Vechtersbaas

1. De klap

.-~*~-.

V      A      N     E      S      S     A

"Vechten, Vechten, vechten!" Klinkt het gejoel van mijn medeleerlingen steeds harder door de gang.

Snel sluit ik mijn kluisje en loop ik richting de menigte leerlingen. Waarschijnlijk is het weer een gevecht tussen twee mavo leerlingen. Dat komt wel vaker voor bij ons op school.

Voorzichtig tuur ik door de menigte heen om een glimp op te vangen van de reden van het gejoel. In het midden van de ring gevormd door leerlingen staan twee jongens tegenover elkaar. De jongen wie zijn gezicht mijn kant opstaat kijkt doodsbang naar de andere jongen. Ondanks dat de andere jongen met zijn rug mijn kant opstaat herken ik hem gelijkt, Alex Ramirez.

Hij is meestal de oorzaak van alle problemen hier op school. Hij vecht met veel mensen en bedreigt leerlingen als ze hem alleen al een blik gunnen. Er gaan veel geruchten over deze jongen rond, waarschijnlijk omdat hij ten eerste ongelofelijk knap is, maar vooral omdat hij erg mysterieus is. Hij heeft bijna geen vrienden op school en praat tegen niemand die hem niet aanstaat.

Dit is dan ook de reden dat de meeste mensen liever niet met hem in aanmerking komen. Veel meisjes hebben een crush op hem, omdat ze volgens hunzelf op foute jongens vallen. Ik vind het vooral erg naïef.

Het gejoel van de mensen om me heen valt stil, waardoor ik uit mijn gedachtes word getrokken. Alex haalt hard uit naar de neus van de arme jongen. Ik denk dat ik zelfs hier nog hoorde hoe deze brak. De jongen, die door de harde klap op de grond was gevallen, krijgt nog een na trap van Alex.

"Als je mij nog één keer aanstoot, dan breek ik je hele familie." Zegt Alex dreigend tegen die jongen, terwijl hij hem nog een trap geeft. De menigte medeleerlingen die ondertussen weer hard aan het joelen was laat rillingen over mijn rug lopen. Ik snap niet waarom hun dit entertainend vinden. Die arme jongen word tot moes geslagen.

Alex draait zich om, waardoor ik zijn gezicht nu goed kan zien. Ik moet eerlijk bekennen hij is echt knap. Hij heeft licht golvend bruin haar, een getinte huid, en ijskoude blauwe ogen. Als ik in zijn ogen staar, zie ik dat hij mij ook aankijkt.

Ik voel hoe mijn hart gelijk begint te kloppen van angst. Voor dat hij mij ook nog tot moes wou slaan draai ik mezelf snel om. Het enige wat ik nu nog kan doen is hopen dat hij niet achter mij aankomt. Ik geef het niet graag toe, maar ik ben net als de rest van de school doodsbang voor hem.

Pas als ik bij mijn kluisje ben aangekomen durf ik mezelf om te draaien. Alle sporen van het gevecht van net lijken weg. De gangen zijn weer gevuld met leerlingen die zich haasten naar hun les en ook van Alex is geen spoor meer te bekennen.

"Hey Nes." Hoor ik de enthousiaste stem van mijn beste vriend Chris naast me zeggen. Ik had hem niet eens aan zien komen lopen.

"Goedemorgen." Mompel ik nog steeds een beetje ontdaan van wat er een paar minuten geleden in de gang had afgespeeld.

"Ik moet je echt vertellen wat er gister gebeurd was. Je weet toch wel die jongen waar ik nu al een tijdje mee app. Die ene Josh met dat blonde haar?" Ik knik als antwoord op mijn beste vriend zijn vraag.

"Hij stond dus gister opeens bij mijn voetbaltraining, maar mijn teamgenoten weten dus nog niet dat ik op jongens val. Daar mogen ze trouwens ook niet achter komen, dan mag ik sowieso niet meer met ze douchen. Maar Josh stond dus zo aan de zijkant naar mij te kijken en ik was zo bang. Je wilt het echt niet weten." Vervolgt hij zijn verhaal gestrest, terwijl hij zijn kluisje langzaam open maakt.

"Maar het is toch lief dat hij kwam kijken bij je?" Opper ik.

"Ja dat wel hij is echt zo lief." Chris gooit een paar boeken in zijn kluisje.