"Boung puso ko tatanggapin ang kapalaran itinadhana sakin."
"This is my FATE , and really accept everything with all my hearts."
"Use every single day to create more belief within
yourself. Today is your day to step into your greatness! Dream big...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Two Months later. Sobrang dami nang nagbago like the weather. Last month lang winter but now autumn na. Bilis ng panahon diba? At marami pang nagbago. Like my friends, sobrang over protective na nila sakin and I really appreciated. Lalo na si Josh, napakabait, kulit at strict din sakin minsan kaya pinupuri tuloy kami ng mga kaibigan namin na 'Joshnin couple' eh panu ba naman daig pa niya ang boyfriend ko kung maka asta. Anyway NBSB ako noh. Dahil sa mga pinapakitang katangian sakin ng mga kaibigan ko ramdam ko na napaka importante ko talaga sa kanila. And I'm so thankful to have them. Mahalaga sila sakin ng sobra pa sa buhay ko, dahil ngayon lang ako nang mga kaibigang katulad nila.
At ako naman, marami din ang nagbago sakin sa simulang tumira ako dito sa korea. Naging masayahin na akong babae dahil sa mga kaibigan ko. Umiiwas na ako sa gulo para lang sa mga kaibigan ko, nangako kasi ako sa kanila na hindi na makikipag-away pa lalo na pag hindi ko kilala. Okay lang kahit tawagin nila akong duwag basta ang mahala ay malayo sila panganib ang mga kaibigan ko at ayoko mapaaway sila ng dahil sakin dahil hindi sila mahilig makipag-away at lumalayo sila sa gulo. And lastly, hindi ko na kailangan pang gumamit ng internet para makahanap ng information dahil marami na akong natutunan dito sa loob ng 2 months pagtira ko dito sa korea.
"Everything has changed opportunely. And this is my new life from now on." nakangiting sambit ko sa sarili ko habang nakaupo sa swivel chair ng office ko.
Kung nagtataka kayo, well my sarali na ako ngayong work sa sarili kong clinic. Hindi naman siya gaano kalakihan dahil for animals only like pet and etc. Yeah! I'm a Pet Doctor, and I already have a licences. Since med tech graduated ako ito yung pinili kong maging work ko. And I really want to save and help some animals in a baddest condition. Naawa kasi ako sa kanila dahil para rin silang mga tao. At kong nagtataka kayo kung bakit hindi Doctor in human ang pinili ko, isa lang ang sagot dahil AYOKO.
Nandito na ako ngayon sa may parking lot patungo sa aking kotse. Yeah! I have a car, a bentley car. Nabili ko ito nung last month din kasama ng pagpagawa nitong sarili kong clinic. Halos wala narin akong pera dahil halos naubos yun sa pagpa-ayos ko ng mga papers ko at sa pagpagawa narin ng clinic ko and also sa pagbili ko nitong bentley car ko. Kaya now kailangan ko ang work na ito para buhayin ang sarili ko sa kasalukuyan kong pagtira dito sa seoul. I don't want na umasa lang sa iba, like my friends. Lalo na si Ariana na laging nanjan para tulungan at bigyan ang nang kung ano-ano. Syempre nakakahiya that's why naisipan kung magpatayo ng sarili kong hanapbuhay.
Pagkasakay ko sa kotse ko, agad kong binuhay ang makina kasabay ng pagpaandar nito. Since alas nuwebe na nang gabi napagpasyahan ko nang isarado ang clinic ko at umuwi na. Hanggang 7:00 a.m to 8:00 p.m lang ako sa work.
"Ummmph..." sambit ko sa sarili ko habang nagmamaniho at naka focus sa daan ang aking mga mata.
Pagkadating ko sa apartment ko agad ko itong binuksan at pumasok sa loob. Simula kasi nung bumalik si Ariana sa France for the business nila, napagpasyahan ko nalang ng lumipat titirahan. Nakakahiya kasi tumira ako sa bahay ng ibang tao na ako lang mag-isa. Ayaw pa sana niya pumayag pero ako parin ang nasunod sa huli. Last week lang siya nagpunta ng France kaya last week pa ako lumipat dito na ngayon ay mag 2 weeks na akong nakatira dito sa apartment na ito. Di naman siya masyadong kalakihan and good for 1 person lang. Sulit naman siya, 1.5k lang for 1 month.
