( Zawgyi)
ေသာၾကာေန႔ရဲ႕ ညေနဟာ
ပုစြန္ဆီေရာင္သန္းေနတယ္။
ခ်ိန္ခြင္ကိုင္ေဆာင္ထားတဲ့
နတ္သမီး႐ုပ္ထုရဲ႕ ေ႐ွ႕မွာ
မတ္တပ္ရပ္ေနခဲ့တယ္။က်မ္းစာဖတ္ထားရလို႔
ပါးစပ္ဟာ ေနသားက်သြားၿပီ။
အမိႈက္မပစ္ရဘူး။
မလိုအပ္ပဲ စကားမေျပာရဘူး။" အဲ့ဒီ ညေနမွာ
ဘယ္ေရာက္ေနခဲ့လဲ"" ဆိုက္ပရပ္စ္ပင္ေတြ ပ်ံသန္းတာ
သြားၾကည့္ေနခဲ့တယ္ ဆရာ"ခန္းမထဲ တီးတိုးသံေတြျကားရတယ္။
တစ္ဖက္ေ႐ွ႕ေနဟာ
ယုတၱိမတန္ဘူးလို႔ ေလ်ွာက္တယ္။
တရားသူႀကီးဟာ ဒိြဟ ျဖစ္ေနတဲ့
ဲ့ မ်က္ႏွာေပး ပံုစံ ဆင္ယင္ထားေပမယ့္
ဆိုက္ပရပ္စ္ပင္ေတြ ပ်ံသန္းေနခဲ့တယ္။"ခနေလး တိတ္ေပးၾကပါ "
တရားသူႀကီးဟာ တူကိုေခါက္ရင္းေျပာတယ္။
" သူတို႔ေတြ ဘယ္ကို ပ်ံသန္းသြားၾကလဲ "" ေျမာက္ဘက္ကို သြားၾကတယ္ ဆရာ
ကြၽန္ေတာ့္အထင္ ဒီႏွစ္
သူတို႔ ေဆာင္းခိုၾကတာ ေနာက္က်တယ္ ထင္တယ္"က်မ္းစာထဲက စာလံုးေတြဟာ
လက္ေတြ႔မွာ အသက္မဝင္လာဘူး။
တရားလိုဟာ အသက္မွန္မွန္႐ွဴ ေနခဲ့တယ္။ဆိုက္ပရပ္စ္ပင္ေတြ
ေဆာင္းခိုၾကတဲ့ ေနရာက
ေျမာက္ဘက္က အိမ္အိုႀကီးေ႐ွ႕မွာ ။
ဥယ်ာဥ္မႉးဟာ
ဆိုက္ပရပ္စ္ပင္ေတြကို ေန႔တိုင္းေရေလာင္းတယ္။ အိမ္အိုႀကီးရဲ႕ အေပၚထပ္လသာေဆာင္ကေနဆို
ဥယ်ာဥ္တစ္ခုလံုးကို ေသခ်ာျမင္ရတယ္။
ထင္း႐ွဴးပင္ေတြရယ္၊
ႏွင္းဆီပင္ေတြရယ္ ၊
ဆိုက္ပရပ္စ္ပင္ေတြရယ္ တူတူ႐ွိၾကေပမယ့္
အိမ္ပိုင္႐ွင္က တစ္မ်ိဳးတည္းကို အေတာင္တပ္တယ္။အိမ္ပိုင္႐ွင္ရဲ႕ သားဟာ
အျဖဴေရာင္ဝတ္စံုကို ဝတ္ထားတယ္။
ျမဴခိုးေတြေဝေနတဲ့ မနက္ေတြမွာ
အိမ္ပိုင္႐ွင္ဟာ ေတာင္တက္ေလ့က်င့္တယ္။
ဥယ်ာဥ္မႉးဟာ ဆိုက္ပရပ္စ္ပင္ေတြရဲ႕
ပန္းခ်ီကားကို နံရံမွာခ်ိတ္လိုက္တယ္။
အနီေရာင္ ေစးပ်စ္ပ်စ္ အရည္တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔
ပန္းခ်ီဆရာရဲ႕ နမည္ကို ေရးထိုးထားတယ္။
YOU ARE READING
30 Minutes Writing
Random30 Minutes Writing မွာ ပါဝင္ရင္း အေရးအသားေလ့က်င့္ၾကရေအာင္။