MAFIA HEIRESS IN DISGUISE (COMPLETED)

CHAPTER 15

HANS

Naka upo ako ngayon dito sa rooftop ng hideout namin. Nasa isipan ko parin ang nangyari kanina. Una, yong nangyari sa nerd na bigla nalang nawala matapos ang nangyari sa kaniya, but when she's gone the feared Gangster Queen Storm Saphira suddenly appeared. Is it coincidence? Na nong mawala siya bigla nalang sumulpot si Storm. But those eyes. It really look so familiar. Those captivating eyes. Her eyes looks similar to my Queen. At nong hinalikan ko siya parang hindi ito ang unang pagkakataong hinalikan ko ito. Right now I can still feel her lips. Her sweet addicting lips. Bullshit! Bakit ko nagawang halikan siya. Dahil ba ito sa galit o may iba pang rason?

I really need to know her. What's her main reason na pumunta siya dito. And now she's already the owner of Anderson University. Na kumpirma ko lang ito nong tawagan ko si Tito Steve. He said benenta na talaga niya ang University dahil hindi niya na kayang patakbuhin ito at wala na siyang rason para hindi ibenta ang University dahil wala na daw ang tagapagmana niya.

But hell! Hindi ako naniniwalang patay na talaga siya. Sometimes, I'm thinking that Tito Steve is hiding something. I'm not sure about it. Pero kahit wala na si Sam hindi ko nakitang minsan na lungkot na lungkot siya. I never seen him so miserable. Kung sa tutuusin mukhang mas lalo pang naging matatag ang Elites dahil sa kaniya.

Hindi ko napansin na naubos ko na pala ang isang bote ng alak na dala ko kanina.

"Hey cuz! Mukhang ang lalim ng iniisip natin ah?"napalingon ako sa pinsan kung si Ase. Asereth Villamor, Ase for short. She's my cousin. Mother side.

"Ba't ka nandito?''tanong ko.

"I'm so bored kaya na isipan kung pumunta dito. Pero yon pala nandito ka. At ayaw ko don sa baba ang iingay nila''

Napatawa nalang ako sa pinsan ko. Minsan ang ingay din nito but most of the time gusto niyang mapag-isa. I look up and a tear drop from my eyes. I smile when I remember her. She really love watching the stars every night. Napapatawa nga ako kapag binibilang niya pa ang mga ito.

"Hans look oh. That's mine,"she said while pointing to the north star polaris. "You know what. I really love star gazing. Nawawala lahat ng stress ko. Ikaw san jan yong star mo," nakangiting tanong niya.

"Mine?''sabi ko sabay turo sa sarili ko.

"Hmm.. I think I like the most brightest star. Yong star na kahit saan ako magpunta nakikita ko at naiisip. You want to know the name of that star?"nakangiting tanong ko.

"Yep! So tell me, what star?"

"That star is right beside me. And she's my one and only Samantha Anderson."

"Ikaw talagang lalaki ka bolero mo din minsan,"sabi nito sabay pisil ng ilong ko kaya na pa-aray ako.

"Omygosh! I'm so sorry," sabi pa nito sabay masahe sa ilong ko. "Ikaw kasi eh. Ang bolero mo."

"Pero kinilig ka naman?''sabi ko sabay tawa dahil biglang pumula ang pisngi nito. Na bigla ako ng bigla niya akong binatukan.

"Aray! Para san yon?''

"Kapag tatawa ka pa babatukan kita ulit," banta nito sa akin.

"Your majesty di ko na po uulitin," sabi ko sabay pigil sa tawa ko.

Napangiti nalang ako ng bigla niya akong yakapin.

"Thank you for making me smile. I really love you Hans!'' she said and kissed me pero madali lang. Kung baga smack lang yong kiss niya.

"You're always welcome. Your happiness is also my happiness. I love you too,"sabi ko bago siya hinalikan ng matagal. I'm so lucky to have this girl in my life. She's the brightest star who gives light to my darkest nights. Hindi ko makakayang mawala siya sa piling ko. Siya lang ang nagiisang nagbibigay kulay at liwanag sa buhay ko. She's my everything.

Hindi ko na malayan ang pagpatak ng luha ko. I wipe my tears. Nong humarap ako sa kanan ko don ko lang ulit napansin na nandito pala tong pinsan ko.

"You really miss her?''tanong nito.

"No nights and days that I never miss her. You know that she's my one and only love. She's my life."

"I know. But you need to move on. 3 years is already enough for you to move on. Try to accept the fact that she's already gone. I know masaya na siya ngayon kaya sana naman matutunan mo ring mahalin ang sarili mo,"sabi nito sa akin.

"But how? Kahit sa panaginip ko siya at siya parin ang nakikita ko. How can I move on? Kahit ngayon hindi ko parin napapatawad ang sarili ko. How I wish I could turn back the time at hindi na umalis sa tabi niya. I'm such a jerk! Sana dito nalang ako nag training para nabantayan ko siya. I'm such a jerk Ase!"sigaw ko.

Napahawak na lang ako sa labi ko nang suntukin niya ako ng napakalakas.

"STOP BLAMING YOURSELF ADRIAN! ALAM NATIN NA DI MO GINUSTO ANG NANGYARI SA KANIYA. BUT THE HECK! IT'S ALREADY IN THE PAST! HANS ADRIAN VILLAMOR GREGOR! MOVE ON!'' huling sinabi ng pinsan ko bago ito umalis.

Kaya ko kayang gawin yon?

"HANS ADRIAN YOU'RE SUCH A JERK!" sigaw ko at ubod lakas na binato sa dingding ang hawak kung bote ng alak.

I'm so sorry Sam. I'm sorry.