"Dilemma"

🌸4🌸

"အ့"

အော်သံတခုနဲ့တပြိုင်နက်လဲကျသွားတဲ့ကိုကို့ ကို Han ငယ် ထိတ်လန့်စွာ သိမ်းဖက်ထားတဲ့ ကိုကို့လက်မောင်းတွေထဲမှရုန်းထွက် ထထိုင်ရင်းကြည့်တော့

"သွေးတွေ ကိုကို ရရဲ့လား ဒုက္ခပါပဲ"

နောက်စေ့မှ တစိမ့်စိမ့်ထွက်နေသော သွေးတွေကြောင့် Han ငယ့်ဒေါသတို့က အရှေ့မှကြောင်ရပ်နေသော သတ္တဝါဆီ

"မင်း မင်းဘာကောင်လဲ ဘာလို့လုပ်ရတာလဲ"

အင်္ကျီကော်လာကို ဆွဲကိုင်ရင်း မျက်နှာကိုသေချာကြည့်တော့ ဆိုင်ကယ်ပြိုင်မောင်းတဲ့တယောက်မဟုတ်မှန်းသတိထားမိတယ်

"မင်းဘယ်သူလဲ ကိုကိုနဲ့ ဘာရန်ညှိုးရှိလို့လဲ ဟင် ပြောလေ"

"စိတ်လျော့ပါ ကောင်လေးရ သူကငါ့သူငယ်ချင်းပါ John မင်းလူမှားရိုက်ပြီထင်တာ ခံသင့်တဲ့လူက သူ့ဘာသာဝင်ခံသားပဲ "

အခုမှဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီးဆင်းလာတဲ့ တယောက်ဆီက စကားသံ

"မင်းတို့ကွာ တောက်!"

အရှေ့မှာ သူလက်လွန်သွားလား အတွေးတွေနဲ့ သွေးပျက်နေတဲ့တယောက်လက်ထဲက တုတ်ကိုဆွဲယူပြီး မျက်စိရှေ့မြင်သမျှအကုန်ပတ်ရိုက်မယ်ပြင်တော့

"ညီ~~ ကိုကို့ဆီလာ"

အားတင်းယူပြီးပြောနေတဲ့ ကိုကို့အသံကြားမှ သတိပြန်ကပ်ကာ စိတ်ကိုဖြေးဖြေးလျော့ချရင်း လက်ထဲကတုတ်ကို လွှတ်ချကာ ကိုကို့ကိုပြေးထူမိတယ်

"ဆေးခန်းသွားရအောင်နော် သွေးထွက်လွန်မှကိုကိုရာ"

"ဟားဟား မင်းတို့က ညီအကိုရောဟုတ်ရဲ့လား အကြည့်တွေ အပြောတွေက ချိုတယ်နော် အဟက်"

မကျေနပ်နိုင်သေးတဲ့ တယောက်ကို ကိုကိုကစူးကနဲနေအောင်စိုက်ကြည့်ရင်း

"ဒီလောက်နဲ့မင်းပြန်ရင် ငါမင်းကိုခွင့်လွှတ်ပေးမယ် Jack မင်းသွားလိုက်တော့"

"ဘယ်လို Oh Hun ကငါ့ကိုခွင့်လွှတ်မယ် ဟုတ်လား မင်းကိုငါကတောင်းပန်ပါတယ်လို့ပြောနေလို့လား"

Han ငယ့်ကိုတွဲရင်း မက်တပ်ထရပ်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကိုကို က လျှင်မြန်စွာပင် အရှေ့ကတယောက်ကို ခပ်ပြင်းပြင်းတချက်ထိုးလိုက်ပြီး ရုန်းရင်းဆန်ခတ်တွေဖြစ်ချိန်