My Owner(Completed)

Part-18(Unicode)

သူရ အခန်​းထဲ၀င်​သွား​တော့ ကုတင်​​ပေါ်မှာ သူ့ဘက်​ကို ​ကျော​ပေးပြီးထိုင်​​နေတဲ့ ကိုဇွဲ~

အခန်​းတံခါးကို သုံးကြိမ်​​ခေါက်​လိုက်​ကာ~

"ကိုဇွဲ ကျွန်​​တော်​ ၀င်​လာပြီ​နော်​"

ကိုဇွဲက​တော့ ဒန်​း​လော့​မွေ့ရာကြီး​ပေါ်မှာ မလှုပ်​မ
ယှက်​ထိုင်​ကာ သူ့ဘက်​ကို နည်​းနည်​း​လေး​တောင်​
မလှည်​့ကြည်​့~

"ကိုဇွဲ! ​အောက်​မှာ ရတီနဲ့ သူ့မိဘ​တွေ​ရောက်​​နေ
တယ်​! အဲ့တာ ဦး​လေးက ကိုဇွဲကို ​ခေါ်ခိုင်​းလိုက်​လို့"

"..........."

အချိန်​အ​တော်​ကြာသည်​အထိ စကားပြန်​မရ~

ငါးမိနစ်​​လောက်​ မတ်​တပ်​ရပ်​​နေပြီးမှ~

"သူရ! ငါဆုံးဖြတ်​တာ မှန်​တယ်​လို့ထင်​လား"

"ဟမ်! ​ဘာကို​ပြောချင်​တာလဲ ကိုဇွဲ"

"သွန်​း~~~သွန်​း~အခု​လောက်​ဆို ငါ့ကိုမုန်​း​နေ​ရော
​ပေါ့"

မတိုးမကျယ်​​ပြော​နေရာက​နေ ကိုဇွဲအသံက တိမ်​၀င်​
သွားသည်​~

"ကိုဇွဲ! တကယ်​​တော့​လေ~~~~"

"ဇွဲ!!"

အခန်​း​ပေါက်​၀က​နေ အသံကြားလို့ ကြည်​့လိုက်​​
​တော့ ရတီ~

"ဇွဲ! ​အောက်​မှာ ဒယ်​ဒီတို့ ​ဧည်​့ခံပွဲကိစ္စ ​ပြော​နေကြတယ်​! လာခဲ့ဦး​လေ"

ဇွဲထက်​သန်​့ ​ခေါင်​းညိမ်​့ပြလိုက်​ပြီး ရတီ့​နောက်​ကို
လိုက်​သွားလိုက်​သည်​~

**********

"Hello! A ​မောင်​​လေး"

သွန်​းခ ဖုန်​းသံကြားလို့ ကြည့်​လိုက်​​တော့ မမဆီက~

"အင်​း! ​ပြော​လေ မမ"

"ဟမ်​! နင်​့အသံကြီးကလဲ ဘယ်​လိုဖြစ်​​နေတာလဲ!
​နေမ​ကောင်​းဘူးလား"

"ဟမ်​! ​ကောင်​း~~​ကောင်​းပါတယ်​! ဘာ​ပြောမလို့လဲ ​ပြော​လေ"

"Aww a! တုံတုံ​လေး ​သွေးလွန်​တုတ်​ေ​ကွးဖြစ်​လို့
​ဆေးရုံတင်​ထားရတယ်​ဟ! အဲ့တာ ငါလဲအလုပ်​တစ်​
ဖက်​နဲ့မို့ မအားတာနဲ့ နင်​သွားကြည်​့​ပေးပါလား"