Gökyüzüm Sen

5~

Ders bittikten sonra dışarı çıktım o hâla oradamı diye bakmaya gittim.
Ama orada yoktu. Nereye gitmişti ki?
Onunla konuşmam gerekti.
Bana kaba davranması hiç normal değildi.
  Açıkcası biraz kırılmıştım.
Koridorlara ve her sınıfa baktım. Ama yoktu.
Sanırım gitmiş olmalıydı.
Okul bitmeden çantamı aldım. Ve eve gittim.
Kapıdan girer girmez birisi aradı.
Kimdiki bu?
Özel numara yazıyordu.

Açtım ve konuştum;

Ben: Alo sen kimsin?

-Şule

Beni neden aramıştı ki?
Numaramı nereden buldu acaba?

Ben: Efendim Şule.

-Atilla ben özür dilerim

Ben: ne için?

-Sanırım seni biraz kırdım. Kaba davranmamam gerekirdi.

Ben:önemli değil.

-Tamam

Ben: Şule görüşebilir miyiz? Biraz konuşmak istiyorum da.

-Tamam olur. Açıkcası benimde biraz konuşmak istediklerim var.

   Nerede görüşeceğimizi sormayı unutmuştum.
Üzerimi değiştirdim. Ve aşağı indim.
Nereye gideceğimi Bilmiyordum.
Öylece düşünürken birisi aradı.

Açtım ve konuştum;

Ben: Efendim.

-Aşağı in ve bekle ben geleceğim.

Ben:tamam.

  Dedim ve kapattım.
Evimi nasıl biliyordu ki?
Numaramı nereden bulmuştu?
Kafamı karıştıran binlerce soru geldi aklıma.
   Yaklaşık 15 dakka sonra o geldi.
Nereye gideceğimizi bilmiyordum.

Şule: selam.

Ben:  selam.

Şule: nasılsın?

Ben: nasıl görüyorsan öyle miyim desem?

Şule: böyle yapma ama atilla özür dilerim.

Ben: peki tamam şule.

Şule: nereye gideceğiz?

Ben: bu soruyu ben sormalıydım sanırım.

Şule: haklısın. Peki bi kafeye falan gidelim.

Ben: tamam olur.

   Yakınlarda bir kafeye gittik.
Acaba o benimle ne konuşacaktı?
Belki çiçeği o koymuştu yanıma.
Hislerim den yanılmıyorsam sanırım ondan hoşlanıyordum.
  Peki bunu ona nasıl söyleyecektim?
Hayır yapamazdım.
Ya beni yanlış anlarsa?
Ya Reddederse?
Açıkcası biraz korkuyordum.
   Sürekli onu izliyordum. Dalgalı saçları, parlayan gözleri ve beni benden alan o muazzam sesi.
Aşık olmamak mümkün değildi.
Resmen kendimi kaptırmıştım.
Öyle bir gülüşü vardı ki,
Bir gülümsedi. Gönlümdeki kurak topraklar papatya bahçesi oldu...