Pagkapasok ko sa loob ng apartment ko agad akong dumiretso sa kuwarto ko. Hinubad ko muna ang mga damit ko at nagtungo sa bathroom ko para maligo. Pagkatapos kong maligo nagtungo na ako sa may closet ko at nagbihis ng damit pambahay. Pagkatapos ay pumunta na ako sa kusina para magkuto ng makakain ko. Magluluto lang ako ng egg at magto-toasted bread, as usaual. Mag-isa ko lang kasi kaya hindi na ako nag-aabala pang magluto ng kung ano. Pagkatapos nun pumunta na ako sa may sala dala ang mga pagkain na inihanda ko para sa sarili ko. Pinatung ko ang mga ito sa may table katapat ng couch na inuupuan ko ngayon saka ko binuksan ang laptop ko. Naisipan kong makipag video-call kay Ariana dahil namiss ko sya eh.
"Hi beshie? Kamusta ka na jan?" masayang bati sakin ni Ariana pagka answer niya ng tawag ko.
"Okay naman ako. Ikaw jan?" masayang wika ko sa kanya.
"Oh thanks god. Amm okay lang din ako dito mejo stress nga lang sa work. May pinuntahan kasi business meeting sa Italy ang kuya ko. So ako yung pumalit muna sa position niya." mahabang wika niya.
"Ahh ganun ba." wika ko.
"Ikaw jan musta naman ang work mo? Lalo kang gumaganda huh hihi." wika niya.
"Naku nangbola ka pa. Ikaw nga jan mas lalo nagiging cute hihi. Amm okay lang naman yung work ko as always." wika ko naman sa kanya.
"Sus! Mabuti naman. I miss you beshie." wika niya sakin.
"I miss you too beshie." wika ko naman sa kanya.
Matagal-tagal pa kaming nag-usap ni Ariana. Nagkuwentuhan at nagkukitan, kinukukit ba naman ako palagi para kay Josh. Hay nakakaloka talaga. Maya-maya ay nagpaalam na siya sakin dahik may mahakagang tatapusin pa daw siya. So nag goodnight nalang ako sa kanya at ganun din siya saka namin tinapos ang video-call naming dalawa.
"Hmmm. Inaantok na me." wika ko sa sarili kasabay ng pag off at pagsara ko ng aking laptop.
Pagkatapos kong iligpit sa kusina ang mga pinagkainan ko dumiretso na agad ako sa aking kuwarto at agad na humiga sa aking kama. Pero bago pa ako makatulog naisipan ko na tawagan mo na si Inang Rossy, kaya kinuha ko muna ang phone ko sa may bag ko at agad na tinawagan si Inang.
"Hello Inang, ako po ito si Shanin." bati ko agad kay inang ng pagka-answer ng call ko.
"Oh my lady. Napatawag ka. Kamusta kana jan? Namimiss na kita my lady." sunod-sunod na wika niya sakin sa kabilang linya.
"Amm okay lang naman po ako dito. Namiss rin po kita Inang kaya tumawag ako sayo." wika ko sa kanya.
"Ohh lagi ka ba nag-iingat jan my lady?" tanong niya sakin.
"Oo naman po Inang. Anyway, ano na po ang balita jan?" sagot na may kasamang tanong ko sa kanya.
"Mabuti naman. Amm okay naman dito walang nagbago. Tumawag nga pala nung isang araw ang mom and dad mo nagtatanong sayo pero sabi ko natutulog ka. Kaya pakikumusta ko nalang daw sila sayo." mahabang wika niya sa kabilang linya.
"Ganun po ba. Naku maraming salamat talaga inang. Ang laki ng utang na loob ko sayo." wika ko sa kanya na parang maiiyak na. Namiss ko kasi ang tao na ito, sobra.
"Naku wala yun my lady." nakangiting wika naman niya sakin.
Tumagal-tagal pa ang pag-uusap namin. At maya-maya ay nagpaalam na ako sa kanya para matulog, kaya nagpaalam na din siya sakin. Wala muna akong balak na ipaalam sa kanila ang bagong buhay ko ngayon dito. Itatago ko muna ito sa kanila hangga't hindi ko natatgpuan ang taong pinunta ko dito.
Pagkababa ko ng tawag, binalik ko na ang phone ko sa aking bag at saka kinuha ang kumot kasabay ng pag-ayos ng aking higa. Napaisip muna ako tungkol sa bagong buhay ko at ang masasabi ko ay masaya ako. This is my new life and I'm so thankful na okay rin naman para sakin ang buhay na ito ngayon. Pagkatapos ko sa pag-iisip na yun, dahan-dahan ko nang ipinikit ang aking mga mata hanggang sa kainin na ako ng antok.
