Zawgyi
ေနဝင္ခ်ိန္ရီရီမို႔ ေကာင္းကင္ႀကီးဟာအနီေရာင္တိမ္တိုက္တို႔နဲ႔လွပေနေတာ့သည္။
ကားနက္ကေလးက...ျခံဝင္းေလးထဲထိုးဝင္လာေတာ့သည္။အရင္ကလူတေယာက္ထဲေနထိုင္တတ္ေသာ တိုက္ခန္းလံုးက်ဥ္းေလးက အခုေတာ့အိမ္႐ွင္ႏွစ္ဦးကုိ ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနေတာ့သည္။တိုက္ခန္းလံုးက်ဥ္းဆိုေသာ္လည္း မိသားစုဆယ္ေယာက္ေလာက္ေအးေဆးေနလို႔ရေသာအေနအထားမွာ႐ွိသည္။
"ကြၽီ."
ကားေလးက ျခံဝင္းတစ္ေနရာမွာထိုးရပ္သြားေတာ့သည္။
"ရီေပၚ..."
ကားျပတင္းေပါက္ကုိမွီလ်က္အတိုင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ရီေပၚအား ပါးေလးကုိလက္မနဲ့အသာယာပြတ္ကာ ႏိုးလိုက္သည္။တခ်က္ေတာင္မလႈပ္ဘဲ အသက္႐ႈသံေလးေတြသာထြက္လာသည္။
"ရီေပၚ...ကုိယ့္ကေလးေလး..."
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ရီေပၚ့နားရြက္အနားတိုးကပ္သြားကာ ၾကား႐ုံေလးေခၚလိုက္သည္။သူအိပ္ေနတုန္းပဲ က်ေနာ္ေခၚရဲတာ။သူႏိုးေနတဲ့အခ်ိန္ေခၚလိုက္ရင္ က်ေနာ့္ကုိအမ်ိဳးမ်ိဳးရန္စြာလိမ့္မယ္။
ဟူး...က်ေနာ္လဲ ဘယ္ေတာ့မွ ဒီကေလးေလးကုိတရားဝင္ခ်စ္ခြင့္ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရပါ့မလဲမသိဘူး။လက္ထပ္လိုက္ရင္ တရားဝင္ျဖစ္သြားမယ္ဆိုေပမဲ့ ရီေပၚ့ရဲ႕ႏွလံုးသားကုိလဲ က်ေနာ္ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေသးတယ္။
အခုလဲ ေပြ႔ခ်ီသြားခ်င္ေပမဲ့ က်ေနာ္ခ်ီလိုက္လို႔ႏိုးသြားရင္ က်ေနာ့္ကုိအျပစ္တင္ေနဦးမယ္ေလ။
အဲ့ေတာ့ ဆက္ႏိႈးရမွာေပါ့...။
"ရီေပၚလို႔..."
ေနာက္တေခါက္ထပ္ေခၚလိုက္ေတာ့ အင္း အဲလုပ္ၿပီး ျပန္အိပ္ေနေသာေကာင္ေလးေၾကာင့္ ေ႐ွာင္က်န္႔တခ်က္ရယ္လုိက္ရင္း ေခါင္းသာခါမိသည္။အစားလဲပုတ္ အအိပ္လဲပုတ္ တျဖည္းျဖည္းဝက္ေပါက္ကေလး ျဖစ္လာေတာ့မွာပဲ။
ေ႐ွာင္က်န္႔လဲ ႏိႈးမေနေတာ့ဘဲ ရီေပၚကုိအိမ္ထဲသာေပြ႔ခ်ီလာလိုက္ေတာ့သည္။အခန္းထဲေရာက္ၿပီး ကုတင္ေပၚခ်ေပးတဲ့အထိမႏုိးေသာေကာင္ေလးေၾကာင့္ အ့ံျသေနရသည္။ေစာင္ကုိေသခ်ာျခံဳေပးလိုက္ေတာ့ ပုစြန္ထုပ္ေလးလိုေကြးရင္းအိပ္ေနေလရဲ႕။
YOU ARE READING
love create u and me
Fanfictionအမုန္းေတြရဲ႕အဆံုးသတ္မွာ လွပတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားကုိေတြ႔႐ွိႏိုင္တယ္
