My Brother's Boyfriend

×1×

Bu kitabı da sevmeniz dileğiyle💜

💜İyi okumalar💜

Elimdeki çizim defterini kapatıp gözlerimi ovuşturdum. Çizim yapmakyan gözlerim ağrımıştı. Genellikle resim çizdiğim için alışık olduğum bir durumdu. Başka işim yoktu.

Yakında 18'ine girecek, sıradan, asi, eşcinsel bir liseliydim. Yani, Jeon Jimin'in pek özelliği yoktu.

Kendi halimde takılır çok fazla insan içine girmezdim. Bunun eşcinsel olmamla alakası olduğunu düşündüğüm bile oluyordu.

Bir tane erkek kardeşim vardı. Jungkook da benim gibi eşcinseldi, o benden daha çabuk bunu kabullenip bir sürü sevgili yapmıştı. Hatta bunu popüler olmak için kullanmıştı. Jungkook'un arkadaşları beni gördüklerinde yaptıkları yorumlar beni rahatsız ediyordu. Bir süre sonra onun yanında durmayı bıraktım, o da sormamıştı zaten.

Bana sıcak davranırdı ama ben bu samimiyeti bana üzüldüğü için yaptığını biliyordum. Yanlız ve saftım. Bana acıyordu ve bundan nefret ediyordum.

Mükemmel bir aileye sahiptik. Annem ile babam şevkatlilerdi. Eşcinselliğimizi asla dışlamamışlardı. Onlar da bu yüzden Jungkook'un sevgililerinden çok çekmişlerdi. Ona her zaman beni örnek almalarını söylüyorlardı ama dinleyen yoktu.

Jungkook eve bir sürü sevgili getirmişti, hepsi yakışıklılardı ama hiçbiri ilgimi çekmezdi. Jungkook ne yapacağımı merak edip bizi tanıştırmaya çalışırdı. Ben bakmayınca rahatlardı, benden rahatsız oluyordu, ikimiz de ilgi alanlarımızı beraber öğrenmiştik. Sevgililerine konacağımı düşünüyordu ama dediğim gibi ilgimi çekmezdi. Sonra da ailemiz onaylamadığı için bir şekilde ilişkileri biterdi. Bu hep böyle olmuştur.

Ama sonra ev sakinlerinin onayını alan bir sevgilisi oldu. Kim Taehyung, herkesi kendine hayran bırakmıştı, korkarım ki beni de.

Kahve tonu saçları, şekilli vücudu ve her gördüğümde kalbimi tekleten kare gülüşü vardı. Zengin bir ailenin müzikle uğraşan ikinci çocuğuydu, bir tane abisi vardı.

Eve geldiği ilk gün salonda koltuğa yerleşmiş resim çiziyordum. Jungkook'un neşeli sesi evde yankılandı.

"Biz geldik."

Kafamı kaldırmadan çizimime devam ettim. Sevgilileri beni bunaltıyordu.

Karşımdaki koltuğa oturma sesleri geldiğimde annem hızla içeri girip yanıma oturdu.

"Ah hoşgeldin Taehyung"

Jungkook sevgilisini ailemiz ile tanıştırmıştı. Ben hariç. Her zamanki gibi umursamamıştım.

"Merhaba efendim."

Hafif kalın bir ses tonu vardı. Kesin müzik yapıyordur diye düşündüm. Müziklerle aram her zaman iyi olmuştur. Şarkı söylemezdim ama çok müzik dinlerdim.

İçimdeki bakma dürtüsüne engel olmaya çalışarak resmime odaklanmaya devam ettim. Annem bana dönüp kolumu dürtüklemeye başladı.

"Chimmy bak Taehyung gelmiş."

"Hıhı."

Onu geçiştirip detaylara yöneldiğimde annemin karnıma geçirdiği dirseğiyle yerimde zıpladım. Elim karnıma giderken söylenmeyi ihmal etmiyordum.

Gözleri ile selam ver diye bakınca oflayıp onlara döndüm. Gördüğüm yabancı yüz ile kalbimin hızlandığını hissettim. Hafifçe kıpırdandım.

Etrafıma bakınırken onlar onlardan rahatsız olduğumu düşünmüş olmalıydılar ve haklıdılar çünkü rahatsız olmuştum.
Neden böyle olduğunu anlamaya çalışıyordum. Jungkook'un eve getirdiği sevgililerinde böyle bir sorun hiç yaşamamıştım. Neler oluyordu?