Gökyüzüm Sen

4~ "papatya"

Sabah saat 7 gibi uyandım.
Herzaman ki gibi gözümü açar açmaz telefona baktım.
Bir mesaj gördüm. İki dakka önce atılmış.
Özel numara;
Günaydın. Soluna bak yastığının hemen yanında çiçek göreceksin.
Acaba bu kim ?
Hiç terettüt etmeden soluma baktım. Tamda yastığımın yanında bir papatya vardı.
Bu nasıl geldiki buraya?
Karamsarca düşündüm. Acaba odama nasıl girdi getiren kişi. Daha doğrusu eve nasıl girdi.
Hemen telefondan mesaj attım;

Ben: Sen kimsin?

-Boşver kim olduğumu en sevdiğin çiçek papatya olsa gerek.

Ben:Evime nasıl girdin bu çiçeği nasıl bıraktın?

-Teşekkür etmeyecek misin?

Ben: kim olduğunu söyleyene kadar etmeyeceğim.

-Bukadar kaba olacağını tahmin etmemiştim. Neyse görüşürüz...

Dedi ve bidaha yazmadı.

Acaba o muydu?
Daha yeni tanıştık ama evimi nası bilebilirdiki?
Bilse bile bu papatyayı 3. Kata nası getirecektiki?
O değildi sanırım.
Yine kendine umut bağlama atilla!
Sanırım iyicene kendimi kaptırdım.
Dün gece papatyaları düşünüyordum...
Bu sabah yanımda bir papatya vardı.
Bunu ona sormam gerek sanırım.
Ama nasıl soracaktım?
Dün gece yastığımın yanına sen mi papatya bıraktın?
Hayır soramazdım yanlış anlar kesin.
Hatta ve hatta dalga bile geçer. Çok saçma değil mi?
Okula gitmek için hazırlandım.
Biraz geç kalmıştım. Herzaman ki gibi serviside kaçırdım.
Nasıl gidecektim okula?
Düşünürken bir mesaj geldi.
Telefonumu açtım ve baktım. Yine özel numara;

Okula gelmeyi düşünmüyor musun?

Kesin bu o. Çünkü okulda beni başka tanıyan yoktu çünkü.
Ya öğretmenimse?
Öğretmenim yanıma çiçek bırakmazdı. Mesajları silmiştim. Bu başka bi özel numara olabilir.

Cevap verdim;
Ben: servisi kaçırdım yolu Bilmiyorum.

-Taksiye bin okulun ismini söyle seni getirecektir.

Ben: tamam

Bu benim nası aklıma gelmediki?
Hemen taksiye bindim ve okula gittim.
İçeri girdiğimde o aynı yere oturmuş. Ve kitap okuyordu.
Artık alıştım şaşırmıyordum.

Ben:Selam.

Şule:Selam.

Ben:nasılsın şule?

Şule:hiç nasıl görüyorsan öyleyim.

Neden böyle cevap verdi ki?

Biraz kaba konuşmuştu. Acaba ben ne yaptım diye düşündüm.

Ben: peki benim nasıl olduğumu sormayacak mısın?

Şule:hayır gördüğüm gibisin.

Ben : nasıl görüyorsun peki?

Şule:iyi güzel mutlusun bugün.

Ben: insanlar görünüşü gibi değildir ama.

Şule:rahatsız etme lütfen kitabımı okuyacağım.

Ben:peki bende derse gideceğim zaten.
Görüşürüz.

Şule:görüşürüz.

Kitabını okumaya devam etti.
Bana neden kaba davrandığını anlayamamıştım.
Karamsarca düşünerek derse girdim.