[Rodzina Milesh 1] Nowe rozdanie

Rozdział 4.3: Nie uciekniesz [Monika]

Przypomnę, że Rodzina Milesh jest adresowana do osób 18+, a dziś dodam, że dla tych o mocnych nerwach. Rozdział będzie ciężki. Wchodzicie na własną odpowiedzialność.

W mediach jeden z moich ulubionych ostatnio Krzysztof Zalewski i piosenka, która idealnie oddaje styl życia Ricka.

♠♠♠

– Nie musisz sprzątać.

Tim niemal zafundował mi zawał, gdy zmaterializował się za moimi plecami. Woda szumiała, radio grało w tle, nie słyszałam go. Opłukałam dłonie z piany.

– Pozwól mi, inaczej zwariuję z nudów.

– Możesz robić, co chcesz, ale powinnaś odpoczywać. Byłaś ciężko chora.

– To dlaczego nie zabrałeś mnie do szpitala?

– Jesteś w Stanach nielegalnie i nie masz ubezpieczenia. Twoja rodzina straciłaby przez to majątek.

– Teraz ty mi wystawisz rachunek, którego w życiu nie spłacę?

– Jesteś moim gościem. Dostaniesz tylko dużo wsparcia i kakao. – Sięgnął do szafki po kubek, który właśnie umyłam.

– Wolałabym informacje.

– Na jaki temat? – Odwrócił się do lodówki.

– Ta teczka z moimi zdjęciami. Co to jest?

Podejrzanie długo wypatrywał czegoś na półce. Westchnął ciężko i zamieszał karton mleka czekoladowego.

– Byłaś nieprzytomna. Nie wiedziałem, czy na coś nie chorujesz lub nie jesteś uczulona. Poprosiłem Ricka, żeby zdobył te informacje.

– Na każdego macie teczkę?

– Wątpię, ale nie próbowałem się dowiadywać. – Wlał mleko, wsypał miarkę kakao i zaczął ubijać pianę. – Tobie też nie radzę.

– Czy w ramach ostrożności mam być więźniem tego apartamentu?

– Nie, jak poczujesz się lepiej, zabieram cię na zakupy. Łap kakao.

Zimne? Skrzywiłam się na samą myśl. Zaraz, czy on zaproponował mi wyjście z więzienia? Mogłabym wezwać pomoc. Już mentalnie kokosiłam się w samolocie do domu. Z ulgą odłożyłam nietknięty napój.

– To już! Chodźmy! – Złapałam go za rękę i pociągnęłam.

– Musimy załatwić ci dokumenty.

Wiedziałam, że będzie jakiś haczyk.

– To potrwa całe wieki! Bez nich nie wyjdę?

– Wyjdziesz, tylko to wypełnij i podpisz. Nie chcemy wkurzać Ricka.

O niczym innym nie marzyłam, ale w tej chwili irytowanie księcia mafii mogło poczekać. Pognałam do gabinetu. Tim udostępnił mi komputer, ale siedział obok, zerkając w ekran znad gazety. W godzinę wszystko było gotowe, a Tim rozpoczął tyradę o zasadach bezpieczeństwa.

– Ufam ci, pamiętaj, ale nie chcę mieć na głowie policji.

Interpol byłby bardziej zainteresowany ich działalnością, ale obiecałam być grzeczną. Zgodziłabym się na wszystko, byle przestać oglądać miasto z perspektywy trzydziestego któregoś piętra i zobaczyć prawdziwy Nowy Jork. Szykował się niezapomniany dzień. Tim poszedł się ogolić, a ja umierałam z nudów. Usłyszałam pukanie do drzwi wejściowych. Tim okupował łazienkę, więc otworzyłam i zamarłam na widok największego faceta, jakiego w życiu widziałam. Jego dłonie mogłyby mnie zmiażdżyć, a głowę miałam na wysokości jego żołądka.