Nie wiem, nie rozumiem, dlaczego był tak spokojny. Nie rozumiem, dlaczego tylko ja płakałem, tylko ja przeżywałem i błagałem, by to wszystko okazało się tylko żartem. Był taki opanowany, taki zimny, a jednak z tak ciepłym i kochającym uśmiechem. Wyglądał tak niewinnie, jakby nie wiedział, że to mnie zabije, jakby to miało mnie uszczęśliwić i naprawić całe marne życie, które bez niego zwyczajnie nie miało sensu. Czy nie wiedział o tym? Nie wiedział, że jego kłamstwa mnie niszczą?
YOU ARE READING
frozen soul ✾ jjg&pjm
Fanfiction❝He says, "Oh, baby, beggin' you to save me".❞ Skąd miał wiedzieć, że tej zimy straci coś więcej niż trochę odporności i pieniędzy na ciepłe ubrania? W końcu miłość nigdy się nie zapowiada. Przychodzi nagle, jak zimny, porywisty wiatr wpadający prze...
