When the wind blow...(Completed )

part 12

*သား... ဒါဆိုမင္းတို႔အျမန္လိုက္မွျဖစ္မယ္...
ေ႐ွာင္းက်န္႔တို့.ဆီ အျမန္လိုက္ေတာ့...*

*ဟုတ္ကဲ့...က်ေနာ္...နဲ႔ ဝမ္နင္းနဲ႔ အျမန္လိုက္လိုက္ ပါ့မယ္....*

က်န္းခ်န္ေျပာျပာၿပီးခ်င္း အျမန္ေျပးထြက္လာေလသည္။ ထို႔ေနာက္ စစ္သည္အခ်ိဳ႕ကို ေခၚ၍ ေ႐ွာင္းက်န္႔တို႔ေနာက္သို႔
မွီေစရန္အျမန္လိုက္ရေလေတာ့သည္...

.
.
.
*ေရာက္ေတာ့မွာလားဟင္...*

*အင္းေရာက္ေတာ့မွာ...*

ဆယ္မိနစ္ခန္႔ၾကာေသာ္...

* ဘယ္ေတာ့ေရာက္မွာလဲဟင္.....*

*အင္း...မၾကာခင္ေရာက္ေတာ့မွာ...*

ေနာက္ထပ္ ငါးမိနစ္ခန္႔ၾကာေသာ္...

*တကယ္ ေရာက္ေတာ့မွာလားလို႔...*

*ေျသာ.္..ဝမ္ငယ္... ေရာက္ေတာ့မွာပါဆို...
ဟိုးမွာၾကည့္...ေတာင္ေျခမွာ အိမ္အစုေလးေတြေတြ႔လား...အဲ့ဆိုေရာက္ႁပီ...*

*ဟြန္႔..အေဝးႀကီးကို မေရာက္ႏိုင္ေသးပါဘူး...ေနာက္ထပ္အမ်ားႀကီး စီးရဦးမယ္...*

စူပုတ္ကာ တိတ္သြားျပန္သည္...
မၾကာမွီပင္...

*ေကာ...ေမ်ာက္သံေတြၾကားလားဟင္..*

*အင္း...*

*ေမ်ာက္ေတြက ဘာလို႔ တကြိကြိနဲ႔ေအာ္တာလဲ..*

*ဒါကသဘာဝႀကီးက ေပးထားတာေလ အဲ့ေတာ့ သတၱဝါတိုင္းမွာ သူ႔အသံနဲ႔သူ႐ွိတယ္...*

*ေျသာ္...ေကာေကာ..ဟိုမွာၾကည့္စမ္း...ယုန္ေလးေတြ...*

*အင္း...*

*ေကာ..ရိေပၚ..တစ္ေကာင္ေလာက္လိုခ်င္တယ္...*

ေ႐ွာင္းက်န္႔ဘာမွမေျပာဘဲ ျမင္းေပၚက ဆင္းကာ
တစ္ေကာင္ကိုခ်ီလာၿပီး..ျမင္းေပၚက ရိေပၚဆီေပးလိုက္သည္...
ထို႔ေနာက္ျမင္းေပၚျပန္မတက္ေတာ့ဘဲ.. ျမင္းဇက္ႀကိဳးကိုသာဆဲြၿပီး..ေဘးမွလမ္းေလွ်ာက္လိုက္လာခဲ့ေလသည္။

*ေကာ..ေကာ..ဟိုမွာၾကည့္စမ္း...အဲ့ယုန္ေလးက
ဒီယုန္ေလးနဲ႔ ခ်စ္သူေတြလားမသိဘူး...အေနာက္ကေနလိုက္ေနတယ္...သနားပါတယ္...သူ႔ကိုပါေခၚခဲ့ပါလားဟင္*