Turunç | Texting

2.9

Cenk'ten

Afra'nın uykuya daldığını fark ettikten sonra elimi saçından çekmiştim. Saçını okşamaya devam edersem uyandırabilirmişim gibi geldiğindiğinden daha fazla devam etmek istememiştim.

Dizimde uyuyan Afra'nın yüzüne baktım. Uykusunda oldukça masum ve huzurlu görünüyordu, onun bu sevimli hâllerine gülümsemeden edememiştim.

Bugün her zamankinden daha yakın davranıyordu, bunu hasta olmasına bağlayabilirdim ama kalbim bunu anlamıyordu işte. Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki çoğu zaman ne yapmam gerektiğini şaşırıyordum ama bu olmamalıydı, şu an Afra hastaydı ve o iyi olsun diye elimden geleni yapmalıydım.

Okuldayken o farkında olmadan onu izleyebiliyordum çünkü.

Yaptığım, yapmaya çalıştığım şey beni çok zorluyordu. Ona tamamen arkadaşmış gibi davranmak artık çok zor gelmeye başlamıştı. Ondan uzak kalırsam duygularımı bastırıp ona belli etmem sanmıştım ama çok yanılmıştım. Duygularımı bastırmayı planlarken onları kontrol edememeye başlamıştım.

Afra'nın dizimde huzursuz bir şekilde kıpırdamaya başladığında onu sakinleştirmek için saçlarını okşamaya başlamış ve saç diplerine birkaç öpücük kondurmuştum. Bir anlığına sakinleşir gibi olsa da kendi kendine konuşmaya başlamıştı. Kâbus görüyor olmalıydı.

"Çok özledim, seni çok özledim." diye mırıldandığında istemsizce nefesimi tutmuştum. Kimi özlemişti? Ben hep yanında olmuştım özlediği kişi ben olamazdım.

Yağız'ı mı özlemişti?

Korkuyordum, kimi özlediğini duymayı hem deli gibi istiyor hem de deli gibi korkuyordum. Afra'nın ağzından çıkabilecek kelimelerden deli gibi korkuyordum.

"Kimi özledin güzelim?" diye sordum saçlarını okşamaya devam ederken. Sesimi duyduğu anda biraz olsun sakinleşmişti.

"Gitme benden, yapma bunu." diye mırıldanmaya devam etti. Hâlâ biraz oldun huzursuz görünüyordu.

"Cenk, uzaklaşma." dediği anda hem rahatlamış hem de üzülmüştüm. Ona uzak davranmam farkında olmadan onu üzmüştü. Oysa ben sadece onu üzmemeyr çalışıyordum, bunu yaparken çok daha fazla üzülmesine neden olmuştum.

"Seni özledim Cenk." diye mırıldandı. "Hayır, gitme!" dedikten hemen sonra ani bir şekilde uyanıp yatakta oturur pozisyona gelmişti. Gördüğü kâbusun etkisiyle ellerini yüzüne kapatıp bir süre kendine gelmeye çalışmıştı.

Başta tereddüt etsem de sonradan buna Afra'nın ihtiyacı olduğuna kendimi ikna etmiş ve Afra'yı kendime doğru çekerek sıkıca sarılmıştım. Afra da hemen uyum sağlamış ve küçük bir kedi gibi göğsüme sığınmıştı.

Onu bırakmak istemiyordum, uzun bir süre daha böyle kalmak istiyordum.

Sanki yapabilirmiş gibi daha çok göğsüme sokulduğunda ona daha da sıkıca sarılmıştım. Saçlarına ufak birkaç öpücük kondurduktan sonra Afra yavaşça geri çekilmişti.

Göz yaşlarını sildiğini fark ettiğimde iki elimle yüzünü kavramış ve baş parmaklarımla göz yaşlarını ben silmiştim. Gözlerindeki yaşlarla gözlerimin içine bakarken her an tekrar ağlamaya başlayacak gibi bir hâli vardı.

"Neden ağlıyorsun?" diye sordum ellerimi yanaklarından çekerken. Ellerimi çektiğimden ötürü Afra daha da üzülmüş gibi bakmıştı.

"Benden çok uzaklaştın, bunu istemiyorum." dedi bacaklarını karnına çekerken. Sanki olabildiğince küçülüp saklanmak istiyor gibiydi. Ona tekrar sarılmak istesem izin verir miydi acaba?