Before Anything Else (Absinthe Series 2)

Kabanata 38

Kabanata 38

Before Anything Else

Sa buhay, hindi talaga natin inaasahan ang mga bagay-bagay. Some things were not meant for us and some were better left unanswered and left behind. Pero darating ang panahon na kailangan nating balikan ang mga bagay at intindihin---kung bakit hindi ito nararapat sa atin o kung bakit hindi tayo karapat-dapat sa mga bagay na iyon.

Love and acceptance were both created together. Kung hindi tayo tanggap ng isang tao, ibig sabihin ay hindi nila tayo mahal bilang tayo. Kung mahal nila tayo, ibig sabihin lang din ay tanggap nila tayo sa kung ano tayo sa nakaraan at sa magdadaang panahon. Love is a sacred thing and I was longing and searching for it. Ibinuhos ko ang aking pagmamahal sa mga taong akala ko ay kadugo ko ngunit nagkamali ako sa pagkilala sa kanila.

I have been longing to be accepted and yet, I was only rejected. Maybe it's because I wasn't enough or my efforts weren't enough for them to love me.

Nasaktan ako at lumayo ngunit ako ngayon ay nagbabalik para harapin na ang nawala nang matagal sa akin. Standing in front of a big mansion, ramdam ko ang aking kaba. Only it lessened because Eion held on my hand so tight. Sa higpit ng kaniyang hawak sa akin ay tila nahihirapan akong huminga. He hugged me sideways.

Bumukas ang mabigat na french door sa aming harapan. A woman in her forties held the door with an elegant aura. Sopistikada itong tingnan sa kaniyang pulang bistida at pulang lipstick. She smiled widely. Tila nasilaw ako sa malawak na ngiti nito sa amin. Her gaze dropped to me and I've seen recognition in her eyes. Namilog ang kaniyang mata at patalon akong niyakap. Napaurong ako but Eion held my back for a rescue.

" Mierda, I think I am seeing Mama!" bulalas niya at humiwalay sa akin. I was beyond shock because of her gesture. Hinaplos niya ang aking pisngi.

"Ah, Alfonse really did carry the good genes of our family. Zepporah, is it?" tanong niya.

Tumango ako, pipi pa rin dahil sa gulat. I heard Eion chuckled beside me. "Tita Fresca, I think you need to relax. Why don't we get inside?"

Tinampal niya ang noo at tila nagtaboy ng kung ano sa hangin. " My bad, hijo. Let's get inside, yeah?" aniya.

Her accent sounds different. Like a Spanish accent. Medyo makapal ngunit kahit ganoon ay nakakahabol naman ako sa bilis ng kaniyang pagsasalita. I guess Eion was used to it.

Inakay ako ni Tita Fresca sa loob. Si Eion ay nakasunod lamang. He smiled reassuringly. Alam ko namang magiging okay ako.

Tita Fresca led me to the garden. Napansin ko ang iilang dekorasyon na tila hinanda para sa aming pagdating. From a distance, there was a long table filled with foods. Sa paligid nito ay mga taong hindi ko pa nakikita kahit kailan. I recognized Snow siting comfortable while drinking juice. Napalingon siya sa aming gawi.

" They're here!" si Snow iyon at tumayo pa. The whole family stood up and smiled. My heart grew and thickened. Hindi ko alam na sa ganitong pagkakataon ay makakaramdam ako ng init ng pagtanggap. Nag-iinit ang mata ko habang iniisa-isa silang lahat.

There was an old woman in the middle. Kulot na kulot ang maitim nitong buhok habang ang tingin ay nasa akin. Even if she aged, I could make out the features that are similar to mine. Napasinghap ako.

Tita Fresca embraced me sideways. Nailagay ko ang aking palad sa aking labi habang tinatandaan ang mga mukha nila. Isa-isa ay lumapit sila sa akin.

" Welcome to the family, Zepporah!" there were all the same greeting but the feeling gets more intensified moment to moment. The hugs and the kisses were warm and welcoming. Halos hindi ako makapagsalita dahil sa nasilayan. Huling lumapit sa akin ang matanda at yumakap sa akin.