My Owner(Completed)

Part-20

"ပါပါး"

ဇြဲထက္​သန္​႔ အသံက အက္​ကြဲကာ တုန္​ရီလိႈက္​​ေမာ
​ေနသည္​။ မ်က္​ရည္​​မက်​ေအာင္​ အတင္​းထိန္​းထားရ
သည္​မွာ ​ေျပာစရာမလို​ေအာင္​ပင္​ သြန္​းခ သိ​ေန
သည္​။ ကုတင္​​ေပၚမွာ​ေတာ့ ပိတ္​ျဖဴ လႊမ္​းကာ ၿငိမ္​သက္​​ေနတဲ့ ထိုပါပါးဆိုသည္​့ ဦးဇြဲမာန္​။

"သား!"

တစ္​ဖက္​မွာ​ေတာ့ ၀မ္​း​ေခါင္​းသံနဲ႔အတူ ဦး​ေလးဘစိုင္​
ရုတ္​တရက္​ၾကည္​့လိုက္​လ်ွင္​ သက္​ရိွလူတစ္​​ေယာက္​လို႔​ေတာင္​ ထင္​ရက္​စရာမရိွ​ေတာ့တဲ့ တစ္​ကိုယ္​လံုး
​ေနရာလပ္​မရိွ​ေအာင္​ ပတ္​တီးအ​ေဖြးသားနဲ႔ သူရ~

ျမင္​ကြင္​းႏွစ္​ခုလံုးမွာ တစ္​ခုမွ စိတ္​ခ်မ္​းသာစရာမရိွ၊
​ေဘးကၾကည္​့​ေနရတဲ့ သူ​ေတာင္​ စိတ္​မသက္​မသာ
ျဖစ္​မိသည္​မို႔ သူတို႔နဲ႔သက္​ဆိုင္​တဲ့သူ​​ေတြသာဆိုလို႔
က​ေတာ့ ဘယ္​​ေလာက္​ခံစား​ေနရမလဲဆိုတာ
သြန္​းခ နားလည္​မိသည္​။

သြန္​းခ ကိုဇြဲထက္​သန္​႔နားကို သြားလိုက္​ကာ အဲ့တစ္​
​ေယာက္​ရဲ႕လက္​​ၾကား​ေလး​ေတြထဲကို သူ႔​လက္​​
​ေခ်ာင္​း​ေလး​ေတြထည္​့ကာ ယွက္​သြယ္​ၿပီး တင္​းက်ပ္​စြာ ဆုပ္​ကိုင္​ထားလိုက္​သည္​။

ဇြဲထက္​သန္​႔ သူ႔ကို လွည္​့ၾကည္​့လိုက္​တဲ့ မ်က္​လံုး​
​ေတြ​ေထာင္​့မွာ ၾကည္​လဲ့လဲ့ မ်က္​ရည္​တစ္​ခ်ိဳ႕က ရစ္​
၀ိုင္​း​ေနၾကသည္​။ ​တစ္​​ေလာကလံုးမွာ ​ေဆြမ်ိဳးဆိုလို႔
အ​ေဖတစ္​​ေယာက္​သာ ရိွတဲ့ ဇြဲထက္​သန္​႔ရဲ႕ ဖခင္​
တစ္​​ေယာက္​လံုး ဆံုးရံႈးလိုက္​ရတဲ့ ခံစားခ်က္​ကို သူ
၀င္​ၿပီး စာနာမိသည္​။

"တင္​းမထားနဲ႔"

ငိုခ်င္​​ေန​ေပမဲ့ ဟန္​​ေဆာင္​ၿပီး တင္​းခံထားရတဲ့ ခံစား
ခ်က္​က ပိုဆိုး​ေစသည္​။ ခံစားခ်က္​​ေတြကို ၿမိဳသိပ္​ထားရတာက အရမ္​းပင္​ပန္​းတဲ့ အလုပ္​တစ္​ခုဆိုတာ ၾကံဳဖူးသူ​ေတ​ြမွ နားလည္​ႏိုင္​ၾကလိမ္​့မည္​။

"သြန္​း! ကိုယ္​နဲ႔ အျပင္​ကို ခဏ​ေလာက္​လိုက္​ခဲ့​ေပးပါလား"