İyi Kötü | Texting

《21》

Annem: Bir şey mi oldu, Mevsim?

Mevsim: Hayır, annem.

Mevsim: Ne olabilir ki?

Annem: Neden ağladığın fotoğraflar dört bir yanda dolaşıyor o zaman?

Mevsim: Onlar mı?

Mevsim: Önemli bir şey değil, annem.

Annem: Yalan söyleme, Mevsim.

Annem: Sen boşuna ağlamazsın.

Annem: Şu an itiraz amacıyla mesaj yazdığını bildiğim gibi boşu boşuna ağlamayacağını da biliyorum.

Annem: Mesajımı gördüğünde mesaj yazmayı bırakıp canım annem dediğini de biliyorum.

Annem: Bana kavuşabilmek için insanları kırdığını, onları kullandığını daha doğrusu böyle sanmalarını sağladığını da biliyorum.

Annem: Her kırdığın insan için saatlerce ağladığını da biliyorum.

Annem: Yapma, annem.

Annem: Ben seni bu kadar iyi tanırken bana yalan söyleme.

Mevsim: Anne, dayanamıyorum.

Mevsim: Canım o kadar acıyor ki...

Mevsim: Bu koca villada hapsolmuş gibiyim.

Mevsim: Babam olacak adam yüzüme bile bakmıyor.

Mevsim: Benim ondan nefret ettiğim gibi o da benden nefret ediyor, biliyorum.

Mevsim: Herkes benden nefret ediyor.

Mevsim: Bilmiyorlar ki ben onları kırdığım için kendimden daha çok nefret ediyorum.

Mevsim: Herkes beni berbat biri olarak görüyor.

Mevsim: Ben hayat dostumu bulacağım zamanları hayal ediyorum.

Mevsim: Olmadığım biriymiş gibi görünmeye çalışırken olduğum kişiyi de kaybediyorum.

Mevsim: Canım acıyor, anne.

Mevsim: Hani küçükken düşmüştüm bir kere.

Mevsim: Kolay kolay ağlamazdım ama o gün canım çok yanmıştı da ağlamıştım.

Mevsim: Sen yanıma gelmiştin.

Mevsim: Hiçbir kötülüğe sebep olmayan ellerinin arasına almıştın minik ellerimi.

Mevsim: Üflemiştin avuç içlerime.

Mevsim: Senden biraz daha ilgi görebilmek için belli etmemiştim ama sen üfler üflemez geçmişti acım.

Mevsim: Şu anda sen yoksun yanımda.

Mevsim: Ben üflesem

Mevsim: Geçer mi acım, anne?

Annem: Geçer mi bilmiyorum, annem.

Annem: Her şeyi biliyorum ama bunu bilmiyorum.

Annem: Olsun, 

Annem: Elini kalbinin üstüne koy.

Annem: Acılarını bana yolla.

Annem: O zaman geçer.

Mevsim: Sağ ol, annem.

Mevsim: Ama senin acı çekmene dayanamam.

Mevsim: Bu hayatta bana acı çektirmeyen tek kişi senken

Mevsim: Senin acı çekmene dayanamam.

Annem: Annelerin canı acımaz ki, annem.

Annem: Anneler ölmezler de.

Mevsim: İnanayım mı buna?

Mevsim: Tutunacak bir dala ihtiyacım var.

Annem: İnan, annem.

Annem: Küçükken masallara inandığın gibi buna da inan.