Turkse Leyla

14.

'Ehm, het spijt me...' Zegt hij en hij laar mijn schouder snel los. 'Ik vroeg me alleen af..' Hij kijkt weg en gaat verder: 'laat maar, het spijt me.' En hij loopt weg. Wtf was dat? Maarja, ik ga naar Nisa, dat heb ik besloten, ik wil mijn verhaal weer kwijt, ik moet er echt over gaan praten. Ik loop naar de bushalte en ben dan omw naar Nisa.
Als ik bij Nisa ben aangekomen, doet Mert open. 'Hey.' Zegt hij glimlachend, omg dit is zó verkeerd om te denken, maar Mert is echt knap. (-Zie uiterlijk personen)
'Ehmm, is Nisa thuis?' Vraag ik. 'Nee, ze is brood gaan halen, maar ze komt zo, kom binnen.' Zegt hij. Ik doe mijn schoenen uit en loop naar binnen. Ik ga awkward in de woonkamer zitten. 'Hoe gaat het met je moeder?' Vraagt Mert meteen, als hij ook zit. Ik voel weer de tranen opkomen en doe er alles aan om ze te bedwingen. Mert ziet het en zegt: 'Leyla... Het spijt me..' 'Nee, nee is goed.' Zeg ik, terwijl ik met mijn vinger langs mijn ooghoek ga. 'Ze ligt in coma en zal de aankomende tijd nog in coma blijven liggen.' Zeg ik. Mert kijkt me geschrokken aan. 'Wacht ik haal water voor je.' Zegt hij en hij staat op. Als hij terug is neem ik het glas aan en zeg: 'dankjewel.' Ik neem voorzichtig een paar slokken. 'Het spijt me heel erg Leyla, ik- ik, ehm, ishallah wordt ze snel beter.' Zegt hij en hij kijkt naar de grond. Ik glimlach naar hem en voel lichte kriebels in mijn buik, doe normaal Leyla, hij troost je alleen maar doe normaal. 'Ik bedoel, het komt vast wel goed, maar ik hoop dat het ook goed gaat met jou en je vader en Alper.' 'Ik weet het niet, ik moet het nog echt gaan verwerken.' Zeg ik. 'Ja, dat begrijp ik.' Zegt hij. Hij komt naast me zitten en legt zijn hand op mijn arm, wow. 'Maar Leyla, als je steun nodig hebt, heb je natuurlijk Nisa en mij, oke ik ben misschien de broer van je beste vriendin, maar we kennen elkaar en lang enn.. enn.. euhh.' Ik kijk hem aan en hij kijkt naar de grond. 'Je kan me ook bellen als je wilt?' Zegt hij, terwijl hij rood kleurt. Ik word ook rood en zeg: 'graag.' Mert kijkt blij op en zegt: 'ehm mag ik dan je telefoon nummer?' Naksjejdod doet mijn buik en ik zeg: 'ja.' Ik geef hem mijn nummer en net als we het hebben uitgewisseld komt Nisa thuis. We doen snel onze telefoons weg en Mert gaat tegenover me zitten ik doe alsof ik heel normaal zit en Nisa roept: 'ze hadden geen wit meer, dus heb bruin gehaald!' Ze komt de woonkamer in en kijkt verbaast naar mij, misschien door mijn rode ogen, misschien door Mert. Idk. 'Leyla?' Zegt ze. 'Leyla was er voor jou, ik zei dat ze binnen mocht komen.' Zegt Mert. 'Oo oke.' Zegt Nisa. 'Kom naar boven.' Zegt ze en zelf gaat ze al. Ik glimlach nog naar Mert en hij glimlacht terug en dan ga ik naar boven. Boven vertel ik alles aan Nisa over mijn moeder en moet ik weer huilen, Nisa moer ook huilen en ze knuffelt me. 'Komt goed, je moeder is sterk.' Zegt ze, terwijl ze in mijn hand knijpt. Plotseling komt Ismail binnen, de een na oudste broer van Nisa, waar ik stiekem een beetje bang voor ben. 'Gaat het?' Zegt hij, terwijl hij me vies aankijkt, just like always. 'Haar moeder ligt in coma, dus gaa gaa.' Zegt Nisa. Zijn blik verandert zwaaar, hij kijkt bezorgd en zegt: 'beterschap Leyla.' En loopt weg.

Votee♡