031

872 30 3
                                    

an hour before chapter 30.

"Ang boring ng sembreak ko." I said as I threw a rock at the river. Andito kami sa tanbayan namin ni Franz nung bata pa kami.

May ilog kasi dito, not your usual ilog na maraming basura, dito kasi ipinagbabawal ang paglalaba at paglalabay ng basura kaya malinis siya.

"Akin din. Masaya sana to kung andito si Shanti, kaso yung lalaking yun nawawala bigla pag sembreak tas magugulat lang tayo may story na siya na andun siya sa Hong Kong."

"Sarap magpaampon ng pamilya nila." I said again and threw a rock.

"Maiba tayo, kamusta na kayo ng boylet mo?" Franz kept calling him boylet since forever kaya inirapan ko lang siya.

"He's vince and he's not my boylet."

"Sige, he's not my boylet." He shrugged, sarcasm was evident on his voice. "Kamusta na nga?" He urged. Grabe tong lalaking to! Napakachismoso akala mo babae!

"He's MIA. Fam vacay daw for 2 weeks."

"Wow updated. Sana halls." Inirapan ko ulit siya, nagpapauso nanaman! "Di mo namiss?" He asked.

I pursed my lips as I felt a pang in my chest. Namiss ko, sobra. Pero no way am I telling Franz that! Ayokong matukso no? Ang hilig panamang manukso ng mga boys.

Si Franz lang sana yung problema ko eh kaso si Shanti nakikisabay nadin! Ayoko naman ng ganun, kakatapos lang namin ni Lance tas may paganun na ako?

Plus, kahit anong explain ko sakanila na namiss ko siya, yung kakulitan niya in a friendly manner, iisipin parin nila na boylet ko yun.

So umiling ako, "Ba't ko siya mamimiss?" Natatawa kong sabi. Though my laugh came off as a nervous laugh kaya tumaas ang kilay ni Franz.

Seriously, this dude is such a gay.

"Ano ka ba. Di ko nga namiss yun." I said, this time firmly. He shrugged.

"Yung kakulitan niya?" Umiling ako. Oo, miss ko.

"Yung kalandian niya?" I rolled my eyes and shook my head. Konti, hehe.

"Yung random talks niyo every midnight?" I bit my lip and shook my head. Miss ko na yun.

"Yung bigla bigla kayong mag-oomegle kahit pwede naman sa twitter? Harot niyo teh." Tumawa ako at umiling. I missed those times.

"Yung free ka na magrarant sakanya because hello? stranger siya!" I smiled and shook my head, ulit. Syempre, miss ko.

"Basically him as a person." Franz wiggled his brow kaya inirapan ko siya.

"Manahimik ka nga, Franz. Di ko nga siya miss!"

"Sige, hindi miss. Girl, wala namang mawawala kapag namiss mo yung tao."

I sighed in defeat. "Oh kita mo na? Hays. Kung pinoproblema mo kung bakit ang bilis mong maka move on--" Tinaasan niya ako ng kilay ng akmang sasagot ako, "Usap lang kayo ni Shanti. Daming words of wisdom ng tao na yun." He offered his phone para tumawag ako kay Shanti but I only shook my head.

"Wag na."

"Bahala ka diha oy, pabebe sad ka." I rolled my eyes at Franz, kapag nagbibisaya na kasi siya it means napipikon na. Kaya kinuha ko yung phone at nagdial kay Shanti.

2 rings later sumagot din siya, "Hey."

"Hey." his voice still husky, kakagising lang siguro.

"Franz made me call you so sorry."

"It's okay. Ano yun?"

"How much does it takes a person to fully recover from a person?" There was a long pause bago siya sumagot.

"No time intended for that. Minsan mabilis, minsan matagal. Basta one day you'll wake up not thinking of that person or maybe thinking of another person na. One way to move on din kasi is to let yourself get attach to a person, another one is let time do its magic. Why you asking?"

I bit my lip. Oh shit.

"Nakamove on ka na ba?" He asked.

"Kinda? Almost? Idk, I'll update you. Enjoy your vacay!"

"Yeah, thanks. I'll hang up now."

I look at Franz, now arching his brow at me and smirking.

"So?"

I sighed, "I'm in so much trouble."

•••

11:20 PM

Busy ako sa pagscroscroll sa instagram feed ko. Usually yung laman ng feed ko is yung online stores, especially yung room decors, kaya ang hilig nila Franz at Shanti tumambay sa bahay o apartment ko kasi sobrang luwag ng room ko tas palaging madilim and dim lights lang yung ginagamit. May mini projector din ako, hilig nila magmovie marathon dun sa apartment before.

I yawned nung nakaramdam ako ng antok kaya I changed into my PJs, turned on my aircon, and turned off the lights, ang umiilaw lang is yung glow in the dark stars na nasa kabilang wall ko.

I was about to turn off my phone ng biglang may nagnotification. I opened the notification bar and as I saw his name, I uttered all the curses I know.

Tangina?! Ba't ako nagkakaganito?

With shivering hands, I opened the notification and my heart immediately hammered as I saw it.

Twitter DM's
@vamour
11:27 PM

@vamour:

psst, kamusta ka na? :)

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

psst, kamusta ka na? :)

Oh my God.

Hey, Can I Rant?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon