"ချစ်ခွင့်ပြုပါ" ❤️❤️

Part - 7

Zawgyi

'ဘာ...ယာယာ...ဒါေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူးေလ...ကိုယ္က ဘာေတြ ျဖစ္ေနလို႔လဲ...ကိုယ့္မွာ ဘာခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြမ်ား ႐ွိေနလို႔လဲကြာ...'

ယာယာက အိမ္အျပင္ေတာင္ ကိုပိုင္ လိုက္ပို႔မွ ထြက္ရေၾကာင္းန႔ဲ ေမေမတို႔ရ႕ဲ သေဘာထားကို ေျပာျပလိုက္ေတာ့ မင္းခက္ဆစ္ခမ်ာ ေတာ္ေတာ္လဲ ျဗာမ်ားသြားရေလသည္။ ဒီၾကားထဲ ယာယာက ငိုမ့ဲမ့ဲအသံေလးန႔ဲ ေျပာေနေတာ့ သူ႔စိတ္ေတြ ပိုၿပီး ပူေလာင္ရေလသည္။ ယာယာရယ္....

'ယာယာ...ခု ငိုေနတာလား...မငိုပါန႔ဲေနာ္...ကိုယ္ စိတ္ပူတယ္ကြာ...'

'ဟုတ္ ကိုကို...စိတ္မပူပါန႔ဲ...ကိုပိုင္တို႔က ယာယာ့ကို အျပင္ေတြဘာေတြပဲ မထြက္ခိုင္းတာပါ...'

ဖုန္းထဲက အသံေလးၾကား႐ုံန႔ဲ စိတ္မခ်ေတြ ျဖစ္ေနတာ...ခုခ်က္ခ်င္းေတာင္ ေျပးေတြ႔ခ်င္မိေလသည္။ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ၁၁နာရီေက်ာ္...

'ယာယာ...ကိုကို လာခ့ဲမယ္ေနာ္...'

'ဟင္...ဘယ္ကိုလာမွာလဲ...အိမ္ကိုလား...'

ယာယာ ေမးေနတုန္း ႐ွိေသး...ဖုန္းခ်သြားတ့ဲ မင္းခက္ဆစ္ေၾကာင့္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလး က်န္ခ့ဲေလသည္။ ဘာလဲဟ...ေမးတာေတာင္ အဆံုးထိ ေျဖမသြားဘူး...
၁၅ မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ မင္းခက္ဆစ္ဆီမွ ဖုန္းထပ္ဝင္လာသျဖင့္...

'Hello...'

'Hello...ယာယာ...ကိုကို အခု ယာယာ့ အိမ္ေ႐ွ႕ေရာက္ေနၿပီ...ထြက္ၾကည့္လိုက္...'

'တကယ္....'

ယာယာ စိတ္လႈပ္႐ွားစြာန႔ဲ ျပတင္းေပါက္ကေန လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့...တကယ္ပဲ ကိုကို ေရာက္လာတာပဲ...ကိုကိုက အိမ္ေနရင္းန႔ဲဝတ္စံုန႔ဲ ထလာတာထင္သည္။ အစိမ္းေဖ်ာ့ေရာင္ ဂ်င္းေပ်ာ့ေဘာင္းဘီတိုေလးန႔ဲ အေပၚက တီ႐ွပ္အျဖဴေလးကို ဝတ္ဆင္ထားၿပီး ဆံပင္ေတြကိုလဲ ေထာင္မထားေသာေၾကာင့္ နဖူးေပၚ ဝဲဝဲေလး က်ေနေလသည္။ အို...အိမ္ေနရင္းေတာင္ ၾကည့္ေကာင္းလိုက္တာေနာ္ ကိုကိုက...ခုလို လြမ္းေနတ့ဲအခ်ိန္ေလးမွာေတာင္ ေ႐ွ႕ကို ေရာက္လာတာ...ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတ့ဲ လူႀကီးလဲေနာ္...ကိုကိုက ယာယာ့ကို ခ်ိဳၿမိန္စြာ ျပံဳးျပၿပီး ဖုန္းထဲကေန...