laz yarim [boyxboy texting]

ly [39]

''Hep böyle oluyor mu yoksa bu ilk mi?''

''Bayılmaya kadar gitmemişti hiç. ''

''Gelmese miydim acaba?''

''Hayır oğlum deme öyle çok bekledi Atahan seni!''

Kafamın üzerinde fısıldayarak konuştuğunu sanan iki kişi vardı. Annem ve Egeberk. Annemin bir eli yanağında hafif hafif tokatlıyordu  daha doğrusu o hafif olduğunu sanıyordu çünkü ben kızardığına emindim.

''Hemen kaçmayı mı düşündün bebito'' diyerek ayağa kalkmayı yeltendiğimde ikisi de kolumu tuttu.

''Yavaş annem, hemen kalkma!''

''Anne bırak ya zaten kıpkırmızı ettin yanağımı.'' Egeberk'in hafif kıkırtısını duyduğumda ona doğru döndüm. ''Çok beğendiniz kızarmış Atahan'ı herhalde beyefendi pek bir neşelisiniz.''

''Kendini iyi hissediyor musun?'' diyerek dediklerimi duymazlıktan geldiğini anladım. Bakın siz damat bozuntusuna.

''Sen buradasın ya daha iyiyim.'' deyince gözlerini benden kaçırdı. Koca herifin utanıp sıkılması o kadar hoşuma gidiyordu ki. ''Yemekler daha fazla soğumadan masaya mı geçsek artık.'' diyen annemle birlikte yavaşça beni yatırdıkları koltuktan kalktım. Annem, Egeberk ve ben mutfağa geçtiğimizde hızlıca masaya oturduk.

Annem yarım saat süren yemek yeme merasiminde Egeberk'i fazlaca sorgu suale sokmuştu. E kaynanasıydı bir zahmet çekecekti anacığımı. ''Ellerine sağlık ablacığım, yemekler çok güzeldi.'' ağzını peçeteyle silen Egeberk ayağa kalkmak için atakta bulunmuştu. ''Abla ya da teyze duymak istemiyorum ağzından bana anne diyebilirsin.'' diyen anneme büyük bir gülümsemeyle baktım. Egeberk'i bu kadar çabuk kabullenmesi beni mutlu etmişti. Çünkü annem herkesi sevebilen onlarla anlaşabilen bir insan değildi. Ama Egeberk'e olan tavırları beni fazlaca mutlu ediyordu. Sofradan tamamen kalkıp anneme kaldırmasında ve bulaşıkları makineye dizmesinde yardım etmiştik. Şuan fazlaca aileymişiz gibi hissediyordum. Oldukça huzurlu bir düşünceydi bu.

''Atahan, sen Egeberk oğlumu odana götür ben size meyve ya da soğuk içecek bir şeyler getiririm. Olmadı temiz çarşafların nerede olduğunu biliyorsun yoldan geldi çocukcağız yorgundur ser de uyusun.''

Annemi onaylayıp Egeberk'i kolundan tutup odama doğru sürükledim. Çocuğun evimde olduğunu ne ara sindirip ne ara odama sürükleyecek konuma gelmiştim hiç bilmiyorum ama elimin altında hissettiğim nabız heyecanlanmam sebep oluyordu.

Kapımı açıp önden geçmesini bekledim. Önümden odama geçince arkasından ben de geçtim. Tanrım, benim odamdaydık. Düşüncesi bile bayılacakmış gibi hissetmeme sebep olurken şu an gerçeğini yaşıyordum. Ki bayılma sahnesi de yaşanmıştı zaten. Egeberk çekinerek yatağımın karşısındaki koltuğa oturduğunda yanına geçtim. ''Fotoğraf çekilebilir miyiz? Annem varınca fotoğraf at dedi de.'' çekinerek sorduğu soruya gülümseyerek onay verdim. O istesin canı mı bile verirdim ona.

Cebinden telefonu çıkartıp kamerayı açtı. ''Güzel çıkarsak instagrama da atarım ha? Sorun olur mu senin için?''

''Ne sorunu olacak Egeberk, sevdiğim çocuk benden fotoğraf istiyor hayır diyerek geri mi çevireyim?'' gözlerini benden hızlıca kaçırmıştı. Ben bu çocuğu çok seviyordum ulan.

Birkaç poz çekip annesine attıktan sonra bana hangisini atmalıyım diye sordu. İkimizin de iyi çıktığına emin olduğum fotoğrafı seçtim.

@egeberkkorkmaz: je suis tombé amoureux de toi

(arkası oda duvarıymış gibi düşünün lütfen)

HELLO, BEN GELDİM! BU BÖLÜM İÇİN PLANLARIM OLDUKÇA FARKLIYDI Kİ HİÇ İÇİME SİNEN BİR BÖLÜM OLMADI...İLHAM PERİLERİMİN BANA UĞRAMADIĞINI İĞRENÇ OLAN BÖLÜMDEN ANLAYABİLİRSİNİZ SIRF SİZİ BEKLETMEMEK İÇİN -ÇÜNKÜ İLHAM PERİLERİM NE ZAMAN GELİR BİLMİYORUM- ATIYORUM BU BÖLÜMÜ NE OLUR BENİ AFFEDİN İSTEDİKLERİNİZİ VEREMEMİŞ DÜŞÜNCELERİNİZİ KARŞILAYAMAMIŞ OLABİLİRİM. SİZİ SEVİYORUM VE DİĞER KURGULARIMA DA BEKLİYORUM MUAH👄