Zawgyi
ရီေပၚ မိမိေ႐ွ႕က မ်က္လံုးႀကီးျပဴးၿပီး ငုတ္တုတ္ေမ့ေနတဲ့ဆရာဝန္ေလာင္းသုံးေယာက္ကုိၾကည့္ၿပီး ေအာ္ရယ္ခ်င္စိတ္ကုိမနဲထိန္းထားရတယ္။
အထူးသျဖင့္ ယုန္သြားႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚတဲ့အထိ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ ေျပာစရာစကားေပ်ာက္႐ွေနတဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔ကုိၾကည့္ၿပီး ရယ္ခ်င္လြန္းလို႔ပါးေတြပါေတာင့္လာတယ္။အီး ထိန္းစမ္းပါ ဝမ္ရိေပၚ။
"ပုစြန္အသဲျမစ္ဆိုတာ ျဖဴျဖဴေလးေတြလား.."
အတန္ၾကာၿငိမ္ေနရင္းမွ ဟိြဳက္ခြမ္းကစဥ္းစားေနဟန္နဲ႔ ေမးလာတယ္။ရီေပၚ ဘာမွမေျဖပဲ မ်က္ခံုးသာပင့္ျပရင္း မသိတဲ့ပံုစံေလးလုပ္ျပလိုက္တယ္။
"ပင္လယ္ပုစြန္ထုပ္ႀကီးေတြဆို အသဲျမစ္႐ွိမွာေပါ့ေနာ္.."
က်ိဳးခ်န္ကလဲ အားက်မခံ လက္ခုပ္လက္ဝါးတန္းၿပီးေျပာလာတယ္။ဒီဆရာဝန္ေတြကေလ အ႐ူးလုပ္ရအရမ္းလြယ္တာပဲ။
"သိဘူးေလ.."
ရီေပၚ တံုးလြန္းတဲ့ႏွစ္ေယာက္ကုိသက္ျပင္းသာခ်ရင္းအေျဖေပးလိုက္မိတယ္။
မိမိေဘးကေ႐ွာင္က်န္႔ကေတာ့ ခုနကအ့ံျသသြားတဲ့အမူအရာေပ်ာက္ေနၿပီး တည္ၿငိမ္ေအးေဆးတဲ့အသြင္နဲ႔တစုံတခုကုိအေလးအနက္စဥ္းစားေနဟန္။
"ေ႐ွာင္က်န္႔ ေျပာေလ..ခင္မ်ား.က်ေနာ့္ကုိခ်က္ေကြၽးမွာလား..."
ရီေပၚ ရယ္ခ်င္စိတ္ကုိအေတာမသတ္ႏိုင္ေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔ေမးလိုက္ေပမဲ့ ကုိယ္တိုင္ေတာင္မသိလုိက္ပဲ လ်ွာေလးထုတ္မိသြားတယ္။
"အင္း..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ကရီေပၚကုိျပံဳးျပံဳးေလးၾကည့္ရင္း အတု႔ံအဆိုင္းမ႐ွိျပန္ေျဖလာတယ္။
"ဟမ္..."
"ပုစြန္အသဲျမစ္ပဲလား တျခားဟာေတြစားခ်င္ရင္လဲေျပာဦးေလ..."
စေနတဲ့ပံုစိုးစဥ္းမ်ွမ႐ွိဘဲ ေျပာလာတဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔ေၾကာင့္ ဒီတခါရီေပၚပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားရတယ္။
ခင္မ်ားကက်ေနာ့္ကုိ စမ္းခ်င္တာေပါ့ေလ။ဝမ္ရိေပၚပါ ခင္မ်ားက်ေနာ္စားခ်င္တာမွန္သမ်ွခ်က္ေကြၽးဖို႔သာစဥ္းစားလိုက္ေတာ့။
YOU ARE READING
love create u and me
Fanfictionအမုန္းေတြရဲ႕အဆံုးသတ္မွာ လွပတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားကုိေတြ႔႐ွိႏိုင္တယ္
