Gökyüzüm Sen

1~

Bu şehire taşınmadan önce her ne kadar kötü şeyler yaşamış, Hayatım kararmış olsada. İçimde bir ümitle ayakta durabiliyordum. "Binlerce kez yıkılmış olmama rağmen"
Bu şehire geldiğimde 17 yaşındaydım.Daha kimseyi tanımıyordum. Yeni okuluma başlayacaktım. Ve çok heyecanlıydım. Herşeyin iyi olacağını düşünüyordum."Daha doğrusu öle umuyordum "sonuçta yeni bir yer ve okul kolay değil . Evimize yerleştirmiştik. Okula kaydımı buraya taşınmadan birkaç ay önce yapmışlardı. Akşam erkenden uyudum sabah okula gideceğim için.Sabah erkenden kalkıp okul için hazırlandım. Servisi bekliyordum. Daha yolları bile
bilmiyordum. Herzaman ki gibi servisi beklerken uyuya kalmıştım. Neyseki babam evdeydi ve alalacele beni okula götürmüştü. Ama malesef ki derse geç kalmama yardımcı olamamıştı.Eğer babam olmasa okula gelebileceğimden' de şüpheliydim.
Okula gelmiştim , sınıf şubem "J" di. Okulun hiçbi yerini bilmiyordum.
Çok büyüktü. Sanki labirent gibi içerisinde kaybolmuştum.
Koridorlarda saçma sapan geziyordum. Sınıfımı arıyordum. Sınıfların şubeleri bile yazmıyordu. Nasıl bulacağımı hiç bilmiyordum.
Koridorlarda gezerken uzaktan gözüme bi kız çarptı.
Kız yere oturmuş ve kitap okuyordu.
Oturacak onca yer varken neden yere oturur ki bir insan?
Gözümü alamamıştım o an gözleri parlıyor ve sadece kitaba odaklanmıştı.
Bana bakmasını bekliyordum.
Yaklaşık 10 dk beklemiştim ve bakmamıştı hâla kitaba odaklıydı.
Kitabın ismine bakmıştım. Kitabın ismi Karanlık lise' di içimden bu kızın hayatı kararmış dedim. Ve gittim oradan. Hala sınıfımı arıyordum ve hâla bulamıyordum aynı yerden bi çok kez geçmiştim. Ama halâ o kız kitaba odaklanmış ve okuyordu.
Konuşmakta çekiniyordum. Bana bakması için bi kaç defa bilerek öksürmüştüm.
Ama hâla bakmıyordu.
Hafiften dışından okumaya başlamıştı kitabi.
Sinirlerim bozulmuştu. Ve tekrardan gitmiştim, nereye gidersem gideyim aynı yere çıkıyordum. Ve aynı kızı görüyordum.
En sonunda kitabı kapattı ve oturduğu yerden kalktı. Bana baktı ve konuştu.

Sen kimsin?
yenimi geldin bu okula?
Ben :Evet
Neden başıma dikiliyorsun? Hiç kitap okuyan görmedin mi?
Ben :Hayır gördüm ama yere öylece oturup okuyan görmemiştim.
Hm görmüş oldun işte. Tahminen şuan sınıfını arıyorsun ve bulamıyorsun. Dimi?
Ben :Evet içeride kayboldum resmen sürekli aynı yerlerden geçiyorum ve bulamıyorum.
Yardımcı olmamı istermisin?
Ben : İyi olur aslında kaç ders kaçırdım ve hâla bulamadım.

********
Bana o gün yardımcı olmuştu gözleri parlıyor ve sesi çok güzeldi.
O an kendimi kaybetmiştim.
Aslında sınıfımı bulmak istemedim o an sadece onunla zaman geçirmek istemiştim.
O gün arkadaş olmuştuk onun sınıfıda hemen benim sınıfımın yanındaydı.
Ama ismi , ismini sormamıştım kesinlikle yarın ilk işim ismini sormak olacaktı.
Akşam eve gittiğimde öylece derinden düşündüm.
Acaba nasıl birisi?
Kötü birisine benzemiyordu hislerim değişmişti.
Geçmişimdeki gibi aynı şeyleri yaşamaktan korkuyordum.
Aynaya baktım ve kendimi kandırıyorum dedim daha ortada bişey yok. Neyin korkusu bu , neyin karamsarlığı.
Yinede o gece öyle düşünerek uykuya daldım...