"မိျဖဴ.."
"အင္း.."
"နင္နဲ႔ ျဖိဳးၾကီးကဘာလဲ။"
၀ါငယ္ရဲ႕အေမးကို ခ်က္ခ်င္းမေျဖႏိုင္။ မွန္၀ိုင္းေလးကိုထုတ္ၾကည့္ျပီး ႏွုတ္ခမ္းနီေတာင့္ကို ဖြင့္ေနသည့္ ၀ါငယ့္ကို မသိမသာေစာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ လနဲ႔ခ်ီျပီးမွ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ထုတ္ေမးျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္မ ဘာေျပာရမလဲမသိ။ အမွန္အတိုင္း၀န္ခံရမလား။ ၀န္မခံလ်ွင္လည္း ၀ါငယ္သည္ ကၽြန္မစိတ္ထဲဘာျဖစ္ေနသည္ကို သိျပီးျဖစ္လိမ့္မည္။
"နင္ ၾကိဳက္ေနတယ္မဟုတ္လား။"
"အမ္.."
"နင္ၾကိဳက္ေနတယ္ မဟုတ္လားလို႔။"
"ဟီး.. နည္းနည္းပါ။"
"ဘာနည္းနည္းလဲ။ ျဖိဳးၾကီးအရိပ္ျမင္တာနဲ႔ သြားရည္ေတာက္ေတာက္က်ေနျပီးေတာ့။"
၀ါငယ့္မ်က္ေစာင္းက ဒိုင္းခနဲ။ ကၽြန္မေနရာနည္းနည္းေရႊ႕လိုက္ရသည္။
"အဲ့.. အဲ့ဒီ့ေလာက္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးဟာ။ ဟို ဟို။"
"ဘာမွရွင္းျပမေနနဲ႔။ နင့္အေၾကာင္း ငါသိတယ္။ တစ္သက္လံုး ဘယ္သူ႔ကိုမွ ၾကိဳက္ခဲ့ဖူးတာ မဟုတ္ဘူး။ အခု ျဖိဳးၾကီးနဲ႔မွ ေသမလို ရွင္မလိုျဖစ္ေနတာ မဟုတ္လား။ ျပီးေရာဟာ။ နင္ ၾကိဳက္ရင္ ငါ မၾကိဳက္ေတာ့ဘူး။"
"ဟမ္.."
ကၽြန္မက ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္း ျဖစ္ေနသေလာက္ ၀ါငယ္ကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပင္။ အေပၚႏွုတ္ခမ္းႏွင့္ ေအာက္ႏွုတ္ခမ္းကို ခပ္ဟဟထားရင္ ပန္းေရာင္ႏွုတ္ခမ္းနီကို ဆိုးေနသည္။ မ်က္ႏွာကိုမွန္နားေရွ႕တိုးၾကည့္ျပီးမွ ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္ခုကို ဖြင့္လိုက္ပိတ္လိုက္လုပ္ရင္း အေရာင္ညီေအာင္ ညွိေနသည္။ ႏွုတ္ခမ္းနီေတာင့္ကို ျပန္ပိတ္ျပီး မိတ္ကပ္ဗူးကိုထုတ္သည္။ ထို႔ေနာက္မွ ကၽြန္မကို မ်က္ေစာင္းထိုးသည္။
"ငါက သူ႔ကိုၾကိဳက္တယ္ဆိုတာ အစပဲရွိတယ္။ ဘယ္လိုေခၚမလဲ။ သူ႔ကို သေဘာက်တယ္ဟာ။ သူဘာလုပ္လုပ္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာ။ နင့္ေလာက္အသည္းအသန္မဟုတ္ေသးဘူး။ ေနာက္ျပီး သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ ငါ႔ကို ရိုးရိုးပဲခင္တာ။ ဒီထက္ပိုတဲ့အေျခအေနမရွိဘူး။ ဂရုစိုက္တာေတာင္မွ နင္နဲ႔ယွဥ္ကို နင့္ကိုပိုျပီးဂရုစိုက္သလိုပဲ။ ေနာက္ျပီး အခုနင္က ငါ႔ရဲ႕အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနတယ္။ နင့္ကို ဒီလိုပံုစံမ်ိဳး တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးဘူး။ ဒါေတြကိုေပါင္းျပီးစဥ္းစားလိုက္ေတာ့ ငါ မၾကိဳက္တာပဲေကာင္းမယ္ဆိုျပီး ဆံုးျဖတ္လိုက္တာ။"
YOU ARE READING
စကတည်းက မှားခဲ့သည်
Humor(Unicode & Zawgyi) အစကတည်းက မှားခဲ့တဲ့အမှား အဆုံးရောက်မှ မှန်နိုင်ပါဦးမလား..
