Trevor toe omdat hij dacht dat Harry zoiets zou doen. Hij kent Harry niet. Maar ja, ik ook niet.