Gökyüzüm Sen

10~

Sabaha karşı uyandım.
Belinden kocaman sarılmış,
ve başımı göğsüne koymuş şekilde uyuyor muşum.
Sessizce sarılmayı bıraktım. Ve elime telefonumu aldım.

Saat' 05:45
Alarm çalmasına daha bir saat vardı.
Telefonumu kapattım.
Sessizce bırakıcaktım. Ama sanırım pek sessiz olamadım.
Onu uyandırmıştım. Gözleri kapalıydı.
Kollarımdan tuttu,  ve tekrardan belinden sarılmamı sağladı.

Uykum yoktu..
Öylece sarılıp onu izliyordum.
Nefes alış verişini dinliyordum.
Saatlerce böyle kalabilirdim.
O bana çok huzur veriyordu.

  Saat' 06:45 alarm çaldı. Uyandıktan sonra;
Hızlıca hazırlanıp apar topar evden çıktık.
Neden acele ettiğimizi ikimizde bilmiyorduk.
Ecele etmek benim alışkanlığımdı.
Onuda ben acele ettirmiştim sanırım.
El ele tutuşmuş okula gidiyorduk.

"Atilla biraz yavaş neden acele ediyorsun."

Bende bilmiyordum herzaman ki gibi o gidip aynı yerde kitap okuyacaktı.
O derse girmediği için dolayısıyla bende onun yanında duracaktım.
Acele etmenin saçmalık olduğunu düşündüm.
Ve yavaş yavaş yürümeye başladık.

  Daha sonra karnımızı doyurmak için bir kafeye oturduk.
Tost almıştık.
Yanımızdaki masada toplu erkek gurubu vardı.
Sürekli gülmeleri ve argo kelime kullanmalarından rahatsız olmuştum.

"Şule buradan kalkabilirmiyiz?"

"Neden? Atilla"

Sadece rahatsız olduğumu söyledim.
Kalktık ve okula gitmiştik.
O aynı koridorda aynı yere oturdu.
Bana derse girmemi söylemişti.
Ama ona itiraz etmiştim.
Bana biraz kızdığı için dersime girmiştim.
Çok sıkıcı geçen dersin bitmesiyle birlikte,
Koşarak onun yanına gidiyordum.
Ama koridor bomboştu.
Heryere bakmıştım..
Ama onu bulamamıştım..
Çok telaşlanıyordum..
Onun oturduğu yerde bir hikâye kitabı gördüm.
Hemen elime aldım, Ve baktım.
Bu onun kitabıydı.
Ama o neredeydi?
Kitaplarını çok seven birisi,
Kitabını böylece orataya bırakıp gideceğini sanmıyordum.

Aynı yere oturdum. Ve kitabı açtım.
Saatlerce orada kitap okudum.
Ama hala o gelmemişti.
Okul çıkmış. Herkez evlerine gitmişti.
Ama o yoktu..
Beni bırakamazdı..
"Bu sefer olmaz!"
Oda herkez gibi gidemezdi..

Alelacele okuldan çıktım.
Koşarak onun evine gittim.
Her nekadar kaybolsamda,  geldiğimiz yollardan evini bulmuştum.
Kapıya defalarca tıkladım.
Işıklar kapalı, çıt ses yoktu.
Evde kimse olmadığını anladığımda,
Göz yaşlarıma sahip çıkamadım.
Saatlerce orada beklemiştim..
Ama artık çok geç olmuştu.
Ayakta duramayacak kadar halsiz, ve o soğukta hasta olmuştum.
Bir taksi çevirdim ve evime gittim..

İYİ OKUMALAR...