Zawgyi
Love create u and me (39)
"ဘာႀကီးလဲ...."
တအ့ံတျသၾကည့္ရင္း ေမးလာတဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔ေၾကာင့္ရီေပၚအခန္းထဲမွာတည္းကက်က်န္ခဲ့တဲ့ယုံၾကည္မႈေတြ ေပ်ာက္ျခင္းမလွေပ်ာက္သြားတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဘာႀကီးမွန္းကုိယ့္ကုိကုိယ္ေတာင္မသိဘူး။ဒီအတိုင္း ေက်ာင္းကပြဲတုန္းက ဒါႀကီးကၿပီးဝတ္ရမယ္ဆိုလို႔ ဒါႀကီးဝတ္ၿပီးမကခ်င္ဘူးဆိုၿပီးအျပတ္ျငင္းၿပီး ေခ်ာင္ထိုးထားခဲ့တာ။
ခုေတာ့ ဗိုက္ပူေနတာႀကီးမသိသာေစခ်င္လို႔ ေခ်ာင္ထဲကဟာႀကီးေကာက္ဝတ္လာခဲ့တာေပါ့။နဂိုတည္းက ဒီဝတ္စုံႀကီးနဲ႔လူၾကားထဲသြားဖို႔ မနဲစိတ္ကုိတင္းထားရတာကုိ သူကပါအထူးအဆန္းေတြလုပ္ျပေနေတာ့ ရီေပၚလံုးဝမေနတတ္ေတာ့။
"ခင္မ်ား မ်က္ႏွာေပၚကမ်က္လံုးႀကီးပိတ္ထားေတာ့ဗ်ာ..."
တကုိယ္လံုးေခြၽးထုတ္ခန္းထဲေရာက္ေနသလို ပူထူလာတာေၾကာင့္ ရီေပၚေျပာလိုက္တယ္။လက္ေကာက္ဝတ္ကေသြးေၾကာစိမ္းေလးေတြပါနီရဲလာၿပီဆိုကတည္းက မ်က္ႏွာဆိုရင္ခရမ္းခ်ဥ္သီးအေဖေခၚရေလာက္ေအာင္ နီရဲေနၿပီဆိုတာ မွန္မၾကည့္လဲသိသည္။
အစိမ္းေတြၾကားမွာ အနီေရာင္ေလးျဖစ္ေနတာကုိဘာအသီးလို႔ေခၚႏိုင္လဲ။အင္း ဖရဲသီး...။
က်ေနာ့္ေ႐ွ႕ကေကာင္ေလးက အခုဖရဲသီးျဖစ္ေနၿပီ အစိမ္းေရာင္႐ုပ္ႀကီးထဲမွာ တသီးတျခားေပၚေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးက စိန္ပန္းေလးေတြက်ေနေရာ ရဲတြတ္ေနေလရဲ႕။
"Hak....."
ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္အတြင္းမွာ တခါမွမျဖစ္ဖူးတဲ့အ့ံျသမႈႀကီးကုိၾကံဳရၿပီးေနာက္ ရယ္ခ်င္စိတ္ေတြကအေတာမသတ္ႏိုင္ေအာင္ ထိန္းမရျဖစ္လာတယ္။
"Haha...."
"ခင္မ်ား... ဘာလို႔ရယ္ေနတာလဲ....မရယ္နဲ႔...."
အံတႀကိတ္ႀကိတ္နဲ႔ မေက်မနပ္ေျပာလာတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ မ်က္ႏွာပိုးကုိသတ္ေပမဲ့ ဘယ္လိုမွထိန္းလို႔မရ။က်ေနာ့္အတြက္ ပထမဦးဆံုး အရယ္သန္မိတာပဲ။
"အဟမ္း.....မင္းပံုစံကအရမ္းရယ္ရ....ဟားဟား..."
တကယ္ေတာ့ရယ္ရတာမဟုတ္ဘူး။ဆြဲကုိင္လႈပ္ခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာ။ဒါေပမဲ့ သူ႔ကုိခ်စ္တယ္တို႔ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္တို႔သြားေျပာလိုက္ရင္ သူႀကိဳက္မွာမဟုတ္ဘူး။
YOU ARE READING
love create u and me
Fanfictionအမုန္းေတြရဲ႕အဆံုးသတ္မွာ လွပတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားကုိေတြ႔႐ွိႏိုင္တယ္
