ေန႔ ရယ္ ညရယ္ဟု ခြဲျခားႏိုင္စြမ္းမရွိသည့္မ်က္လံုးအစံုဟာ စကားသံအခ်ိဳ႕ေၾကာင့္အလိုအေလ်ာက္ပြင့္လာရေလသည္။
အရင္အတိုင္း...
အရာရာဟာေမွာင္မိုက္လ်က္သာ...
"John...daddyေရာက္ေနၿပီလား"
"Daddyမနက္ထဲက ေရာက္ေနတာWillis"
Daddyထံမွျပန္ေျဖသံႏွင့္အတူ ၾကမ္းျပင္ႏွင့္အရာဝတၳဳတခုခုပြတ္တိုက္သံကိုပါတဆက္ထဲၾကားရေလသည္။ၾကည့္ရတာ...သူနဲ႔အနီးဆံုးေနရာသို႔ခံုတလံုးဆြဲယူ၍ထိုင္လိုက္ပံုရသည္။
"John viviရယ္tobennieရယ္ကိုလမ္းေလၽွာက္ထြက္ေပးလို႔ရမလား"
အနားတြင္ ရပ္ေနပံုရေနေသးသည့္johnအားအသာပထုတ္လိုက္မိသည္။
" daddy ကိုလွမ္းေခၚရတဲ့အထိျဖစ္ေလာက္ေအာင္ကၽြန္ေတာ္ ကိစၥတခုကိုအလ်င္လိုေနတယ္"
Daddyထံမွျပန္ေျဖသံမၾကားရ...
အသက္ရႈသံခပ္စိပ္စိပ္ရယ္က ၿငိမ္၍နားေထာင္ေနေၾကာင္းသိရသည္။
ညေနေစာင္းခ်ိန္ျဖစ္ပံုရတာမို႔ျပတင္းအျပင္ဘက္သစ္ေတာအုပ္ဆီမွ အိပ္တန္းတက္ငွက္တို႔ရဲ႕ ဆူဆူညံညံအသံေတြပင္တခ်က္ခ်က္လြင့္လာေသးသည္။
"ကၽြန္ေတာ္...ေလာကႀကီးကိုျပန္ျမင္ခ်င္ၿပီ"
"ေနာက္ဆံုးေတာ့ daddyရဲ႕ သားေလးကေျပာင္းလဲသြားၿပီေပါ့"
အသံေတြတုန္ေနပံုေထာက္Daddyငိုေနသလားပင္မသိ...
"ကၽြန္ေတာ့္ကိုဖက္ထားေပးမလားdaddy"
၁၀ႏွစ္သားထဲက ေဝးကြာခဲ့သည့္daddyရင္ေငြ႕ဟာေႏြးေနဆဲ။
အေၾကာင္းမဲ့ ငိုရႈိက္ေနမႈအေပၚdaddyက ဘာမွမေမးသလိုWillisက လဲျပန္ေျဖဖို႔ စိတ္ကူးမရွိခဲ့။
တဆက္ထဲသတိရမိသည့္ရင္ခြင္က်ယ္တစံုေၾကာင့္ႏႈတ္ခမ္းသားတို႔ကိုဖိကိုက္မိလ်က္သား...
မညႇပ္ျဖစ္တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ဂုတ္ေထာက္လုေနသည့္ဆံႏြယ္ေတြေၾကာင့္johnကိုမခိုင္းပါပဲ ကိုယ္ကိုတိုင္မျမင္မစမ္းႏွင့္ေခါင္းေလၽွာ္ရခက္ခဲသည့္အခါ ထိုသူအားလြမ္းသည္။
ရွည္လ်ားေနသည့္ေျခသည္းလက္သည္းတို႔ေၾကာင့္ အနာတရျဖစ္မိေလတိုင္း လြမ္းသည္။
YOU ARE READING
"Willis "(Completed)
Fanfictionေခါင္းမာလြန္းတဲ့ေကာင္ေလးက ဒီလိုဆိုတယ္... "ေနာက္ဘဝေတြမွာလဲပိုခ်စ္ရတဲ့ သူက ကၽြန္ေတာ္ပဲျဖစ္ခ်င္သတဲ့..." မ်က္ဝန္းျပာျပာနဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕ေခါင္းမာမႈနဲ႔ခ်စ္ျခင္းေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ခင္ဗ်ားတို႔အကုန္လံုး ကိုမင္သက္ေစခဲ့တယ္...
