"Boung puso ko tatanggapin ang kapalaran itinadhana sakin."
"This is my FATE , and really accept everything with all my hearts."
"Use every single day to create more belief within
yourself. Today is your day to step into your greatness! Dream big...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Inis at galit akong lumabas ng pinto ng kuwarto ko dito sa aking condo. Kaya dumiretso agad ako sa may sofa dito sa living room.
"Ano daw? Idiot? Tinawag niya akong Idiot? Damn that girl!" inis na sambit ko sa sarili ko. Nakakainis talaga ang pauper girl na yun siya pa ang tinulungan siya pa ang may lakas nang loob mang insulto! Pinaka-ayaw ko pa naman ang sinasabihan akong Idiot. Tssk!
Napahiga nalang ako sa may sofa at kinuha ang phone ko para tawagan ang mga gonggong kong kaibiga. Pagka answere palang ng call ko, dinig ko na agad ang mga ingay ng mga ito sa kabilang linya. Malamang magkasama nanaman itong tatlo sa bahay ni Jayzen. Kaya ganito kaingay.
"Uyy dude napatawag ka yata." -Jayzen
"Oo nga dude. Anyare?" -Maiki
"You miss us?" -Kenn
"May problema ba, dude?" -Jayzen
"Nothing. I'm just bored that's why let's go to the bar tonight. Just prepare yourself." sambit ko sa kanila.
"Talaga? Okay yun." -Maiki
"Nice to hear that dude ." -Kenn
"Okay dude. We're coming." -Jayzen
"K bye!" at binaba ko na ang phone. Nakakainis din kasi minsan kausap ang mga gonggong na yun. Pareho silang lang ng pauper girl na yun. Atsaka sino kaya siya sa akala niya para tawagin ng idiot ang ubod ng gwapo na katulad ko. Tssk! Sayang ang ganda pa naman niya pero nakakainis sya. Pauper Girl.
Napabalik ako sa realidad ng narinig ko ang ingay ng doornub ng pinto ng kuwarto ko. Kaya agad-agad akong bumangon at sumindig ng upo kasabay ng pagkuha ko ng phone. Kunwari may ginagawa at busy ako. Dahan-dahan na bumukas ang pinto ng kuwarto ko at inilabas dun si pauper girl.
"Amm sorry nga pala kong nasabihan kita kanina ng Idiot. Di ko sinasadya nadala lang ako sa pagtawag mong pulubi sakin." wika niya habang nakatayo sa harap ng pinto ng kuwarto ko na sa gilid ko. Wala lang akong kibo, maski ang tignan siya ay di ko ginawa. I snob her.
"Atsaka... t-thank you sa pagtulong sakin. From now on, I will treat you as my friend for the sake of my thanksgiving." wika niya ulit. Basta di ko siya papansinin kahit anong mangyari.
At ano daw? Friend? Tssk.
"Sige na, aalis na ako. Bye Friend!" pagpapaalam niya at tuluyan nang umalis na di ko parin binibigyan ng pansin. At nang maramdaman kong wala na siya dito sa loob ng condo ko saka ko inilapag ulit sa may mesa ang phone ko.
Mabuti nalang at umalis na yun pauper girl. Makakahinga narin ako ngayon ng mabuti. Pero bakit tila nakakalungkot matapos marinig ko ang mga sinabi niya sakin. At bigla ako nakunsensya sa pag snob ko sa kanya. Hey! What's going on Josh? Umayos ka nga. Forget that pauper girl.
