Mafia 1: Badass Heiress (Under Revision/Editing)

Chapter 42

◽Assassination◽

♡♥♡

"Ngayong gabi dadating ang mag-asawang Maiden para sa paghahanda sa darating nilang malaking shipment ng armas papasok ng bansa. Ayon sa nakuha kong impormasyon."

Tumayo si nightmare sa kanyang kinakaupuan at naglakad patungo sa malaking bintana na nasa kanyang likuran.

"Ano ang plano mo?"

"Nasa mansion silang mag-anak ngayong gabi, isang pagkakataon upang salakayin ang kanilang lupain gamit ang buong pwersa natin."

"Hindi basta-basta ang pamilyang pinaplano mong salakayin, sana alam mo yan."

"Hindi ko isinantabi yan nightmare, kaya nga kailangan ng kooperasyon mo sa planong ito."

Napaisip si nightmare sa sinabi ng kanyang kasama. Paano kung mabulilyaso ang plano? Mabubuking naba ang katauhan niya? Matagal ang hinintay niya para lang sa pagkakataong pabagsakin ang pamilyang Maiden, they should not fail for this attempt to assassinate the powerful family.

"Do it."

-

Habang nakalapat ang labi ni Ravaneal sa mga labi ni Death, biglang pumasok ang isang katiwala nila sa loob kung kaya't naitulak siya ni Death ng mahimasmasan.

"Nako, pasensya na Master Ravaneal."

Napasimangot si Ravaneal at tumayo naman si Death.

"We should go back now Andree, mom and dad will arrive here this evening."

Hindi na naghintay ng sagot si Death at nauna ng lumabas ng bahay. Sinundan naman siya ni Ravaneal.

⭐Deathalé⭐

I feel so stupid letting him kissed me. Nakailan na siya. Do i like him? Or Do i love him? Or i don't know.

Bumyahe kami ng ni walang sino man ang nagsasalita. Nakatingin lang ako sa labas at pinagmamasdan ang mga nadadaanan naming bahay.

"Death..."

"Hmm?"

"You know that I love you right?"

Hayys, this man. Why is he so blunt about his feelings for me? Sinabi na niya sakin ng ilang beses but still hindi ako sanay.

"You're always saying it, so obviously yes."

"Don't you feel the same way?"

That question made me stop. Do i feel the same way? Well i don't know the answer..

Hanggang sa makabalik kami sa school ay hindi ko parin nasasagot ang tanong niya. I just stay quiet until we got there safe and sound.

"Tori!!"

Isang nakabusangot na pagmumuka ni Pire ang bumungad sakin. I like Pire but I don't know as what, hindi pwede kasi alam ko anytime by now, he's no longer my reaper.

"What happened? Why are you like that??" he asked.

I was looking at him with a sad emotion in my eyes. Why does it have to be you Pire?

"Nothing, let's fetch mom and dad at the airport."

Nauna na akong umalis at nagpunta sa sasakyan namin. I sat at the passenger seat and rest my head.

A minute passed sumunod narin si Pire and drive the car.

"If you have a problem, tell me. Hindi ako sanay na ganyan ka."