F A T E (On Going)

Chapter 03: Finally here

SHANIN RAZELLE

Nandito ako ngayong tinatahak ang daan papuntang eroplanong aking sasakyan papuntang korea.

"This is it. I'm so sorry Mom, Dad." bulong ko bago ko pa man tuluyan na lisanin ang lugar na ito. Gagawin ko ito para sa sarili at pangarap ko na nais kong makamtan na ayaw niyong ipakamtan sakin. Kaya kaya ko ginagawa ito ngayon dahil marami pa akong gustong ma-experience na di ko pa nai-experience noon pa man. At may mission akong hanapin lalaking importanteng tao sa buhay ko. At pagbubutihin ko ang bagong landas na tatahakin ko. At sana maintindinhan niyo ako.

Goodbye for now, united state.

Nandito na ako sa taas na eroplano at hinahanap kung saan ako naka puwesto. At nang mahanap ko yun ay agad akong umupo. Tig dalawang upuan ang dito at sa may bintana ako pumuwestong umupo.

"Gosh! Can't wait to see you." bulong ko ulit sa sarili ko. Hindi parin ako makapaniwala na sa loob ng ilang taon ay makakalaya pa ako sa mansion. Kaya malaki ang utang na loob ko kay Inang na aking personal servant. Sana lang pagnakarating na ako sa lugar na iyon ay matagpuan at makita ko na siya, ilang taon na kasi akong naulila sa kanya. At pag nagkita kami I'll make sure na hindi na kami magkakahiwalay pa ulit. I swear to myself in the named of God. Napabalik nalang ako sa realidad nang may umupo sa vacant seat na nasa tabi ko. Napatingin ako sa kanya at pinagmasdan siya ng mabuti habang papaupo sa tabi ko. Infairness naman ang pogi niya.

"Hi, I'm Shanin." masayang bati ko sa kanya sabay lapag ng kamay to him.

"Justine Tazern." pagpapakilala naman niya sabay abut ng kamay ko pero inilis din niya agad yung pag shakehands namin saka inalis ang tingin sakin at binalig sa ibang bagay.

"Amm dito ka nakapuwesto?" tanong ko sa kanya matapos ko makipag shakehands.

"Yup. Why?" cold na sagot niya habang hindi parin nakatitig sakin. Oo nga naman, obvious na dito siya dahil nga dito siya umupo. Hay naku sira ka talaga Shanin. Nakakahiya tuloy sa kanya.

"A-ahh w-wala naman. Sige it's nice to meet you." sagot ko sa kanya. Tapos ay iniwasan ko nang wag makipag-usap sa kanya. Nakakatakot ehh. Nilibang ko nalang ang sarili ko sa aking phone para maiwasan siya. Mahirap na at baka masapak ako nito pag nagtangka pa akong matanong sa kanya.

Maya-maya ay pinalipad narin sa wakas ang eroplanong ito. Habang sa byahe, medjo naduduwal ako pero tinitiis ko dahil ayokong mapahiya sa taong katabi ko na mahimbing na ang tulog ngayon. Grabe, ganito pala pag first time mong sumakay ng eroplano. Kaya ang ginawa ko ay ipinikit ko nalang ang mga mata ko hanggang sa kainin na ako ng antok ko.

Nagising nalang ako nang may naramdaman akong gumigising sakin.

"Hey! wake up." dinig kong wika niya sakin. I suddenly open my eyes at medjo blur pa but luminaw din siya kaagad. At doon ko nadatnan kong sino ang gumising sakin, ang katabi kong si Justine Tazern.

"We're here." sambit niya sakin sabay ngiti. Gosh! That smile. Ang pogi niya talaga, kahit na ang cold niya nararamdaman ko na mabait siya. Sana nga.

