F A T E (On Going)

Chapter 02: Plan to leave

SHANIN RAZELLE

I wake up early morning dahil sa excite na nararamdaman ko. Today na kasi ang punta ng Mom and Dad ko sa london. Nakakalungkot nga lang dahil aalis na sila pero masaya ako dahil mapupuntahan ko na ang lalaking pinaka importante sakin.

I'm in my bathroom now, masayang nakababad sa bathtub. Then after that kinuha ko na ang bathrobe ko at nagtungo sa closet ko. Pagkatapos ko magbihis pumunta na ako nagtungo na ako sa baba at dumeritso sa kitchen room. At agad ko namang nadatnan ang pinakamamahal kong Mom and Dad na masayang nagbe-breakfast.

"Goodmorning Mom, Dad." masayang bati ko sa kanila sabay kissed sa pisnge nila, as usual.

"Morning too my princess." Sabay nilang bati rin sakin na ikinangiti ko ng sobra.

"Oh sya. Umupo kana at mag breakfast." sambit ni mom.

I nooded my head.

Masaya kaming nag breakfast at nagkulitan pa for the last moment. Matagal kasi kaming hindi magkikita kaya susulitin ko na ang araw na ito.

After that, tinapos na nina Mom and Dad ang paliligpit nila ng mga gamit na dadalhin nila dahil, Tumulong narin si Inang at pati ako sa pagliligpit ng mga gamit na dadalhin nila. At maya-maya ay sumapit na ang gabi. Sa 8 o clock ang flight nila at 6:30 p.m palang. Pero Mom's Dad want na early pumunta ng airport.

"Ohh wag malikot dito huh?" sambit ni Mom sakin habang hawak ang kabilang pisnge ko. Gusto ko maiyak pero pinipigilan ko dahil ayokong mag-alala sila sakin.

"Opo Mom." sambit ko sabay ngiting walang katotohanan.

"At saka, maiingat ka palagi dito my princess." sambit naman ni Dad. I nooded my head sabay yakap sa kanila ng mahigpit.

Pagkatapos ng paalam moment namin umalis na sila at pumasok na kami ni Inang sa loob.

"Wag ka mag-alala. Babalik din naman ulit ang Mom and Dad mo." sabi sakin ni Inang sabay himas ng likod ko habang nakaupo na nakayuko dito sa sofa ng living room. Tumango lang ako sa kanya at biglang sumagi sa isipan ko ang plano kong pag-alis dito. Hindi kasi ako basta-basta na makakaalis dito dahil alam kong pinababantayan ako sa labas ng tauhan ng Mom and Dad ko. Ganun sila sakin. Kaya we need a help at walang ibang makakatulong sakin kundi si Inang.

Pinunasan ko muna ang luha ko saka tiningnan at hinawakan ang mga kamay ni Inang.

"Inang? I need your help." sereosong sambit ko sa kanya.

"Okay. Ano yun my lady?" tanong niya.

"Inang? Please tulungan mo akong makalabas ng mansion bukas." sagot ko na may halong pagmamakaawa.

"A-ano? N-naku h-hindi pwede my lady dahil ako ang malalagot sa Mom and Dad mo. Alam mo naman na sakin ka nila ipinaubaya. Kaya hindi ko magagawa yun." nauutal na sabi niya dahil nagulat siya.

"Please Inang. Please, nagmamakaawa po ako." mangiyak-ngiyak na sambit ko at halos lumuhod na ako sa harap niya. At naramdaman ko ang awa niya. I know Inang.

"Oh sige na. Wag ka nang umiyak my lady. Pero sabihin mo kumg bakit gusto mo lumabas ng mansion." sabi niya sakin na ikinangiti ko.

"May hahanapin lang ako Inang. Tapos babakik din ako agad. I promise." sambit ko sa.

"Oh sige. Pero babalik ka huh?" tanong niya. I nooded my head sabay yinakap siya ng mahigpit. Sobrang saya ko ngayon gabi dahil my plan to leave here is successful. Thanks god.

Kinabukasan. Nandito kami ngayon Inang naghihinutay ng tyempo para malagpasan ang mga guardia na nasa labas ng pinto ngayon.

"Inang? Sigurado ka ba sa gagawin mong trip. Hindi ba tayo mabubuking nito?" tanong ko kay Inang.

"Oo sigurado ako my lady. Kaya sige na pumasok ka na at nang makalabas na tayo." sagot niya.

"Okay po." sambit ko sa kanya sabay pasok sa malaking kahon na tinitikoy niya na nakalagay sa isang small wagon. Ito kasi ang naisip niyang paraan para makalabas ng mansion na ito. Pinapasok niya ako sa loob ng big box na ito at ipamukha na basurang itatapon sa labas.

"Basura. Itatapon ko lang jan sa labas." dinig kong wika ni Inang sa mga guardia.

"Naku kami nalang po baka maano ka pa jan sa labas." wika ng isang guardia na ikinakaba ko.

"Lagot na." bulong ko. Naku pano na ito, pano na pag di naging successful ang plano na ito. Pawis na pawis na ako dito sa loob ng kahon na ito. Gosh! Ano nang gagawin ngayon ng Inang ko. Huhuhu! Help me god.

"Amm hindi, a-ako na. Magbantay nalang kayo dito at baka matakasan kayo ni my lady." Wika ni Inang na ikinaalis ng kaba ko. Thanks God.

"Oo nga. Naku sige po." Sambit ng guardia.

"Sige na paraan nalang." Dinig kong wika ni Inang na ikinahinga ko ng maluwag.

Maya-maya ay pinalabas na ako ni Inang sa loob ng kahon. Kaya dahan-dahan akong lumabas sa loob ng mansion at nagmasid-masid sa paligid.

"Nakalayo na kayo sa mansion." wika ni Inang. Finally, nakalaya din ako. I'm so happy. Thanks God. Agad kong yinakap ang inang ko.

"Salamat Inang. I owe you one." naiiyak na pagpapasalamat ko kay Inang habanug yakap siya ng mahigpit. Thankful talaga ako to have Personal Servant like Inang.

"Naku wala yun my lady. Basta promise is a promise. Bumalik ka agad huh?" wika niya habang kayakap ko siya at hinihimas-himas niya ang likod ko.

"Opo I will. Promise." wika ko sa kanya.

"Oh sya. Sige na matungo ka na sa airport at kailangan ko na bumalik sa mansion para hindi sila maghinala at sundan ako dito." wika ni Inang. Pinunasan ko muna ang mga luha ko at saka tumango sa kanya.

"Oh sige na my lady. Ingat ka." ang huling narinig kong wika ni Inang bago pa akong tuluyan umalis sa lugar na iyon.

Sumakay na ako ng taxi papuntang airport. Di na ako nag-abala pa na magdala ng mga damit or what else. Isang maliit na pink shoulder bag lang ang dinala ko na naglalaman ng mga wallet at passport ko. Buti nalang at marami akong naipon na pera sa credit card ko. I'm so happy dahil my plan to leave was sucessful.