Gökyüzüm Sen

7~

Sabah erkenden uyandım. Aslında raporluydum.
Okula gitmemem gerekti.
Ama sırf onu görmek için gidecektim.
Ve başka bir amacım daha vardı.
Çantamı falan almadım.
Elime en sevdiğim hikâye kitabımı aldım.
Apar topar evden çıktım.
Artık servise binmiyordum.
Servisin gittiği yolları izleye izleye biraz öğrenmiştim.
Okula gittiğimde ise o hala tahmin ettiğim gibi yere oturmuş kitap okuyordu.
Neden böyle yaptığını anlayamıyordum. Konuşmam gerekti.
Cesaretimi topladım. Ve yanına doğru yaklaştım.
Beni görmemişti. Çünkü hafiften arkası dönük oturuyordu.
Yanına gittim ve oturdum.
Kitaba öylece dalmıştı ki' beni farketmemişti.
"Selam" dedim.
Bir den korktu. Ve eli direk kalbine gitti.

Ben: Özür dilerim. Korkutmak istememiştim.

- Önemli değil kitaba dalmışım. Seni farketmedim. Kusura bakma.

Ben: hiç önemli değil.

Neden burada hep yalnız oturuyorsun dedim.
Bilmiyorum dedi. Ama pek öyle olduğunu düşünmemiştim.
Sebebi vardı.
Ama bana söylemiyordu.
Kimse seni anlamıyor, hatta kendin bile kendini anlamıyorsun değilmi dedim.
Bir an duraksadı. Ve evet dedi.
Bende bu yüzden yanına geldim.
Arkadaşlarından uzak hep aynı yerde kitap okuyorsun. Bir sebebi olduğunu düşündüm.
Dedim.

Ben: bana söylemek istermisin?

-Atilla yalnız kalabilirmiyim?

Sanırım onu duygulandırmıştım.
Biraz yalnız kalmasına izin verdim.
Ama onu uzaktan izliyordum.
Sanırım ağlıyordu.
Dayanamadım. Yanına gittim.
"İyimisin?" diye sordum.
Titrek bir sesle iyim dedi. O sıra gözyaşlarını silmeye çalışıyordu.
Elim istemsizce yüzüne gitti.
Kendimi tutamıyordum.
Göz yaşlarını sildim. Başını göğsüme
Koydu. Aynı zamanda sarılmışım.
Ve yüzünü okşuyordum.
Bunların hepsini istemsizce yapıyordum.
Gözlerini kapatmasına sebeb olmuştum.
Biraz sakinleştiğinde ise herşey geçecek dedim.
Benden söz vermemi istemişti.
O an hiçbir şey bilmememe rağmen söz verdim.
Tamamen sakinleşti. Ve yüzüme baktı.

- Atilla biz ne yapıyoruz?

birden bıraktım ve ayağa kalktım.

Ben: Özür dilerim. Seni öyle görünce kendimi tutamadım.

Oda ayağa kalktı.

- Aslında iyi geliyordun.

Dedi ve bana doğru yaklaştı.
Ellerini omuzlarıma koydu.
İstemsizce kollarım belini çoktan sarmıştı.
Gözlerini kapatmış ve öylece sarılıyordu.
Benimde gözlerimi kapatmama sebeb olmuştu.
Birbirimize gittikçe yaklaşıyorduk. Taki zil sesini duyana kadar.
Öğrenciler tenefüse çıkıyordu.
Gözlerini açtı ve hafif bi tebessümle gülümsedi. O an cok utanmıştım.
Daha doğrusu ikimizde kızarmıştık.
Yerden kendi kitabını ve benim kitabımı aldı.
Hadi gidelim dedi.
"Nereye" diye sordum.

"Sorma hadi gidelim".