My Owner(Completed)

Part-22(Unicode)

လူသားနှစ်​​ယောက်​ ​ေ၀းကွာ​နေတဲ့အချိန်​မှာ လွမ်​း​နေ
ရတဲ့သူက အရံှုးပါပဲ....
ကိုယ်​့ကို ဂရုစိုက်​ကြင်​နာပြခဲ့တဲ့သူ ကိုယ်​့ဆီက​နေ
အ​ေ၀းကိုထွက်​သွားချိန်​မှာ တမ်​းတ​နေမိတာလဲ
အရံှုးပါပဲ....
အခုချိန်​ သူသာအနားမှာရှိ​နေရင်​လို့ ​တွေး​နေမိတာလဲ အရံှုးပါပဲ....
ကိုယ်​့အချစ်​​တွေကို​တောင်​့တ​နေတဲ့သူရှိတာ​တောင်​
ကိုယ်​့အချစ်​​တွေ​အားလုံးက သူ့အတွက်​ပဲ ဖြစ်​​စေရ
မယ်​လို့ အတ္တ​တွေကြီး​နေမိတာလဲ အရံှုးပါပဲ....
ပြန်​လာမယ်​ထင်​ပြီး အခုချိန်​ထိ​စောင်​့​နေမိတာလဲ
အရံှုးပါပဲ....
အဲ့အရာ​တွေအားလုံးက အရံှုး​တွေဖြစ်​မယ်​ဆိုရင်​
​တောင်​ ကျွန်​​တော်​သူ့ကို မ​မေ့နိုင်​​သေးဘူး.....
စချစ်​ခဲ့တာ ကျွန်​​တော်​မဟုတ်​​ပေမဲ့ အဆုံးမှာ​တော့
ကျွန်​​တော်​ပဲ လွမ်​းရစ်​​နေခဲ့ရတယ်​....
​တောင်​းပန်​ပါတယ်​..ကျွန်​​တော်​သူ့ရဲ့ ကြင်​နာမှု​တွေ
​အောက်​မှာ အရည်​​ပျော်​ခဲ့တယ်​ ထင်​တယ်​.....

💓💓💓

သွန်​းခ ဒိုင်​ယာရီစာအုပ်​​လေးကိုပိတ်​လိုက်​ပြီး အခန်​းထဲက​နေ အပြင်​ကိုထွက်​လာခဲ့လိုက်​သည်​။မီးဖို​ချောင်​ ထဲကအုန်​းနို့​ခေါက်​ဆွဲအရည်​ အနံ​ ့​လေးက သူ့ကိုဆွဲ
​ဆောင်​​နေသည်​မို ့ချက်​ချင်​းပဲ သူ​ပြေး၀င်​သွား​လိုက်​သည်​။မီးဖိုထဲမှာ​တော့ ကြီးမြနဲ့အတူ အလုပ်​ရှုပ်​​နေ​သော​မေ​မေ။ သွန်​းခ ​မေ​မေနားကိုသွားကာ ​နောက်​က​နေ သိုင်​းဖက်​ထားလိုက်​သည်​။​မေ​မေ့ကို သူဒီလို
မချွဲနွဲ့ရတာလဲ ကြာခဲ့ပြီ။

"အမယ်​! ဒီ​နေ့အလုပ်​မသွားရတာ​တောင်​ အ​စော
ကြီးနိုးလို့ပါလား"

"အင်​း"

သူ​မေ​မေ​့​ကျောပြင်​မှာ မျက်​နှာအပ်​ကာ မှီထားလိုက်​သည်​။

"ဖယ်​ပါဦး သွန်​းခရယ်​! ​မေ​မေ ဒီမှာအလုပ်​လုပ်​​ရဦး
မယ်​​လေ"

"အွန်​! ​မေ​မေကလဲ ခဏ​လေးပဲဟာကို"

"Aww! ဒါနဲ့ ​မေ​မေတို့ ​မွေး​နေ့ရှင်​​လေး​ကော မနိုး​
​သေးဘူးပြီလား"