4

33 1 0
                                    

Dia pandang aku dan boss pelik.

"err..   Tak-tak..  Saya P.A baru boss... " jelasku.  Lepas tu barulah dia tersenyum.

"welcome to our company,  my dear." balas wanita itu dan mengusap kepalaku. 

Aku tersenyum terharu.  Belaian ibu...  Aku rindu... 

"puan...  Boleh saya peluk?" tanyaku tanla segan silu. 

"come here"balas wanita itu dan memelukku.  Aku membalas pelukan itu.  Tanpa sengaja,  aku menangis. Sungguh aku rindu ibu...

Selepas pelukan itu terlerai,  wanita itu nampak terkejut sebab aku menangis. 

"why my dear? Kenapa nangis?" tanya wanita itu penuh kasih sayang. 

"takde apa-apa puan...  Saya cuma gembira"

Wanita itu tersenyum dan pergi ke arah boss. 

"rayyan...  Nanti lunch mommy tak dapat join tau? Mommy nak keluar date dengan daddy.  Hehe"

Boss mengangguk tenang.  "rayyan dah agak dah. Sebab tu rayyan ajak fira suruh teman rayyan lunch" balas boss.

"good idea.  Fira..   Take care of my naughty son okay? Kalau dia buli,  fira report polis je.  Mommy takkan jamin dia untuk keluar dari penjara"

"mommy nii...  Ha dah dah.  Mommy gi date ngan daddy sana! Biar rayyan date ngan fira pulak"

Aku menelan air liur.  Date? Ngan aku? Biar betul. 

Wanita itu gelak dan keluar dari pejabat rayyan. 

"awak jangan layan dia tu.  Dia memang macam tu" jelas rayyan.  Aku angguk. 

Tiba-tiba dia bangun dari tempat duduknya dan mendekati aku.

"boleh saya tahu...  Kenapa awak nangis tadi?" tanyanya. 

"err...  Takde apa-apa" jawabku malu.  Ha tadi nangis tak ingat dunia.  Sekarang baru nak malu.  Pigii daaaa.

"lunch nanti bagitahu saya semua tentang awak.  No excuse" 

Aku mengeluh.

______________________________________________

"okay now..  Tell me about yourself" ujar rayyan.

"err..  Bukan ke lebih baik kalau boss yang kenalkan diri boss? Haaa barulah betul"

"saya Muhammad Rayyan Zaffi Bin zaki dan saya boss awak. Okay done" terangnya sekejap.

Aku buat muka.  "ishh...  Saya Nur Syafira Adeeba Binti Kamarul zaman dan saya P.A boss" balasku dan gelak.

"suka ehh.. By the way..  Tak payah panggil boss je setiap masa.  Panggil saya rayyan,  iyan,  atau zaffi."

Aku angguk.  First time aku duduk semeja dan bercakap. Banyak dengan seorang lelaki.  Jadi aku tak tahu nak cakap apa.

"okay...  Sebab saya nangis tadi..  Saya terharu sebab mak bapak saya meninggal dunia semasa saya berumur 17 tahun dan dah lama saya tak rasa belaian ibu.  Jadi bila ibu boss usap kepala saya,  saya jadi rindu ibu saya dan automatik saya nangis.  Ha. Itu je saya boleh bagitahu"

Rayyan nampak terkejut.  "sorry...  Saya tak tahu...  Saya nak ambil tahu tadi pun sebab saya nampak awak nangis...  Awak perempuan first yang nangis depan saya."

Aku senyum je.  "makan jom.  Boss belanja" ajakku.  Kang kalau aku nangis lagi kang naye dia nak pujuk. 

Selesai makan.... Dia bawak aku pergi pantai. 

"kita buat apa kat sini boss?" tanyaku pwlik.

"lepaskan apa yang awak nak lepaskan. Segala rasa hiba awak.  Lepaskan." jelas rayyan. 

Aku tiba-tiba menangis.  Kenapa orang baik sangat dengan aku?

aku just keluarkan air mata. "terima kasih boss..." ucapku perlahan tapi cukup untuk rayyan dengari. Tanpa aku sedar...  Rayyan tersenyum. 

Aku membiarkan saja air mataku mengalir jatuh ke pasir pantai. 

"awak free malam ni? Saya nak bagitahu awak something" tanya rayyan. 

Aku angguk je melayan perasaan.

______________________________________________

Jumpa je rayyan...  "saya suka awak.  Sejak saya pindah dekat sekolah menengah yang sama dengan awak. Masa tu saya kena buli, awak tolong saya tapi awak pun kena pukul sekali.  Awak kekuatan saya untuk lawan pembuli saya dulu. Dulu awak selalu dengan saya dan saya selalu dengan awak.  Tak pernah lekang senyuman awak dari bibir awak.  Cheerful,  sweet,  funny,  full of love...  Tapi satu masa ni... Awak lama tak datang sekolah.  Lepas awak datang... Awak tak macam yang saya kenal.  Saya tegur,  awak marah.  Saya ingat awak bencikan saya...  Rupanya kejadian mak bapak awak yang buatkan awak macam tu.  Sekarang saya nak lindung awak.  Tambah kasih sayang terhadap awak.  Sudi jadi girlfriend saya?"

Aku tercengang.  Aku cuba ingat balik... Rayyan.... 

Aku lagi tercengang lepas teringat dia.  Budak pendek tu? Uishh biar benar. 

Aku tergelak.  "boss bangun jap" arahku.

Dia bangun,  aku pun bangun... 

"uishh boss dah tinggi! Dulu boss tinggi paras telinga saya je!"

"awak lupa ayat saya dulu?"

"suatu hari nanti aku akan tinggi dari kau dan datang kat kau dengan ayat lamaran" ujar aku dan dia serentak. 

"saya tahu...  Ahahah. Macam mana boleh tinggi?" tanyaku lagi...

"soal tu tak penting...  Sekarang...  Awak terima saya?" tanya dia. 

Aku terdiam.  Aku taknak lukakan hati dia.  Tapi aku tak ada apa-apa perasaan kat dia.  Dari aku berkawan dengan dia dulu sampai sekarang...  Dia tetap kawan.  Tak lebih. 

"soal tu saya fikirkan dulu... Macam cepat sangat.  Kita baru jumpa balik lepas beberapa tahun...  Jadi...  Terlalu awal bagi saya... Emmm....  Esok..  Yess.  Esok saya bagi jawapan"

Dia senyum.  "saya dah agak.  Takpe...  Ambik sebanyak masa yang awak nak.  Saya tahu memang terlalu awal untuk awak."

Aku angguk-angguk je. 

Bersambung...

setitik cinta buat syafiraDove le storie prendono vita. Scoprilo ora