Hayalet Orkide

1. Bölüm: Yeni sistem

Kendi çapımda yazdığım eğleneceğinizi düşündüğüm bir kitap. Çok fazla edebi metin beklemeden eğlenmek için okuyabilirsiniz. Fazla ciddiye almayın yani. Eleştir yapmak yerine eğlenin. Ne benim nede sizin kalbiniz kırılsın şu kısa ömrümüzde.

Başlama tarihi ellerinizden öper :)

İyi okumalar♡♡♡

İlk bakışta herkesin normal bir hayatı vardır. Ama ana karakter olduğu bir hikayesi de vardır. Ona eşlik eden sevdiği erkek ve arkadaşları. İşte bu benim hikayem ve Hayalet Orkide'm. Sen benim sevdiğim erkek olarak hikayemin her zaman ulaşılmaz ana karakteri olarak hayatımda kalıcaksın. Belki de ben bunu böyle sanıyordum.

■□■□■

Okula yavaş adımlarla giderken, yanımda anında bisikleti firen yapan Alp'e baktım. Alıştım artık aniden ortaya çıkan bir Alp'e.

"Nasılsın moruk?" Yüzümde yayılan gülümsemeyle bisikletindeki yerimi aldıkdan sonra beline sarıldım.

"İyim Alpella. Sen nasılsın?" Kıkırdadığında sırtındaki kafam sallanmıştı.

"İyi." Kısa konuşmamızın ardından onun hızlı pedal çevirmeleri ile okula kısa sürede varmıştık. Kalabalık okul bahçesine hızla giriş yapmıştık. Köşeye çektiğinde ilk günden gözlerine batmamak için giydiğim eteğimin açılmaması adına tutarak indim. Alp bisikleti okulun yaptırdığı bisikletliklerin yanına ilerledi.

Alp'i beklerken gözüm onu arıyordu. Etrafda gezinen bakışlarım onun siyah okul ceketinin üzerinde durdu. Yüzüme yayılan sırıtma ile ne kadarda yakışıklı olduğunu düşümeye başlamıştım. Hayal dünyama geçiş yapan beyaz bulutları görmüşken kolumdan çekilmemle yalpalayarak Alp'in koluna yapıştım.

"Lan! Alpella dedik bağrımıza bastık. Ama sen bir koymadın ki enişteni keseyim!" Kaşlarımı çatarak yüzüne baktığımda anında arkama baktı.

"Aaa hayalet orkide sana mı bakıyor yoksa!" Hızlıca etrafıma baktım. "Ne?? Gerçekten mi?" Kafamı onun olduğu tarafa çevirdiğimde dudaklarımı büzdüm. Bana bakmasını geç hiç kafasını kaldırmadığı okuma kitabından etrafına bakmıyordu.

Sanırım bu çocuk bana bir kere baksa beni sevmesini geçer direk benle evlenmek istediğini düşünmeye başlıyıcaktım.

"Alp!" Arkasına bakmadan kalabalığa giren Alp'e hiddetle bağırdım. Neredeyse onun gittiği yerdeki çoğu kişi bana dönsede o topuklarını kıçına vura vura kaçıyordu.

Sinirle benden peşinden ilerleyecektim ki kolundan çekilerek bana doğru gelen Alp'i görmüştüm.

Burç'un onun kolundan çekerek bana doğru getirdiğini gördüğümde yüzümdeki sinsi gülümsemeyi büyülttüm.

"Kanka! Valla bak kuzuyu kurta emanet ediyorsun!"

Ne saçmalıyor yine bu çocuk? Kesin yine bir şeyler diyerek sıvışacaktı. Ama ben yermiyim. Yerim ama Burç sırtıma vurarak kustururdu. Kötü espiri ile yumruk çakıştıralım bakalım.

"Alpercim o öyle değil. Asel'e Alp'i emanet edermiş gibi olmadı direk oldu." Burç'un tatmin olmuş bakışları arasında Alp'e doğru yaklaştım. Yakasını tuttuğumda yüzüme köpek bakışları atıyordu.

"Ama böyle bakma!" Her zaman ki taktiği kullanmış köpek bakışları atıyordu. Ve benim bu bakışlara dayanamadığımı biliyordu.

"Hav! Hav!" Dilini çıkartarak yaptığı harketleri anırarak gülmüştük. Bir anda eğlenceli ortamı bozup kolumu boynuna atıp sıktım.