"I-I see. Thanks." pagpapasalamat ko sa paggising niya sakin. Tapos nginitian lang niya ako, ang pogi talaga. Pagkatapos nun ay oras na ng paglisan ng mga pasahero sa eroplanong ito dahil nakalanding na ito. Kaya nagpaalam na siya sakin na mauna na siya. At mukhang importante ang pinuntahan niya dito. Napatingin ako sa phone ko, it's already 7:30 in the morning.

Nang kunti nalang ang mga pasaherong naririto ay napag-isipan ko na rin bumaba na. Can't wait na matapakan ang lupa ng korea.

"Finally, I'm here." mahinang sambit ko nang pagkababa ko sa eroplano. Ang saya ko talaga, gusto ko sana halikan ang lupa pero nakakahiya sa mga tao dito. Kaya masayang tinungo ko nalang ang terminal na ito. At nang makarating ako sa labas nitong airport agad na tumambad sakin ang mga magaganda't matataas na building dito. At ang masasabi ko it's a big WOW.

Sino yan?

Artista ba yan?

Maygad ang ganda niya.

I love her.

Kamukha niya yung pinay artist na si Liza Soberano.

Oo nga, yung nag top 1 sa 100 most beautiful in the world, last year.

Tara, magpa-picture tayo.

Wag, nakakahiya ehh.

So goddess naman that girl.

She's really looks like an angle.

My ideal girl.

Ilan sa mga narinig kong sambit ng mga taong nadadaanan ko. Ano daw? Wala ako masyadong naintindihan dun, yung maganda lang talaga and I appreciated. Nakaka amazed yung mga tao dito, Dahil halos ng lahat ng makasalubong ko ay nagba-bow sa akin na sinasabayan ko naman because that's the symbols of paggalang dito according to my research. Yeah, before ko naisipan magpunta dito pinag-aaralan ko muna ang tungkol sa lugar na ito gamit ng internet. And now, I'm finally here masasabi kong di nga talagang nagsisinungaling ang google.

Huminto ako sa paglalakad ng may madaanan akong isang small house street foods. Tama, di pa pala ako nakakapag breakfast.

"Amm. One toppoki po ate." sambit ko sa tindera sabay abot ng bayad. May nakalagay kasi sa tapad ng counter na 'pay as your order' kaya sinunod ko lang bilang pagkalang.

"Okay po Miss. Pakihintay nalang, ise-serve din namin." masayang sambit niya sakin pagkabigay niya ng sukli ko. I smiled at natungo sa vacant seat para hintayin ang order ko. At maya-maya ay dumating narin ang order ko kaya kinain ko agad ito habang mainit pa.

"Hmm. little spicy but delicious." mahinang tugon ko sa sarili ko. Itong Toppoki kasi ang isa sa famous street foods dito according to my research na naman. Ayon dun masarap daw ito kaya naman ito ang inoder ko at wala ngang duda, masarap nga talaga. As in.

Pagakatapos ko dun ay nagtaxi naman ako papuntang seoul, malapit-lapit lang yun dito. At ngayon ay nandito na nga ako at balak ko libutin muna ang buong seoul na ito. At malay ko baka matagpuan ko siya dito. Nabubuhay talaga ang pagkasabik kong makita siya pagnaiisip ko siya. Pero napaisip ako sa laki pala nitong korea saab ko siya makikita? Saan ko siya unang hahanapin? Dito ba muna sa seoul? Tama dito nga muna, dito ko uumpisahan ang paghahanap sa kanya. At saka ito pa pala, di pa nagkikita 15 years from now malamang mahihirap ako nito dahil di ko alam ang kanyang itsura ngayon. Aughh! Bahala na si God. Masisikapan ko nalanag matagpuan lang siya. At sana naman ay makita ko na siya, how I wish.

Nag-umpisa na akong lumakad palayo sa kinatatauan ko kanina. I'm finally here. And from now on magkikita na rin tayo after 15 years. How I wish na matatagpuan din kita sa lalong madaling panahon ko dito. Sana nga.