30 Minutes Writing

Blue : Hlaing

Zawgyi

လွိုုင္ ဒီေန႔ လမ္းေလ်ွာက္ရတာ မေမာဘူး။ သဲစိေလးေတြက မြလိုု႔ဘဲ၊ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြၾကားထဲကိုု နစ္ျပီးဝင္လာတာ ႏူးလိုု႔ အိလိုု႔။ လွိုုင္လမ္းေလ်ွာက္ရင္ေလ၊ တစ္ခါတစ္ခါ မ်က္စိေလးမွိတ္ျပီး ေလ်ွာက္တဲ့ အက်င့္ရွိတယ္။ အခုုလဲ မ်က္စိမွိတ္ထားလိုုက္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ မသိေတာ့ဘူးကြယ္။ လွိုုင္သိတာဆိုုလိုု႔ ေျခလွမ္းလိုုက္တိုုင္း ေျခေခ်ာင္းေလးေတြ ၾကားထဲကိုု နစ္လိုုက္၊ ျပန္မြျပီး ကြာက်လိုုက္နဲ႔ဘဲ၊ သဲစိေလးေတြက ခံစားလိုု႔ ေကာင္းလိုုက္တာေနာ္။ ေႏြးလည္း ေႏြးတယ္။

ေဝါ …ဝုုန္းး …ဝုုန္းးး ….ေဝါ ေဝါ …

ေရလွိုုင္းေလးေတြ ျဖစ္မယ္ေနာ္။ လွိုုင္းလုုံးေလးေတြ။ ျပာေနမွာဘဲ၊ စိမ္းလဲ စိမ္းေနေလာက္တယ္။ ခရုုခြံေလးေတြေရာ ပါရဲ႕လားကြယ္။ ေကာက္ျပီး အေပါက္ေလးေတြ ေဖာက္သီျပီး ဆြဲၾကိဳးလုုပ္ဆြဲလိုုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ။

ေလွေတြေကာ ဒီနားမွာ ရွိေနလား။ ခုုလိုု လွိုုင္လမ္းေလ်ွာက္ေနတဲ့ အခါ သူတုုိ႔ရွိေနေလာက္တဲ့ ေနရာကိုု မွန္းျပီး လက္လွမ္းျပလိုုက္တယ္။ ဝမ္းသာ ၾကိဳဆိုုတဲ့ အသံမ်ိဳးကိုု လက္လွမ္းျပလိုုက္တဲ့ ဘက္က ၾကားရတတ္တယ္။ တစ္ခါတေလလည္း မၾကားရဘူး။

ေလညွင္းေလး ျဖတ္ျပီး ယုုယတိုုက္ပြတ္ ကစားသြားတဲ့အခါ လွိုုင္ ေလလႊာေလးကိုု ခုုန္စီးသြားခ်င္တယ္။ သူတိုု႔လိုု ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလး သြားခ်င္မိတယ္ေလ။ လွိုုင့္ဆံပင္ေတြ ေလထဲဝဲလိုု႔၊ အဲ့အခါ စည္းထားတဲ့ ၾကိဳးကိုု ေျဖလိုုက္ျပီး ဆံႏြယ္ေတြကုုိ ေလညြတ္တိုုင္း က ေစလိုုက္တယ္။ သူတိုု႔က ေပါ့ပါးတယ္၊ ဒါမဲ့ လွိုုင့္ေခါင္းေပၚက မခြာရရွာဘူး။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ လွုုပ္ခတ္သြားတဲ့ အုုန္းလက္ရြက္ေလးေတြ အသံကိုု ၾကားရေရာ။ အုုန္းရည္ေသာက္ခ်င္လိုုက္တာ။

လွိုုင္ ဆက္ေလ်ွာက္ေနရင္းနဲ႔ ေမာလာတဲ့ အခါ ထိုုင္ခ်လိုုက္ေရာ။ လွိုုင့္ကိုုယ္ေလးက သဲစိေလးေတြၾကားထဲ နစ္ဝင္သြားသလိုုဘဲ။ နူးအိလိုုက္တာကြယ္။ ထိုုင္ေနရတာ မေက်နပ္တဲ့အခါ၊ လွဲအိပ္လိုုက္တယ္။ ေဆာင္းထားတဲ့ အုုန္းလက္ အုုပ္ထုုပ္ေလးကိုု ခၽြတ္ရတာေပါ့။ အဲ့အခါ မ်က္နွာေပၚက်လာတဲ့ ေနေရာင္ကိုု ေႏြးေႏြးေလး ခံစားရတယ္။ လွိဳင္ တစ္ေမ႔ တစ္ေညာင္းၾကီး လွဲေနတတ္တယ္။ တေဝါေဝါနဲ႔ အသံက လြင္ျမဴးလိုု႔ကြယ္။ လွိဳင္ တစ္ကုုိယ္လုုံး ေႏြးေနလိုုက္တာ ေခၽြးေလးေတြေတာင္ စိုု႔လာတယ္။