"ျဖဴ.. ဒီကိုလာ.."
ေခၚသံၾကားကတည္းက မရွိတဲ့အျမီးကို နန္႔ခ်င္လာေအာင္ ကၽြန္မခံစားရပါသည္ဟု ေျပာလ်ွင္ ပိုလိုက္တာဟု မွတ္ခ်ခ်က္ၾကလိမ့္မည္လားမသိ။ ဒါေပမဲ့လည္းမတတ္ႏိုင္။ ျဖိဳးသီဟ၏ေခၚသံသည္ ကၽြန္မ၏ အသည္းႏွလံုးမ်ားကို ပရမ္းပတာ လွုပ္ခါေစပါသည္။ ေဘးနားမွာထိုင္ေနသည့္ ဖုန္းပြတ္ေနသည့္ ဂ်ပုေကာင္ကိုေတာ့ အရိပ္တစ္ခုအျဖစ္ပင္ ကၽြန္မ မျမင္ျဖစ္။
"၀ါငယ္နဲ႔ စိုးပိုင္ေရာ.."
"မသိဘူးဟ။ ငါဒီေန႔ အိမ္ကေစာထြက္လာတာ။"
ဖုန္းထဲ Allarm ထည့္ကာ မနက္အေစာၾကီးႏိုးေနေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့တာကိုေတာ့ ထည့္မေျပာျဖစ္ေတာ့။ ေသခ်င္းဆိုးႏွစ္ေယာက္ထက္ေစာေရာက္ေအာင္ ေန႔တိုင္းၾကိဳးစားေနရသည္။ သန္႔ျပန္႔ကာ အမ်ိဳးသားသံုးေရေမႊးနံ႔သင္းေနေသာ ကၽြန္မအသည္းတစ္ျခမ္းေဘးနား ကပ္ထုိင္ခြင့္ရတာႏွင့္ေတာ္ျပီ။ ျဖိဳးသီဟ၏ တစ္ဖက္ျခမ္းတြင္ ဟိုဂ်ပုေကာင္က အျမဲထိုင္ေနတတ္၍ တစ္ဖက္ေနရာသာလြတ္သည္။ ဟိုခ်ီးထုပ္မ ရွိလ်ွင္ ေနရာလုေနရဦးမည္။ ဒါကမနက္တိုင္း ကၽြန္မႏွင့္ မိ၀ါတို႔၏ ေသြးေအးစစ္ပြဲ။
လည္ကုပ္ေနရာမွာ စြတ္ထားဟန္ဆင္ေသာ ခပ္သင္းသင္း ေရေမႊးနံ႔သည္ ကၽြန္မကို က်ီစယ္ေနသည္။ ျဖိဳးသီဟဆိုသည့္ ကၽြန္မအသည္းတစ္ျခမ္းသည္ ေဆာင္းတြင္းျဖစ္ျဖစ္၊ မိုးတြင္းျဖစ္ျဖစ္ ေရခ်ိဳးေခါင္းေလ်ွာ္ျပီးမွ ေက်ာင္းသို႔လာတတ္သည္။ ဆံပင္ကို သပ္ရပ္စြာျဖီးသင္ကာ hair cream ကို ခပ္ပါးပါးသံုးတတ္သည္။ လက္သည္းမ်ားရွည္ေနသည္ကို တစ္ခါမွ မေတြ႔ဖူးပါ။ သန္႔ေနေသာ လက္သည္းမ်ားသည္ ပန္းေရာင္ေျပးေနေအာင္ လွသည္။ လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ ရွည္ရွည္မ်ားႏွင့္ဆိုေတာ့ ၾကည့္လို႔ပင္မ၀ႏိုင္။ မုတ္ဆိတ္၊ ႏွုတ္ခမ္းေမႊးဆိုတာေတာ့ သဲ့သဲ့မ်ွပင္ မေတြ႔ရ။ ေက်ာရိုးရွည္ရွည္၊ ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္ႏွင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုရင္ခြင္က်ယ္ၾကီးထဲမွာသာ မွီႏြဲ႔ခြင့္ရခဲ့မည္ဆိုလ်ွင္..
"ျဖဴရာ..နင္ ငုတ္တုတ္ေမ့ေနျပန္ျပီလား။ ထိုင္ျပီးရင္ စာအုပ္ေတြထုတ္လို႔ရျပီ။"
YOU ARE READING
စကတည်းက မှားခဲ့သည်
Humor(Unicode & Zawgyi) အစကတည်းက မှားခဲ့တဲ့အမှား အဆုံးရောက်မှ မှန်နိုင်ပါဦးမလား..
