My Brother's Boyfriend

×3×

HELLO MY BİCTHESSSS DİD YOU MİSS ME???

PKAY

60 beğeni 110 yorum canlarım. Şimdiden teşeke.

Medyadaki ise Jimin'in Taehyung'a söylediği şarkı ;)

İyi okumalar💜

Sinirli ve gergin bir haftadan sonra haftasonu gelmişti. Taehyung'un ailesi ile pikniğe gidip kaynaşacaktık. Ne kadar güzel. Şu bir hafta boyunca ne Taehyung ile ne de Jungkook ile iletişime geçmiştim. Jungkook birkaç kere konuşmayı denemişti ama tersleyip oradan uzaklaşmıştım. Ha birde artı olarak Taehyung ile sürekli durmadan kavga etmiştik.

Masaya oturduğumda gördüğüm yüz ile sinirle anneme dönerek elimdeki çatalla Taehyung'u gösterdim.

"Bu niye sürekli burada ya?"

Annem sinirle kaş göz hareketleri yaptığında Taehyung her zamanki gibi susmuyordu.

"Bana olan aşkın gözlerimi yaşartıyor."

"Bu seni rahatsız ediyorsa gözlerini oyabilirim, böylece ağlamazsın."

Annem hızla yerinden kalkıp ikimize döndüğünde yerimizde sıçramıştık.

"Ahh yeter be 4 gündür kafamı şişirdiniz. 1 saate hazırlanın gidiyoruz. Sakın kavga edeyim demeyin yemin ederim yolarım saçlarınızı."

Annemin ani çıkışı ve masadan kalkıp gidişiyle bir süre arkasından bakakaldım. Babamsa gülümseyip gazetesini okumaya devam etmişti.

"Manyak kadın."

Önüme döndüğümde bana bakan Taehyung ile sinirle ona bakıp homurdandım.

"Gerizekalı."

Aynı samimiyetle karşılık verdi.

"Aptal."

♡♡♡

Araba durduğunda kendimi dışarı atıp derin bir nefes çektim. İçerdeki gereksiz insanlar arabadaki oksijeni tüketmişlerdi. Sürekli konuşmuş gülüşmüşlerdi ve ben hayattan soğumuştum. Gerinip yüzüme minik bir gülücüğün konmasına izin verdim. Ama Taehyung varken huzur ne mümkün? Arabadan inerken piççe sırıtıyordu.

"Gerin gerin, belki uzarsın."

Asla susmuyor, insanın huzurunu bozuyordu. Ona dönüp gülümsedim.

"Sende biraz insan taklidi yapmalısın bence."

Dudaklarını büzdü. Bu birkaç saniye dikkattimi dağıtmıştı ama kendime gelmiştim.

"O zaman nasıl anlaşırız Jiminie~?"

Şok içerisinde ona baktım. Şey, az önce sanırım adımdan soğudum.

"Bir daha sakın bana öyle seslenme."

Elimi ağaca yaslayıp kusar gibi yaptım.

"Sanırım kusacağım."

O gülüp ilerlediğinde önümüzdeki masada oturan ailenin yanına ilerledim. Hiç detaya giremeyeceğim, normal bir aileydi işte.

Bir abisi vardı sanırım. Kırmızıya çalan saçları, parlak dişleri ve kocaman gülümsemesiyle ışık saçıyordu. Bana döndüğünde yüzündeki gülücük mümkünmüş gibi daha çok büyüdü.

"Merhaba ben Hoseok."

Yüzündeki gülümsemenin samimiyetine inanarak aynı şekilde gülümsedim.

"Jimin."

Ve gene o sinir bozucu ses tınısı.

"Bana böyle sıcak bir karşılama yapmamıştın."