WE HAD TIME－TONY STARK [TAMAMLANDI]

𝘤𝘩𝘢𝘱𝘵𝘦𝘳 𝘧𝘪𝘷𝘦

| Avengers Kulesi, NYC • 2 Ay Sonra |

CARMEN, oturduğu koltukta geriye yaslanıp başını geriye attı, saatlerdir masanın başında olmasına rağmen sadece üç dosyayı bitirebilmişti.

Uzun süre dinlenmek istemediği için tam olarak iyileşmemiş olsa da işine dönmek iyi gelmişti. Avengers kulesinde diğerleriyle birlikte kalması da yalnızlık hissetmemesini sağlıyordu, tek sorun bazı şeyleri hatırlamamasıydı. Doktor her ne kadar ilk etapta hafızasının asla geri gelmeyeceğini söylese de Carmen iki ayda iki yılını daha geri kazanabilmeyi başararak hala bir umudun olduğunu herkese göstermişti. İlaçlar ve arkadaşlarının desteği sayesinde bu iş hızlanmış olsa da hala eksik binlerce parçanın olduğunu hissedebiliyordu.

Diğer dosyaları da bu gece bitirmesi gerektiğini bildiğinden düşüncelerini bir kenara bırakıp yerinden doğruldu ve düzenlenen dosyaları eline alıp ayağa kalktı.Asansöre ilerleyip zemin kata bastı ve bir süre bekledi, kapı iki yana kayarak açıldığında kapalı olan aydınlatmayı açıp arşiv odasına ilerledi.

Dosyaları kronolojik sıraya göre yerleştirip düzenlemek için birkaç tanesini kucağına aldı ve kapıyı çekip çıktı.

Koridorda ilerlerken giriş kapısının açıldığını duyunca arkasını döndü, Tony'yi gördüğünde şaşırmadığını söyleyemezdi, saatlerdir çalıştığı için onun dışarı çıktığını bile fark edememiş olmalıydı.

Sendeleyerek içeri giren adama baktı, tanrı bilir ne kadar içmişti ki ayakta bile duramıyordu. Dosyaları danışmanın masasına bırakıp adamın yanına ilerledi ve kolundan tuttu.

"İyi misin?" Tony başını kaldırıp Carmen'in karanlıkta bile parlayan mavi gözlerine bakınca bir anlığına alkolden dolayı hayal gördüğünü düşündü, ama aylar sonra bile olsa, işte, o buradaydı.

"Odama gitmeliyim." sonunda gözlerini kadından alıp konuştuğunda Carmen onu asansöre ilerletip son kata bastı ve asansör durup kapı açılana kadar sessiz kaldılar.

Tony'i diğer herkes gibi tanıyordu, kimsenin aralarında yaşananlar hakkında ağzını bile açmaması da nedeniydi.

Başarılı ve dahi bir adam olduğunu biliyordu, birkaç yıl öncesine kadarsa herkes için klasik zengin, egolu ve zampara silah taciriydi.

Uyandıktan sonra en az konuştuğu kişi de o'ydu. Sadece grup ortamında bir sohbetleri olmuştu ki onda bile Tony ağzını nadiren açtığı için konuştuklarının bir elin parmağını geçtiğini düşünmüyordu.

Herkesin gözünde mükemmel ve mükemmelliyetçi olan o adamı böyle görmenin moralini bozmadığını da söyleyemezdi.

"Odan nerede?" Tony, eliyle kendininkinin yanındaki odayı işaret ettiğinde Carmen adamın bir kolunu omzuna atarak onu hiç zorlanmadan odasına kadar götürdü. Kapının kolunu indirip içeri girdiler ve onu yatağına yatırdı.

"Anlatmak ister misin?" kısa süren sessizliği Carmen'in bozmasının verdiği şaşkınlıkla başını kaldırıp ona baktı, ona olabildiğince mesafeli davrandığından çıkıp gideceğini düşünmüştü.

Sarhoş konuşmanın ona bir yararı olmayacağını bildiğinden Tony, başını sallayıp geriye yaslandı. Carmen'in gitmesini bekliyordu ama kadın inatla odasından çıkmayınca hafifçe doğruldu, biraz konuşsa yanlış mı olurdu?

Natasha'nın uyarısını hatırladı, bir süreliğine ondan uzak durmaya çalış.

Tony kabul etmişti ama en başa dönmüşlerken ve Carmen hiçbir şey hatırlamıyorken bunu yapmak zordu. Bir an önce her şeyi hatırlamasını istiyor, gözlerinde tanımayan birinin bakışları yerine öfkeyi görmeyi tercih ediyordu.

"Son zamanlarda senden daha iyi olmadığımı biliyorum ama iyi bir dinleyiciyimdir." Tony, hafifçe güldü, gerçekten öyle olduğunu biliyordu. Hem iyi bir dinleyici, hem de çözüm odaklıydı.

"Sanırım kendime saklayacağım, böylesi ikimiz için de daha iyi." Carmen bir süre odada durdu ve başıyla onaylayıp odadan çıktı.