Sonbaharda dalından düşen yaprak gibi hissediyordum kendimi. Elimdeki silahla oradan oraya savruluyordum.
Nereye gittiğimi bilmiyordum. Yürüdüğüm yolun beni nereye sürükleyeceğini de..
Bildiğim bir tek şey vardı. Nereye gidersem gideyim eski Jongin olacaktım. Kalbimin sesini asla susturmayacaktım. Çünkü bana yalnızca o doğru yolu gösterebilirdi.
