Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Areum z niemałym przerażeniem wpatrywała się w otrzymaną od Minji kartkę z dokładną rozpiską wszystkich zadanych przez ich nauczycieli zadań, referatów oraz zapowiedzianych sprawdzianów, które odbędą się w ciągu najbliższych dwóch tygodni. Co prawda Kim, jako nowa uczennica, miała znacznie więcej przywilejów niż jej rówieśnicy i była objęta specjalnym programem mającym pomóc dziewczynie spokojnie zaaklimatyzować się w szkole, jednak ona nie zamierzała z tego korzystać. Ambicja jej na to nie pozwalała, a poza tym chciała od początku przysiąść do nauki, żeby później nie mieć żadnych zaległości.
– Najważniejsza jest ta prezentacja z angielskiego – powiedziała Minji, uważnie przyglądając się Areum, która dziwnie pobladła na widok otrzymanej od niej listy.
– Akurat tą prezentacją najmniej się martwię, bo nie mam problemów z angielskim i wystarczy mi jeden wieczór, żeby ją zrobić – westchnęła Kim i starannie poskładała kartkę, po czym schowała ją w spoczywającym na ławce notatniku, w którym notowała najważniejsze rzeczy, jak terminy zapowiadanych przez nauczycieli sprawdzianów. Ledwo dołączyła do nowej szkoły, a już była tym wszystkim zmęczona. – Bardziej martwi mnie matematyka. Z nią zawsze miałam największe problemy. Nawet brałam korepetycje, bo przez nią zawsze lądowałam nisko w rankingu.
– Ja za matmy też jestem kiepska – pożaliła się Minji i zrezygnowana oparła brodę na dłoni. – Ale angielskiego to ci akurat zazdroszczę, bo ja w ogóle nie mam talentu do uczenia się obcych języków. Kiedyś pomagał mi starszy brat, ale miesiąc temu przeprowadził się do Daegu i teraz muszę polegać na sobie, a to nigdy nie kończy się dobrze.
– Jeśli chcesz, to pomogę ci z angielskim.
– Ale ja nie pomogę ci z matematyką – stwierdziła markotnie Minji i smutno wydęła usta, co Kim wydało się być wyjątkowo urocze.
– To nic. – Wzruszyła ramionami i uśmiechnęła się pogodnie. – Powiedzmy, że będziesz miała u mnie dług wdzięczności i zgłoszę się do ciebie w odpowiednim momencie.
– Naprawdę pomożesz mi z angielskim? – Kang momentalnie się rozpromieniła i aż podskoczyła na krześle, błyszczącymi z podekscytowania oczami patrząc na koleżankę. – Muszę dostać dobrą ocenę z tej prezentacji, bo inaczej mama znów się na mnie wścieknie, a tata da mi szlaban na telefon i internet.
– Nie ma sprawy. Masz już coś przygotowane na tę prezentację?
– Zrobiłam opis, ale pewnie ma pełno błędów, bo nie jestem dobra z gramatyki, a nie wiem, czy powinnam ufać internetowemu translatorowi – powiedziała Minji i wzruszyła bezradnie ramionami. – Mam go przy sobie, to może zerkniesz na niego w wolnej chwili? – Gdy tylko Areum kiwnęła głową na zgodę, drobna brunetka poderwała się z miejsca i podeszła do swojej ławki. Z plecaka wyjęła duży zeszyt w formacie A4 i zaraz wróciła do koleżanki. – O, tutaj jest ten opis. Możesz kreślić ile tylko chcesz. Dam ci nawet czerwony pisak.
