"Dilemma"

🌸22🌸

"ကိုယ်​လဲရှိမှာမဟုတ်​ဘဲ Hun ဒီ​နေ့အိမ်​မှာပဲနား​နေလို့မရဘူးလား"

တပတ်​လောက်​တရုတ်​ပြည်​ပြန်​ဖို့အ​ရေး ပစ္စည်း​တွေထည့်​နေတဲ့ Xing hyung က Company သွားရန်​ပြင်​ဆင်​နေတဲ့ သူ့ကိုလှမ်း​မေးတယ်​။

"hyung မရှိဘဲ အိမ်​မှာတ​ယောက်​ထဲ​နေ​တော့​ရော ဘာထူးမှာလဲ hyung ရဲ့ "

လုပ်​လက်​စ​တွေကိုခနချထားပြီး Xing hyung က သူ့မျက်​နှာချင်းဆိုင်​ရောက်​လာတယ်​

"Hun အခုမှ​နေ​ကောင်းတာ​လေ ကိုယ်​မရှိတဲ့အချိန်​ပြန်​ဖျား​နေရင်​ဘယ်​လိုလုပ်​မလဲ"

သူ့မျက်​နှာကို​ဆွေး​ဆွေး​ငေးကြည့်​ရင်း hyung​ပြော​တော့ သူ့မှာ hyung ကိုသနားမိပြန်​တယ်​

"စိတ်​မပူပါနဲ့ hyung ရယ်​ကျွန်​တော်​က​လေးမဟုတ်​တော့ပါဘူး ကိုယ့်​ကိုကိုယ်​ဂရုစိုက်​နိုင်​ပါတယ်​ဟိုမှာ​ဆေးရုံတတ်​နေရတဲ့ hyung Ma ကိုပဲစိတ်​ပူပါ"

"ဟင်းး ဒါ​ပေမယ့်​Hun ကိုထားခဲ့ရမှာ ကိုယ့်​စိတ်​တွေ​လေး​နေတယ်​"

သက်​ပြင်း​မောကြီးချရင်း မျက်​နှာ​လေးငုံ့သွားပြန်​တော့ မ​နေနိုင်​စွာ သူကပဲ hyung မျက်​နှာ​လေးကို လက်​နဲ့ဖွဖွကိုင်​ဆွဲ​မော့မိတယ်​

"Hyung ကျွန်​တော့်​ကိုမယုံဘူးလား ဟင်​"

စက္ကန့်​ပိုင်းမျှ မျက်​လုံးချင်းဆုံ​အောင်​ကြည့်​ပြီးမှ hyung ကသူ့ရင်​ခွင်​ထဲတိုးဝင်​ရင်း​လေသံတိုး​လေးနဲ့​ပြောတယ်​

"ကိုယ်​ယုံတာ​ပေါ့ Hun ရာ"

"ကဲ အလွမ်းသယ်​နေတာနဲ့​flight လွတ်​တော့မယ်​လာ ကျွန်​တော်​hyung ကိုအရင်လိုက်​ပို့​ပေးမယ်​"

သူ့အထုတ်​လေးကိုဆွဲယူပြီး​ရှေ့ကအရင်​ထွက်​ခဲ့ရင်းက သူလဲသက်​ပြင်းခိုးချမိတယ်​hyung စိတ်​ပူ​နေတဲ့အ​ကြောင်းကို သူလဲသတိထားမိ​နေရက်​နဲ့​ပေါ့

Han ငယ်​ရေ မင်းဟာကိုယ့်​အတွက်​တော့ ပ​ဟေဠိတစ်​ခုဖြစ်​နေပါပြီ။

Xing hyung ကိုလိုက်​ပို့ပြီးတာနဲ့ သူ Han ငယ်​ရှိမယ့်​company ဆီတန်းလာခဲ့တယ်​။ဒီလုပ်​ငန်းနဲ့ပတ်​သတ်​လို့ သူထဲထဲဝင်​ဝင်​လေ့လာစရာ​တွေက အများကြီးရှိ​နေတယ်​မဟုတ်​လား။လွန်​ခဲ့တဲ့ နှစ်​၂၀​ကျော်​ကကိစ္စ​တွေ​ရော​ပေါ့။