OPPOSITE: We Are Enemy

Opposite 1: Simula

Pahikab-hikab akong nagmamaneho at hinawi palikod ang buhok ko, those freaks nasa kalagitnaan pa ako ng himbing ko tapos bigla akong hihilahin sa kama?

Puno ng hiyawan ang paligid, iba't-ibang pangalan ang sinisigaw. Habang patuloy sa pagmamaneho, may ingay na nagaganap sa likuran ko. 

Well, maybe to compete with each other?

Nasa kasalukuyang nangunguna ako, and yes; a racing. 

Tinatamad kong tinodo ang bilis hanggang sa wala pang tatlong segundo ay nalagpasan ko na ang finish line. 

Dumagundong ang sobrang lakas na hiyawan, well what do you expect?

"Absolutely stunning and undeniable unstoppable! Car number 5 wins the racing competition! A round of applause!" 

Napa-sipol ako at ngisi-ngising bumaba sa aking sasakyan, sumandal habang hinihintay na makarating sila dito. 

Humarurot ang isang kotse na halos masagasaan na ako pero I didn't even dare to budge. "You cheated, you freak!" Sigaw agad nito pagkababa. 

Dahan-dahan kong sinalubong ang mata n'ya at nang-aasar na ngumisi lalo, hindi ako nagsalita ng kahit ano. 

"Ang yabang mo! Fvck you!" Halos maputol na ang litid ng nasa likod n'yang sumisigaw na rin, a bunch of losers. 

Simple akong umiling, "that's creep, no thanks."

Nanlaki ang mata nito at halos hindi na maipinta ang pagmumukha sa sobrang gigil at galit. 

"What's with the look?" Simpleng tanong ko, ang pangit n'ya.

"Bakit?! May problema ka sa tingin namin?! Tangina ka ah!" Sigaw nito na lalo kong ikina-iling. Immature people really do have their ways, pakalat-kalat.

I don't have time to play with them, I sighed. "Deal is a deal, moron. Deliver it on my card within an hour or else..." I gave them a warning look before opening my car and drive away. 

They must be a clown in their past life, ang lakas magpatawa. Manghahamon ng laban tapos kapag natalo, magbubunganga na akala mo naman talaga may saysay. 

[ phone rang ]

Binalot ang tahimik kong paligid ng isang tawag, hindi ko na tiningnan kung sino ito at 'saka kinuha ang wireless earset ko. "What?"

"Hello rin, dude! Saya mo lagi bumungad!" Boses palang, nakakairita na.

"Isa," nagbabanta kong wika.

"Hoy hindi ka na talaga mabiro! Ang sakit mo!"

"Dalawa," gumilid ako  dahil may dadaang ambulansya. 

"Napagod ka? Sus, wala pa sa tuldok 'yan. Anong nangyari? Panalo ka syemp-"

"Tat-"

"Ito na! Ito na nga! May laban sa Xground!" Natataranta nitong wika.

"Time?" Inikot ko ang manibela dahil nasa kabilang daan 'yon. 

"At exactly 20:00, dude."

Napatingin ako sa relo ko't 19:30 na pala, 'yong hobby nilang last moment nagsasabi ay hindi pa rin nawawala at hindi na 'ata mawawala.

"Okay," and I hang up the call before speeding up more until I get to the Arena.

Nasa entrance na ako, they have those screening machine pero hindi na nila ako ginalaw- baka masapak ko pa sila.

Habang naglalakad ay maraming nakatingin at bulungan, as usual pero hindi ko sila binigyan ng pansin. Sa may kalagitnaan ay nakita ko na sila, tahimik akong lumapit doon.