Gökyüzüm Sen

20~

Gittikçe hava kararıyordu. Ve soğuyordu.
Şuleye ulaşmam gerekiyor. Ama..
Cep telefonumu almışlardı. Dizim çok kötüydü. Daha yakta bile duramıyorum. Hayatta kalmayı nasıl başaracaktım?

  Hava tamamem kararmadan birşeyler yapmam gerekiyordu.
Yakınımda duran keskin taşı aldım. Ve ellerimde bağlı olan ipi kestim.
Tek ayağımın uzerinde zıplayarak ormanın içersine doğru ilerledim. Yiyecek birşeyler bulmam gerekiyordu. Hayır aç kalabilirdim. Ama.. Su

Su kaynağı bulmam gerekiyordu.
Ormanın derinliklerine doğru ilerledim. Sanırım olduğum yerden gittikçe uzaklaşmıştım.
Hava git gide kararıyordu.
Nerede kalacaktım?
Su bulmaktan vazgeçtim. Bir gece susuz kalsam ölmezdim herhalde.
   Birkaç odun parçası ve kuru yaprak buldum.
Neyseki yanımda çakmağım vardı.
Ateş yaktım. Ve biraz daha odun parçaları buldum.
Hayvanların ateşe yaklaşmadığı söyleniyordu.
Umarım öyledir..

Kanamam hafiften devam ediyordu.
Sabaha sağ çıksam bir şekilde kurtulacağım buradan.
Uzerimdeki kıyafeti çıkardım. Ve dizime sardım.

"Aaah... Nalet gelsin!" Çok acıyordu.

"Ben bir kapmçı değilim. Ne işim var burada? Ve bu durumda."

Olduğum yere uzandım. Ve kendi kendime konuşuyordum.
Hava tamamen kararmıştı.
Sanırım geceyi uyumadan geçirmeliyim.
Yoksa yırtıcı hayvanlara yem olacaktım.

"Zaman resmen geçmiyor.."

Ateş sönmeden, odun parçalarını atıyordum.
Koskocaman ormanda çıt ses yoktu.
Düşünüyordum..

Şuleden ne istiyorlardı?
Bir papatya bukadar değerlimiydi?
Acaba şuan o napıyordu?
Emimim uyumamıştı. Tıpkı benim gibi oda beni düşünüyordu.
Nerede olduğumu..
Nasıl olduğumu..
Belkide beni arıyordur.

Vampir..

"Yine o vampir. Bana yaklaşıyor.."

"Çirkin suratlı ve ağzından kan akıyor."

Ama..

"Ama ateş yanıyor. Daha fazla yaklaşamaz."

Yavaşca gözlerimi ateşin olduğu yere kaydırdım.
Ateş..

"Hayırr olamaz orada sadece kan damlaları vardı."

Vampir git gide bana yaklaşıyordu.
Birşeyler yapmam gerekiyor. Ama ben kıpırdayamıyordum.
Hızla gelen vampir birden üzerime atladı..

"Hayıırr!!"

Gözlerimi açtığımda ormandaki ağaçlardan başka birşey görmüyordum.
Sanırım kabus gördüm.
Ateş sönmüştü.
Neyseki sabah olmuştu.

Dizim git gide kötü oluyordu.
Bir zaman daha buradan kurtulamassam. Dizimi kaybedecegim..

Yavaşca ayağa kalktım. Ve tek ayak üzerinde zıplayarak, buradan kurtukmanın yolunu arıyordum..

Sevgili okuyucularım. Sık bölüm atamasamda ara sıra atıcam.
Takipte kalın.

                   İYİ OKUMALAR..