Eveeet yeni bölümü bir gün erken yayımladım. Bunun için PettySweetElisa' ya teşekkür ederim beni teşvik ettiği için bitanesin canısı. Bu bölümü Özlemime ithaf ediyorum seni seviyorum canısı. Bundan sonra beşer gün arayla yazacağım. Tahmin edemeyeceğiniz şeyler olacak. Uzay'ımızla tanışma vakti. Bu arada 1K olmuşuz hem de 3 bölümde!! Süpersiniz! Kısa bir bölüm oldu ama bundan sonraki bölümü daha erken paylaşacağım. Resim Uzay. Şarkı navy' lerimize gelsin! İyi okumalar. Öpüldünüz :*
Gözlerimi açtığımda yine her yer parlıyordu. Karşımda önceden rüyamda gördüğüm çocuk duruyordu. Yüzünde hafif bir tebessüm vardı ve yunan tanrılarına taş çıkartacak güzellikteydi.
"Sen kimsin?"
"Öğreneceksin çok az kaldı. Birbirimize benziyoruz aslında biliyor musun? Ama bir o kadar da farklıyız." kafam karışmıştı. Dediklerinden tek bir kelimeyibile anlamadım. O sırada geçen sefer gördüğümden daha koyu olan mavi gözlere dalmakla meşguldüm.
"Bu da ne demek?"
"Gitmem gerek." diyerek bir adım geriledi.
"Hayır, gitme!" kolundan tuttum ama hala aramızda mesafe vardı. Kolumdan tutarak beni kendine çekti, alnını alnıma dayadı.
"Üzgünüm, ona çok bemziyorsun bunu yapamam." dedi ve geri geri adımlar atmaya başladı aniden ortam değişti. Bu sefer etraf kapkaranlıktı ve karşımda biri vardı fakat kim olduğunu seçemiyordum. Sadece gözleri görünüyordu ve yemyeşil karşıımda parlıyorlardı. Ona doğru yürümeye başladım. Yavaş ve temkinli adımlr atıyordum fakat aradaki mesafe bir türlü kapanmıyordu. Adımlarımı hızlandırdım ve bir süre sonra durdum ve tekrar etrafıma baktım fakat bir çift yeşil gözden başka hiç bir şey görünmüyordu. Yürümeyi kesip daha dikkatli bakmaya başladım ve açıkçası bu aşırı ürkünçtü. Ona doğru bir adım daha attım.
"Almira!" Gözlerimi araladığımda babam karşımda dikiliyordu.
"Hadi eve geçelim kızım." dedi ve kapıyı aralıklı bırakıp evimiz olduğunu tahmin ettiğim yere doğru yürüdü. O çocuk bana "ona çok benziyorsun, bunu yapamam." demişti. O kimdi acaba? Tanrım o kadar yakışıklıydı ki! Ne saçmalıyorsun sen Almira! Senin sevglin var kızım! Ama çok yakışıklıydı hakkını yemeyelim şimdi. İç sesime güzel bir küfür savurup arabadan aşağı indim. Babamı takip ederken büyük bir villadan içeri girdi. Bunun gibi bir çok villa yan yana diziliydi ve hepsinin hoş bahçesi vardı. Sanırım site gibi bir yerdi burası. Bahçeye girdiğimde etraf yemyeşildi ve eski evimizdeki bahçeyi aratmayacak güzellikteydi. Ayaklarımı harekete geçirip ilermedim. Kapıyı açtığımda salonu incelemeye koyuldum. Siyah-altın sarısı renklerinde ve oldukça güzel bir dizayna sahipti. Yerler gri parkeydi. Bilerek böyle yaptırmışlardı çünkü diğer parkelerden nefret ediyorum.
''Beğendin mi kızım?'' annemin sorusu üzerine incelemeyi kesip anneme döndüm.
''İdare eder benim odam nerde?''
''Gel benimle.'' diyerek elimden tuttu ve merdivenlerden yukarı çıkımaya başladık.
''Burası yatak odası.'' diyerek sağdaki kapıyı açtı. Karşıya geçerek oradaki kapıyı açtı.
''Burası babanın çalışma odası.'' diyerek koridorun sonuna yürüdü sondaki kapıyı açtı.
'' Burası banyo.''
''Ben nerede kalacağım anne?''
''Bekle oraya da geleceğiz.'' dedi ve bir üst kata çıktık. Karşılıklı iki oda vardı. Sağdakini açtı.
YOU ARE READING
MUTLU KAL
Teen Fiction''Mutlu olmak için uğraş vermelisiniz. Mutluluğa iş, para, ya da aşkla ulaşılmaz. Mutluluk sizinle kendiniz arasında bir meseledir.' Rufus Wainwright Her şeyiyle mükemmel bir hayata sahip olan Almira'nın hayatı tepetaklak oluyor. Hiç bilmediği ikiz...
